Η Μαρίν στον αποβιομηχανοποιημένο Βορρά και η θυελλώδης ανιψιά της Μαριόν στον εύπορο Νότο σάρωσαν στις περιφερειακές εκλογές της Κυριακής και δημιουργούν νέα δεδομένα στον πολιτικό χάρτη της Γαλλίας και ίσως όχι μόνο…

Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο, που στέριωσε πάνω στη σκιά της ανασφάλειας και του φόβου, εμφανίζεται ικανό να αμφισβητήσει τον κραταιό δικομματισμό της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, υποχρεώνοντας τις πολιτικές δυνάμεις να αναθεωρήσουν την πολιτική τους, μήπως και ενδιαφερθεί να τους ακούσει ξανά η κοινωνία.

Όσο κι αν Γαλλία βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με το Σοκ, οι αναλυτές αναγνωρίζουν ότι η ψήφος στην Λεπέν δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά είναι μάλλον ψήφος αποδοχής και πολιτικής νομιμοποίησης.

Η ανεργία στη χώρα έχει ξεπεράσει τα 3,6 εκ. και η συνεχής υποχώρηση του «κοινωνικού κράτους» από την εξουθενωτική άσκηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών, άσχετα από την εναλλαγή διαφορετικών κομμάτων στην εξουσία, οδήγησε τους Γάλλους σε ένα διάβημα που θα δουν εν κινήσει που θα τους βγάλει.

Μακριά νυχτωμένα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης της ανυποψίαστης συνήθως Αριστεράς, που κανακεύεται νωχελικά και αυτάρεσκα στον ανούσιο κοσμοπολιτισμό της αναρωτιούνται τώρα τι φταίει. Φταίει που η πολιτική, παραδόθηκε αμαχητί στον κυνισμό των αγορών. Αλλά δε θα βρεθεί άκρη.

Οι θλιβεροί εκπρόσωποί της, θυμίζουν εκείνο τον δυστυχή του μύθου, που είχε χάσει τη μοναδική του λίρα σε έναν σκοτεινό δρόμο και την αναζητούσε κάτω από το φανάρι επειδή εκεί μονάχα είχε φως…