Το καθαρό κέρδος εξυπηρέτησης χρέους είναι €33 εκατ - δεδομένου ότι αφορά δάνεια μέχρι 2021. Οι θετικές επιπτώσεις δεν είναι, λοιπόν, από το υψηλό επιτόκιο που αντικαθίσταται, αλλά από τη μείωση του χρέους. Πράγμα που σημαίνει πως, δεδομένου ότι υπάρχει ένα θηριώδες μαξιλάρι που κάθεται χωρίς να ασφαλίζει τίποτε πια (εάν ποτέ ασφάλιζε), θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση χρέους με τα ίδια ή πολλαπλάσια οφέλη με την εξαγορά ΔΝΤ. Πολύ περισσότερο εάν παράλληλα γινόταν χρήση κάποιου από τα χρηματοδοτικά εργαλεία του ESM ή και παραλλαγή τους.
Με την έγκριση της εξαγοράς δανείων ΔΝΤ μένουν τρία σημεία προς διευκρίνιση:
1. Με την έξοδο από τα μνημόνια το καλοκαίρι 2018, οι δανειστές ενέκριναν τη διαθεσιμότητα (αρκεί να το ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση) ποσού μέχρι €3.3 δισ ακριβώς για πράξεις επί του χρέους. [Τον Ιούνιο 2018 τόσο ακριβώς ήταν το ποσό των δόσεων ΔΝΤ μέχρι την άνοιξη 2020, στους 20 μήνες που κατά το Eurogroup ήταν καλυμμένη η Ελλάδα με το μαξιλάρι] Υπάρχει ακόμη αυτή η οψιόν, εάν όχι γιατί, και εάν ναι θα κάνει χρήση η ελληνική κυβέρνηση; Ο ESM μας υπενθυμίζει πως τα δάνειά του "κοστιζουν" 0.83% - και έχουμε περίοδο χάριτος μέχρι το 2032.
2. Το μαξιλάρι είναι τρία κομμάτια: (α) το σκληρό, €15.7 δισ, εκταμίευση από το οποίο μπορεί να γίνει μόνο με έγκριση του ESM, (β) το μαλακό, περίπου €13.5 δισ, που είναι χρήματα της κυβέρνησης ή/και των φορέων του δημοσίου ήδη κατατεθειμένα στην ΤτΕ, (γ) το αβέβαιο (γιατί είναι αβέβαιες οι ανάγκες που καλύπτουν), που είναι οι καταθέσεις της κυβέρνησης και των φορέων στις εμπορικές τράπεζες, κάπου €12 δισ. Από ποιό από τα τρία θα πληρωθούν τα δάνεια του ΔΝΤ; Η σημασία είναι μεγάλη, δεδομένου ότι η κυβέρνηση δανείζεται €20 δισ από τους φορείς και €15.5 δισ σε έντοκα μέχρι έτους. Το ποιός αγοράζει τελικά το χρέος έχει σημασία γιατί τα διαθέσιμα κάθε είδους πέραν του σκληρού μαξιλαριού είναι λιγότερα από τον βραχυπρόθεσμο δανεισμό.
3. Οι τρεις εκδόσεις χρέους μέχρι τώρα έχουν αποφέρει συνολικά λιγότερους πόρους (κατά €1.5 δισ περίπου) από τις χρηματοδοτικές ανάγκες του δημοσίου. Το υπόλοιπο καλύπτεται από ιδιωτικοποιήσεις και άλλα έκτακτα έσοδα. Όμως, απομένουν τα ληξιπρόθεσμα του δημοσίου (€2.6 δισ τον Αύγουστο), τα φέσια που πρέπει να μηδενιστούν και τώρα τα €2.7 δισ του ΔΝΤ. Σε κάθε περίπτωση, εάν δεν προχωρήσει η κυβέρνηση σε νέα έκδοση (νέες εκδόσεις) ομολόγων, το μαξιλάρι θα μειωθεί απότομα και σημαντικά. Εμένα, κατά τα γνωστά δεν θα με πείραζε, γιατί το μαξιλάρι βαρίδι είναι - τι κάνουν όμως στο ΥΠΟΙΚ που η πολιτική τους εξακολουθεί να είναι "υπερπλεονάσματα και μαξιλάρι"; Θα υπάρξουν και άλλες εκδόσεις ομολόγων;
Το ζήτημα της εξαγοράς δανείων είναι πολύ πιο σοβαρό από το να αναλίσκεται σε επικοινωνιακή πυγολαμπίδα.