Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να αφήνονται στα δικά τους χέρια ότι ο καιρός γαρ εγγύς μετά από δυόμιση σχεδόν χαμένα χρόνια, όπου θριάμβευσε ο ερασιτεχνισμός ωχρών τεχνασμάτων και οι άσκοπες καθυστερήσεις για τα μάτια της κομματικής πελατείας που φέρνουν την Οικονομία σε δρόμο χωρίς επιστροφή.
Όπως και να το ονομάσει κανείς αυτό που επιτεύχθηκε στο Χίλτον- 4ο Μνημόνιο ή (και) συμπληρωματικό - μικρή σημασία έχει από την στιγμή που αυτή η τόσο βραδυπορημένη αξιολόγηση, η οποία σύμφωνα με το Πρόγραμμα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από τον προπερασμένο Φλεβάρη, προκάλεσε επιδείνωση των ισχνών αναπτυξιακών προοπτικών της Οικονομίας.
Την ίδια ώρα επεκτείνει τον ορίζοντα επιτήρησης για την Ελλάδα και μετά τη λήξη του τρίτου Μνημονίου το θέρος του 2018, με την υποχρέωση λήψης σκληρών μέτρων τα οποία θα εφαρμοστούν σε κάθε περίπτωση και βεβαίως προσδιορίζουν δεσμευτικά το έδαφος στο οποίο θα κινηθεί και η επόμενη κυβέρνηση.
Τι εν τέλει έγινε; «Ένα σημαντικό ενδιάμεσο βήμα» σύμφωνα με τον Β. Σόϊμπλε ο οποίος δια του εκπροσώπου του υπογράμμισε πως «Η εν εξελίξει δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος βοήθειας για την Ελλάδα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί» και ότι απαιτείται μεγαλύτερη σαφήνεια για θέματα όπως το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Οι επόμενες κινήσεις πρέπει να ξεδιπλωθούν μέσα σε ασφυκτικά περιθώρια, δεδομένου ότι στο Eurogroup της 22ας Μαΐου θα πρέπει να επισφραγιστεί το τέλος της αξιολόγησης και να ξεκινήσει αμέσως μετά η συζήτηση για το πλεόνασμα, σε άμεση συνάφεια με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος με τρόπο που, αφενός δεν θα δυσαρεστεί πολιτικά το Βερολίνο, ενόψει εκλογών και αφετέρου θα δίνει την δυνατότητα στο ΔΝΤ και την Ουάσινγκτον να συμμετάσχει στο πρόγραμμα.
Αν στο τέλος όλων αυτών ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι εκφράσει την ευαρέσκειά του, μπορεί να αποφασίσει την ένταξη και της Ελλάδας στον μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης.
Με βάση αυτό το καλό σενάριο τον Ιούνιο η χώρα θα μπορέσει να εισπράξει τα 7,4 δις της δόσης και να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις. Από και πέρα, κανείς σοβαρός άνθρωπος στην Ελλάδα, όπου θριαμβεύουν οι βλακώδεις διατυπώσεις δεν πιστεύει ότι, όπως πάνε τα πράγματα μπορούμε είτε από φέτος είτε από το 2018 που λήγει το Πρόγραμμα, να πάψουμε να δανειζόμαστε μέσω του επίσημου τομέα και να βγούμε με αυτάρκεια και επιτυχία στις αγορές.
Όπως επιβεβαιώνεται σήμερα –και το είχε αναφέρει το reporter. gr από τα περασμένα ήδη Χριστούγεννα επικαλούμενο άριστα πληροφορημένες πηγές- θα χρειαστεί η χώρα για καιρό ξένα υποστυλώματα με τη μορφή ανοικτής πιστωτικής γραμμής σε περίπτωση ανάγκης από τον ESM ή με τη μορφή εγγύησης του Μηχανισμού, που μετεξελίσσεται βαθμηδόν σε ευρωπαϊκό ΔΝΤ, σε νέες εκδόσεις.
Σταύρωση διαρκείας. Αυτό σημαίνουν οι «Ιθάκες» του κ. Τσίπρα και όσων προηγήθηκαν στο τιμόνι και μας οδήγησαν στη ξέρα.
Ανακοινώνοντας το κλείσιμο της προκαταρκτικής Συμφωνίας η ΕΚΤ επισήμανε ότι «οι ελληνικές αρχές επιβεβαίωσαν την πρόθεσή τους να εφαρμόσουν ταχέως αυτή τη δέσμη μέτρων πολιτικής».
Αλλά εδώ αρχίζουν τα δύσκολα…