Ο χρυσαυγίτης Γιώργος Ρουπακιάς, ο τελευταίος κατηγορούμενος για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής που παρέμενε στη φυλακή ως τώρα, βγήκε από το κελί όπου παρέμενε για 30 μήνες, με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, καθώς σήμερα, 18 Μαρτίου εξαντλήθηκε το μέγιστο διάστημα προσωρινής κράτησης, που ορίζεται από το σύνταγμα στους 18 μήνες.

Η εξέλιξη αυτή, που μοιάζει με τη «δεύτερη δολοφονία του Π. Φύσσα», συνιστά όνειδος για την ελληνική Δικαιοσύνη και την Πολιτεία, για το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και να οδηγήσουν τον δράστη στη φυλακή όπου ανήκει.

Βεβαίως η αποφυλάκιση του Ρουπακιά συνοδεύτηκε από αυστηρούς περιοριστικούς όρους, αλλά αυτό δεν μετριάζει τις θλιβερές εντυπώσεις: ο νεοναζί φονιάς του Παύλου Φύσσα πηγαίνει σπίτι του, γεγονός που αποτελεί προσβολή στη μνήμη του και πρόκληση για κάθε δημοκρατική συνείδηση σε όποιον πολιτικό χώρο και αν κινείται.

Ακόμη περισσότερο που, με την αποφυλάκιση του Ρουπακιά, δεν θα έχει μείνει κανένας Χρυσαυγίτης στη φυλακή. Στο μεταξύ, η ηγεσία στην παραστρατιωτική οργάνωση που δηλώνει κίνημα, είναι ελεύθερη να σκηνοθετεί κάθε τόσο κι από ένα θεαματικό επεισόδιο στη Βουλή και να οργανώνει καινούργιες προκλήσεις στο κοινωνικό πεδίο.

Είναι πρόδηλο ότι για τη θλιβερή αυτή εξέλιξη έχουν ευθύνη οι δικαστικές αρχές, που ανέχθηκαν να βραδυπορεί η πολύκροτη δίκη με ρυθμούς απελπιστικά αργούς- κι ας μην σπεύσει κανείς να τα φορτώσει στην αποχή των δικηγόρων- αντί να αποδώσουν γρήγορα δικαιοσύνη, όπως απαιτεί το κοινό περί Δικαίου αίσθημα.

Κορυφαίοι νομικοί και δικαστικοί κύκλοι, χωρίς διάθεση να παρέμβουν σε μια εν εξελίξει δίκη, είχαν διακριτικά εδώ και καιρό επισημάνει ότι από τη στιγμή που υπάρχει πεντακάθαρη και αβίαστη ομολογία του δράστη, η υπόθεσή του έπρεπε αυτονόητα και πρακτικά να διαχωριστεί, αντί να «τσουβαλιαστεί» με τις υποθέσεις άλλων 80 κατηγορουμένων για συμμετοχή στην οργάνωση, γεγονός που έδωσε την νομική άνεση στην υπεράσπιση να κωλυσιεργεί κατά το δοκούν.

Σοβαρές ευθύνες βαρύνουν ωστόσο και την κυβέρνηση, και προσωπικά τον υπουργό Δικαιοσύνης, που δεν εξασφάλισαν μια αίθουσα της προκοπής για την ταχεία εκδίκαση της υπόθεσης, αλλά, αντίθετα, επέλεξαν την αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, όπου η υπόθεση Φύσσα χάθηκε στα πηχτά νερά της εκδίκασης άλλων υποθέσεων για ζητήματα τρομοκρατίας.

Και τώρα; Ας απαντήσουν σε αυτό, όσοι υποστηρίζουν ότι στη χώρα λειτουργεί Κράτος Δικαίου…