Παρατηρώντας τον θυμό μιας ορισμένης δημοσιογραφίας, αναρωτιέται κανείς, που ήταν όλοι αυτοί στις παληές εποχές της επελαύνουσας αναίδειας, όταν χτιζόταν μεθοδικά η παρακμή που ζούμε στις μέρες μας.
Που ήταν κρυμμένη αυτή η ιερή οργή; Και γιατί δεν εκδηλώθηκε εγκαίρως, να προειδοποιήσει ας πούμε «σηκωθείτε και μαζέψτε τα από το Χρηματιστήριο!» που αποτέλεσε την κορύφωση μιας συλλογικής αμεριμνησίας και πέφτει τώρα σαν βαρειά μοίρα στις πλάτες μας; Λίγοι το κάναν. Μετρημένοι στα δάχτυλα και μαγκιά τους…
Λένε στις μέρες μας, απαξιωτικά, κάποιοι δημοσιογράφοι που πέφτουν από τα ιδιωτικά τους σύννεφα, ότι το «Σύστημα Τσίπρα» έχει «point system». Ότι όποιος επικρίνει το Μαξίμου, μπαίνει σε καθεστώς «ειδικής διαχείρισης». Συμβαίνει. Αλλά, ε, και; Έτσι γινόταν πάντα και έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει. Να είναι ενοχλητική η δημοσιογραφία. Όχι πληρωμένη θεραπαινίδα…
Ξεχαστήκαν εύκολα, ως φαίνεται, οι εποχές του συστήματος προηγούμενων πρωθυπουργών, όταν επαγγελματίες δημοσιογράφοι, δεν ημπορούσαν να κάνουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους κι απειλούνταν με απόλυση, επειδή δεν στήριζαν το φαγοπότι δημοσίων έργων αμφίβολης χρησιμότητας και υπέρογκης δαπάνης.
Όταν, σε καθεστώς γενικής αδιαφορίας, ορισμένοι, δίνανε λέξη- λέξη τη μάχη να περάσει κάτι έστω, εκτός της επίσημης πολιτικής θεοκρατίας που αποθέωνε μια έωλη ανάπτυξη, στηριγμένη σε πήλινα πόδια, επειδή ακριβώς, οφειλόταν στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μέσω της οικοδομής και σε μια ασύδοτη κατανάλωση από δανεικά, διότι, όπως έδιναν τότε το σύνθημα, καλλιεργώντας μαζικές ψευδαισθήσεις, υπουργοί Οικονομικών, «δανειζόμαστε τώρα με επιτόκια Γερμανίας»!..
Ξέπεσε οριστικά αυτή η υπάκουη δημοσιογραφία, μαζί με την παρακμιακή πολιτική τάξη που πιστά υπηρέτησε- κάποιοι αφελώς, άλλοι από ιδιοτέλεια και με το αζημίωτο- γι΄ αυτό και είναι μάταιο, ό,τι και να πει κανείς στις μέρες μας.
Το ότι πολλοί από τους παληούς δημοσιογραφικούς υπηρέτες, είναι τώρα στα καινούργια κόλπα, δεν είναι παράδοξο. Οι εξουσίες πάντοτε βασίζονται σε πρόθυμους που ξέρουν τον τρόπο και οι δουλειές έτσι γίνονται. Και το γεγονός ότι στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, αρκετοί άλλοι, βλέπουν ένα ιδανικό πλυντήριο για την πάρτη τους, ανακαλύπτοντας κάπως καθυστερημένα, είναι αλήθεια, τη σημασία της δημοσιογραφικής αμφισβήτησης, κι αυτό μες΄ το κόλπο είναι.
Τα κατάφερε –άλλο ένα ασυγχώρητο-ο Τσίπρας κι η θλιβερή παρέα του και τους δυό να τους κάνει μάγκες…