Κατά τον πρωθυπουργό, από τον Αύγουστο 2018 θα είμαστε στις αγορές. Σωστά τα λέει! Πώς όμως;

1. Οι ανάγκες σε χρεολύσια το 2018, μετά τη συμβατική λήξη του μνημονίου είναι μόλις €614 εκατ. Ευκολάκι.

2. Οι ανάγκες σε χρεολύσια το 2019 είναι €12 δισ. Κομματάκι δύσκολο.

Η συγκυρία είναι ευνοϊκή για προπαγάνδα περί success story. Στα ομόλογα που λήγουν το 2019 είναι €4 δισ με επιτόκιο 4.75% (έκδοση 2014 Σαμαρά), €3.7 δισ με 6.00% και €2.1 δισ με 6.50% (αμφότερα ΕΚΤ). Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα θα μπορούσε να δανεισθεί περίπου €10 δισ με 5.5%, ακόμη και για διετές ή τριετές ομόλογο, και να μην αυξηθούν οι ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους (σύνολο των τόκων).

Η συγκυρία παρέχει στην ελληνική κυβέρνηση (όποια είναι αυτή) μια παρατεταμένη δοκιμαστική περίοδο - πρακτικώς μέχρι το 2022. Μόνο πρόβλημα μέχρι τότε οι λήξεις του 2019. Εάν πάνε καλά τα πράγματα η χώρα θα δανεισθεί με δεκαετή του 4% το σύνολο των αναγκών. Αυτό ΕΙΝΑΙ όντως έξοδος στις αγορές. Αυτό που θα φάμε ως τσιπραίικη προπαγάνδα θα είναι πάλι ένα 4% (ή και λιγότερο) για €4-€6 δισ σε διετή ή τριετή ομόλογα.

Εν τω μεταξύ, εάν δεν έχει ξεκαθαριστεί τι θα γίνει με τους τόκους της περιόδου χάριτος που λήγει το 2022 και φορτώνει πρόσθετο κόστος εξυπηρέτησης €15 δισ σε μια τριετία, θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα.

Βλέπετε, μετά το φιάσκο του Eurogroup ο Τσίπρας αμολάει άλλη παραμύθα. Ας κάνουν στον ΟΔΔΗΧ τη δουλειά τους όπως μπορούν καλύτερα (εκεί ειδικά μπορούν!) και βλέπουμε.

Να ξέρουμε τι success story μας περιμένει.