Η Πορτογαλία αρχές 2019 με δική της πρωτοβουλία εξαγόρασε (μικρό) μέρος των δανείων EFSF, ενώ η πρώτη καταβολή ήταν για το 2025. Την περίοδο της εξαγοράς, το επιτόκιο EFSF της Πορτογαλίας ήταν 1.6% - εκεί είχε φθάσει η απόδοση του 10ετούς ομολόγου της Πορτογαλίας. Το αποτέλεσμα ήταν η ελάφρυνση των υποχρεώσεων του 2025 (έξι χρόνια πριν προληπτική κίνηση!), αλλά και η ραγδαία πτώση των αποδόσεων των ομολόγων των Λουζιτανών. Το δεκαετές τους έφτασε μέχρι 0.08% (!!) - σήμερα είναι 0.43%.
Η Ισπανία είχε προγραμματισμένες αποπληρωμές των δανείων ESM μεταξύ 2022 και 2027. Αρχίζοντας το 2014, μέχρι και το 2018 είχε κάνει αυτοβούλως εννέα (9) πληρωμές. Οι πληρωμές 2018 ήταν €8 δισ. Βόλευε το σχετικό κόστος δανείων ESM και δανεισμού από τις αγορές. Η μεταμνημονιακή σχέση έχει καταλήξει στη μείωση του χρέους προς ESM κατά 43%, το προφίλ των πληρωμών 2022-27 να είναι εμφανώς πιο μανιτζέβελο, και οι επιδόσεις της Ισπανίας στις αγορές να είναι από αξιοσημείωτες έως εντυπωσιακές.
Προφανώς η περίπτωση της Ελλάδας είναι διαφορετική, λόγω του βουνού του χρέους. Οι πρώτες πληρωμές προς ESM προβλέπονται το 2034 (και μέχρι το 2060) και προς τον EFSF το 2023 (και μέχρι το 2070!!!). Οι πληρωμές των διακρατικών δανείων του πρώτου μνημονίου αρχίζουν το 2020.
Επίσης προφανώς, οι κινήσεις Ισπανίας/Πορτογαλίας ήταν σε συνεννόηση και συνεργασία με τους εταίρους και δανειστές. Κινήσεις οι οποίες επιλεκτικά αντιμετώπιζαν ζητήματα του μέλλοντος και έκαναν πιο εύκολη τη ζωή για όλους, πιστωτές και οφειλέτες. Το αναφέρω γιατί έχει εκφραστεί η άποψη "δεν έχει κανένα λόγο ο Ρέγκλινγκ να παίξει μαζί μας". Η ζωή δείχνει πως, εάν η πρόταση makes sense, κανείς δεν έχει κανένα λόγο να μην την εφαρμόσει.
Μια άλλη ιδιαιτερότητα της Ελλάδας είναι πως δεν έχει εγγυημένη την επιλεξιμότητά της στα προγράμματα της ΕΚΤ - μόνο προσωρινά λόγω ιού. Βρισκόμαστε στην κατάσταση η ΤτΕ να έχει χαρτοφυλάκιο με €70 δισ ευρωπαϊκών ομολόγων, από τις παρεμβάσεις ως μέλος του Ευρωσυστήματος στο πλαίσιο του QE (κυρίως) και του PEPP, ενώ έχουν αγορασθεί λιγότερα από €5 δισ ελληνικών ομολόγων. Η τεράστια διαφορά αυτών των μεγεθών (έπρεπε να είναι της ίδιας τάξης) δείχνει το εύρος των διαπραγματευτικών δυνατοτήτων της Ελλάδας, κυρίως όμως τη δυνατότητα διατήρησης υψηλού επιπέδου παρέμβασης της ΕΚΤ εάν βρεθεί σε αξιολόγηση investment grade ή εάν μονιμοποιήσει τη θέση της στο QE.
Τέλος, είναι βέβαιο πως οι εταίροι δεν πρόκειται να κάθονται να βλέπουν τις αποδόσεις να πέφτουν. Θα πουν "δε λέει να δανείζεστε από μας ακριβά ενώ μπορείτε φθηνότερα από τις αγορές". Με το πέρας της κρίσεως του κορωνοϊού, η Ελλάδα θα βρεθεί μπροστά σε μια νέα διαπραγμάτευση, με νέες συνθήκες και όλα τα ωραία προβλήματα.
Για τους λαϊκοδεξιούς που χαϊδεύουν αντιμνημονιακά αυτιά, η "απελευθέρωση" της χώρας από τα μνημόνια δεν είναι οι παπάντζες τύπου "καθαρή έξοδος", αλλά η κατοχύρωση της θέσης της Ελλάδας ως "μια χώρα σαν τις άλλες".