Οι τραπεζίτες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν αυτή την πολιτική. Ακούγεται προκλητικό, πρόκειται όμως για εθνική πολιτική. Στη δεκαετή κρίση το μόνο "περιουσιακό στοιχείο" που δεν πειράχτηκε ήταν οι καταθέσεις. Το δημόσιο τις προστάτευσε με το PSI και τις ανακεφαλαιοποιήσεις. Όσοι πολίτες μπόρεσαν τις προστάτευσαν μια και καλή αποσύροντάς τες το 2015. Με τον τρόπο που έγιναν οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, ιδιαίτερα δε του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2015, οι τράπεζες καλύπτουν τις υποχρεώσεις κεφαλαιακής επάρκειας με κεφάλαια που ΘΑ υπάρξουν στο μέλλον - ο αναβαλλόμενος φόρος κυρίως. Χωρίς κερδοφορία οι ιδιώτες επενδυτές κάθε χρόνο θα έχαναν την επένδυσή τους, άρα δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον για τις τράπεζες παρά μόνο σε χρεοκοπικές αξίες, άρα ανάταξη του τραπεζικού συζτήματος όχι σε 5 χρόνια (που εκτιμούσαν το 2013) ή σε 3 ακόμη χρόνια που εκτιμάται σήμερα, αλλά του Αγίου Φούφουτου.