Λέει, λοιπόν, ο Τσίπρας: Δεν τα θέλω τα λεφτά σας! Αν θυμάστε τα ίδια έλεγε και το 2015 και μας έστειλε στα βράχια. Δεν φαίνεται να το σηκώνει κανείς το ζήτημα, αλλά είναι το δεύτερο μεγάλο ποσόν που "δεν θέλει" ο λαρζ Τσίπρας.
Η απόφαση του Eurogroup Ιουνίου 2018 προβλέπει την οψιόν στην ελληνική κυβέρνηση να δανειστεί από τον ESM μέχρι €3.3 δισ, για να εξαγοράσει άλλο "ακριβό" χρέος. Δεν ενεργοποιήθηκε η οψιόν και η κυβέρνηση προχώρησε σε δανεισμό από τις αγορές - είναι περισσότερο από βέβαιο πως, εκτός από την επέκταση της "ασφαλιστικής κάλυψης" του μαξιλαριού και τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, η ενεργοποίηση της οψιόν θα κατέληγε και σε καλύτερους όρους στην έξοδο στις αγορές.
Το άλλο που δεν τονίζει κανείς είναι τα "άλλα" μέτρα για το χρέος που είναι υπό την αίρεση της πιστής τήρησης των συμωνημένων. Κυρίως το επιτόκιο του δανείου επαναγοράς ομολόγων του 2012. Άλλα €230 εκατ εδώ.
Πολύ λαρζ αυτός ο Τσίπρας, ρε παιδάκι μου. Για να πουλήσει φιλολαϊκό προφίλ είναι διατεθειμένος:
1. Να σπρώξει τις τράπεζες προς τον γκρεμό. Ακόμη και εάν τον αποφύγουν, αυτό θα γίνει με τεράστιο κόστος για την οικονομία - κυρίως με την χρηματιστηριακή αποτύπωση της δύσκολης κατάστασης (αποτρεπτική επενδύσεων) και την απομάκρυνση της προοπτικής ανάκαμψης.
2. Να πετάξει από το παράθυρο κάπου €1 δισ ευρώ.
3. Να μην ενεργοποιήσει την οψιόν των €3.3 δισ - που σημαίνει κάπου €120 εκατ το χρόνο όφελος και έξι μηνών παράταση του μαξιλαριού.
Άρχισε να κυκλοφορεί το σενάριο πως όντως θα πεταχτούν τα λεφτά και δεν θα καταλήξει σε συμφωνία τώρα, αλλά θα το αφήσει για μετά τις εκλογές. Αυτό σημαίνει πως η επόμενη κυβέρνηση κληρονομεί μια ακόμη βόμβα. Σημαίνει πως μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφων αγοράζονται πανάκριβα. Σημαίνει πως η οικονομία καταδικάζεται σε στασιμότητα.
Το τίμημα της μη κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές είναι τεράστιο. Οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν - και η αντιπολίτευση βέβαια