1. Η "κλείδα" της ΤτΕ μεταφράζεται σε διάθεση €27 δισ από τα €1.35 τρισ του προγράμματος PEPP της ΕΚΤ. Πλην όμως, οι περιορισμοί της ΕΚΤ για το QE ισχύουν - μπορεί να αγοράσει μέχρι το 33% μιας έκδοσης. Τα επιλέξιμα ελληνικά ομόλογα είναι €48 δισ. Δηλαδή, παρά το ότι υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης 27 δισ, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 16 δισ.
2. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο σύνθετη. Από τα €48 δισ ελληνικών ομολόγων, τα €22 δισ είναι παρκαρισμένα (τράπεζες, κοινό κεφάλαιο, ΤτΕ, ασφαλιστικές). Δηλαδή, το μέγιστο της παρέμβασης μπορεί να είναι για τα €26 δισ (48-22). Ανάλογα με την κατανομή εκδόσεων των "παρκαρισμένων" έναντι των "διαθεσίμων", το μέγεθος της παρέμβασης μπορεί να αποστεί κατά τι από το "τυπικό" των €9 δισ, από το οποίο ούτως ή άλλως μπορεί να ξεφύγει κατά κάποιο ποσοστό.
3. Μέχρι 31/7 το Ευρωσύστημα έχει αγοράσει (και παρκάρει) €9.9 δισ ελληνικών ομολόγων. Δηλαδή, τα όρια της παρέμβασης στενεύουν - εάν δεν έχουν πρακτικώς εξαντληθεί. Τα "διαθέσιμα" ομόλογα είναι πια περίπου €16 δισ.
4. Η Ελλάδα χρειάζεται πολύ σύντομα να "ρίξει χαρτιά" στην αγορά, είτε κινητοποιώντας (όσο αυτό είναι δυνατόν) μέρος των παρκαρισμένων, είτε με νέες εκδόσεις χρέους.
Ας υποθέσουμε πως η Ελλάδα δεν χρειάζεται φρέσκα χρήματα και δεν θέλει να φουσκώσει το χρέος της. Ας δούμε τις υποχρεώσεις της χώρας:
2021 χρεολύσια 2.1 δισ διακρατικά δάνεια πρώτου μνημονίου (GLF), 1.9 δισ ΔΝΤ
2022 χρεολύσια 2.6 δισ GLF, 1.9 δισ ΔΝΤ
Το τριετές χρέος της Ελλάδας στις αγορές αλλάζει χέρια με 0.11% (από ΤτΕ, 4/8). Αυτό σημαίνει πως αν μπορούσε να "αγορασθεί" σήμερα το χρέος GLF της διετίας 2021-22, θα είχαμε ένα επιτοκιακό όφελος περίπου €100 εκατ, καμιά επίπτωση στο προφίλ του χρέους και 4.7 δισ περισσότερα ομόλογα στις αγορές - για να αγοράζει η Κριστίν. Αντιστοίχως, με τα δάνεια ΔΝΤ, το όφελος είναι πάλι το ίδιο (ακριβότερα τα δάνεια ΔΝΤ), με 3.8 δισ ομολόγων.
Εάν βγει μια απόφαση Eurogroup (ή και μόνο ESM) που να λέει πως "ενθαρρύνεται η Ελλάδα να προβεί σε πρόσθετο δανεισμό και οι δανειστές συμφωνούν στην πρόωρη αγορά χρέους", εκτιμώ πως οι αγορές (και η κοινή γνώμη στις χώρες των δανειστών) θα το πανηγυρίσουν. Θα έχουμε δημόσια υποστήριξη των δανειστών, προφανή βελτίωση της διαχείρισης του χρέους και την Κριστίν να έχει όπλο να βάλει τα βόλια.
Τα παραπάνω σημαίνουν πως, παρά το ότι με τον ιό έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια μας, το ζήτημα του χρέους μπορεί να αμβλυνθεί. Να σημειώσω πως, ανάλογα με την διάθεση για υποστήριξη από τους δανειστές και την έκτασή της, μπορεί να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερης κλίμακας αναδιάρθρωση. Υπενθυμίζω πως τα δάνεια ESM κοστίζουν 1.38% ενώ η ελληνική δεκαετία κοστίζει 1.05%. Θεωρητικά καθαρά, το σημερινό χρέος δεκαετίας προς τους θεσμούς (κάπου €54.5 δισ) θα μπορούσε να "σκουπιστεί" με αντικατάστασή του με ομόλογα 3ετίας έως 10ετίας, χωρίς να αλλάξει παρά ελάχιστα το προφίλ των χρεολυσίων, με επιτοκιακό όφελος περίπου €2 δισ και πρόσθετη μείωση χρέους του 2032 κατά περίπου €2 δισ (μεταφερόμενοι τόκοι των δανείων του EFSF).
Να αναφέρω πως ο ΟΔΔΗΧ κάνει τακτικά κινήσεις εξομάλυνσης του προφίλ του χρέους με swaps. Με τα πεσμένα επιτόκια προκύπτει πως το εξάμηνο 2020 η Ελλάδα πληρώνει για τα swaps που έχουν γίνει ένα καθαρό €1.1 δισ.
Βαρετά πράγματα αυτά, θα μου πείτε. Στο δικό μου μυαλό αξίζουν τον κόπο. Αφήστε που βάζουν τη σχέση με τους δανειστές σε διαφορετική - καλύτερη - βάση.