Η πλευρά του ΝΑΙ πήγε σε μια πολιτική μάχη, στην οποία εάν νικούσε δεν ήξερε τι να κάνει τη νίκη της. Ενδεχόμενη ήττα της πρότασης Τσίπρα έβαζε εκ των πραγμάτων ζήτημα για την επόμενη μέρα. Ζήτημα κυβέρνησης και εξουσίας. Εκ των πραγμάτων! Η πλευρά του ΝΑΙ δεν άρθρωσε λόγο για την επόμενη μέρα. Τα τρία ευρωπαϊστικά κόμματα δεν θέλησαν καν να καθίσουν στο τραπέζι για κοινή πολιτική αντιμετώπιση του πολιτικού ζητήματος. Ο ευρωπαϊστής ψηφοφόρος αναρωτιόταν "τη Δευτέρα τι κάνουμε;". Το μέτωπο του ΝΑΙ δεν είχε να πει κουβέντα. Επί μέρους οι προσεγγίσεις.

Η ΝΔ δεν έλεγε τίποτε - αποσπασματικά, στελέχη της μιλούσαν για παραίτηση Τσίπρα. Μετά όμως; Είχαν αποφασίσει να πάνε με μέτωπο και όχι με μετωπική πολιτική αντιπαράθεση, οπότε οι συνομιλητές έβαζαν και όρια. Τι λέγαν αυτοί όμως; Η Φώφη Γεννηματά την Παρασκευή πριν την ψηφοφορία διαβεβαίωνε πως θα κάνει αγώνα κατά του νεοφιλευθερισμού! Ο Σταύρος Θεοδωράκης μιλούσε πιο συγκεκριμένα: βέβαιος για τη νίκη του ΝΑΙ, θα ζητούσε από τον ηττημένο Τσίπρα να αναλάβει πρωτοβουλία οικουμενικής κυβέρνησης υπό τον... Τσίπρα! Να κάνει τι;

Στο πλαίσιο αυτό, ακόμη και σε ευρωπαϊστές η πρόταση Τσίπρα με τα εθνικοϋπερήφανα ήταν μια πρόταση, όχι το θολό τίποτε. Ακόμη και το "στοίχημα" στην κωλοτούμπα του Τσίπρα, φάνταζε ελκυστικό μπροστά στον αέναο αγώνα κατά του νεοφιλευθερισμού στην τούρλα του Σαββάτου κι ακόμη πιο ελκυστικό από την προοπτική μιας οικουμενικής υπό τον ηττημένο. Το δε συγκεχυμένο της συντηρητικής παράταξης με ένα ολόκληρο κομμάτι της να τα έχει βρει πολιτικά με τον Τσίπρα, δεν έλεγε τίποτε. Ειρωνεία της ιστορίας: ο καταστροφικός παραλογισμός των τσιπροκαμμένων ήταν κάτι μπροστά στο τίποτε και το καθόλου.

Δεν ξέρω ποιό θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα εάν το μέτωπο του ΝΑΙ αντιμετώπιζε πολιτικά την πολιτική πρόκληση του δημοψηφίσματος. Πάντως, δεν θα πετιόταν στα αζήτητα το πολιτικά τεράστιο ποσοστό του 38.5%. Η πολιτική διαχείριση από τη μεριά των πολιτικών δυνάμεων του ΝΑΙ στο μεταδημοψηφισματικό τρίμηνο έδειχνε ένα τεράστιο έλλειμμα ηγεσίας και οράματος.