Η χώρα χρειάζεται επειγόντως εθνικό σχέδιο. Αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση, έχει εγκαταλείψει το ρόλο της στα αβαθή και αντί να παρουσιάζει συγκεκριμένες προτάσεις, προσπαθεί να πείσει τους πολίτες για κάτι που οι περισσότεροι δείχνουν να έχουν στωικά αποδεχθεί: ότι, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, που απώλεσε τα ιδεολογικά και πολιτικά του χαρακτηριστικά, εξαπάτησε τους ψηφοφόρους και έβλαψε τη χώρα.
Χωρίς αμφιβολία, αυτή η ετερογενής και ανάκατη πραμάτεια που συγκροτεί την συγκυβέρνηση, είναι «πολύ κακό πράγμα». Ωστόσο, κάθε φορά που η ηθική τα βάζει με το κακό, παθαίνει συνήθως ό,τι και οι γιατροί: αναλγησία. Και η ΝΔ, αντί να παράξει πολιτική, ηθικολογεί πληκτικά και αφόρητα για ζητήματα που η κοινωνία έχει από καιρό λυμένα.
Πρακτικό αποτέλεσμα; Ο κόσμος οργίζεται με την κυβέρνηση αλλά, ο θυμός του δεν μετουσιώνεται σε πολιτικό αίτημα για αλλαγή, επειδή δεν βλέπει ρεαλιστικές προτάσεις, αφού οι βασικοί παίχτες συνωστίζονται στην ίδια πλευρά του γηπέδου. Οπότε, η κοινωνία έχει περιέλθει σε κατάσταση μοιρολατρικής απάθειας, που δεν δίνει παρά ελάχιστα δικαιώματα στην ελπίδα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στη μέση μιας συμμετρικής πίεσης που ασκούν οι προκάτοχοί του, Κ. Καραμανλής και Α. Σαμαράς, οι οποίοι διεκδικούν πεισματικά και επίμονα την δικαίωσή τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της παραλυτικής ακινησίας στην οποία καθηλώνουν το κόμμα.
Θα όφειλαν ίσως οι σύμβουλοί του, να του υποδείξουν την απειλητική προοπτική, μιας οιονεί οξειδωτικής ομηρείας.
Θεωρητικά, όσοι ασχολούνται με την πολιτική (θα έπρεπε να) το κάνουν επειδή φλέγονται για τους ανθρώπους και τα καθημερινά βάσανά τους.
Το κερί μόνο επειδή καίγεται φέγγει. Αλλά η ΝΔ κρατά το «κεράκι» της άθιχτο. Αποφεύγει να «λυώσει» στο καμίνι όπου σιγοψήνονται οι πολίτες, είναι απρόθυμη να υποβληθεί σε τέτοιους κινδύνους και, ομφαλοσκοπώντας συστηματικά, αναζητά σωτήρια διαφυγή, επαναλαμβάνοντας κουραστικά το αίτημα των εκλογών για να φύγει αυτή η κυβέρνηση.
Αλλά, με τι πρόγραμμα; Τι έχει να περιμένει άραγε ο άνεργος και η νεολαία από την απερίγραπτη «Συμφωνία Αλήθειας» που προτείνει ο Κυριάκος;
Σε συνθήκες όπου επικρατεί πανηγυρικά ο κομφορμισμός των μετόπισθεν- και η ΝΔ βρίσκεται στα μετόπισθεν- ο στρατηγικός της ρόλος, κινδυνεύει να πέσει σε τιμητική αχρηστία. Όθεν σπεύδει η ίδια να επινοήσει την αναιρετική ρητορική της και στην προσπάθεια να αποφύγει να αγγίξει τα καυτά προβλήματα, σκαρώνει φανταστικές επελάσεις, βασισμένες σε δημοσκοπικούς πλην όμως, αμφίβολης αξίας άθλους.
Στο σύστημα της Αστικής Δημοκρατίας, ο ρόλος της αντιπολίτευσης, είναι αναντικατάστατος. Αρκεί βέβαια, αυτή να υπάρχει. Η μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη, όπως αυτάρεσκα τη χαρακτηρίζουν τα στελέχη της, μπορεί να συναντήσει την αίγλη της, μονάχα στο σημείο όπου οι ιδέες της εφάπτονται με την πραγματικότητα.
Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα για όσους αδυνατούν να εγκαταλείψουν τον βολικό τυφλοσούρτη- το μόνο δυστυχώς…εθνικό σχέδιο που υπηρετεί ο κομματικός διπολισμός- των ολέθριων Μνημονίων.