Kάθε χρόνο φεύγουν από την Ελλάδα περίπου 40 δισ. ευρώ επειδή οι εισαγωγές μας είναι περισσότερες από τις εξαγωγές μας. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Αν δεν πάρουμε τα χρήματα των άλλων, θα πτωχεύσουμε. Παλιά, όταν είχαμε δραχμές, τυπώναμε όσες θέλαμε, κάναμε μια μικρή ή μεγαλύτερη υποτίμηση και επιβιώναμε. Τώρα με το ευρώ δεν μπορούμε ούτε να τυπώσουμε ούτε να υποτιμήσουμε. Για να αναπτυχθούμε και για να ευημερήσουμε πρέπει να πάρουμε τα ευρώ των άλλων. Θα μου πείτε, τα παίρνουμε ως δανεικά. Πράγματι, όσα μας λείπουν τα δανειζόμαστε, αλλά αυτό δεν είναι λύση. Και δεν είναι λύση διότι όσο περισσότερα χρωστάμε τόσο ακριβότερα μας δανείζουν και σε λίγο οι δανειστές θα μας πάρουν τη χώρα- κυριολεκτικά. Δεν περιμένουμε βεβαίως να κάνει κάτι αυτή η κυβέρνηση εκτός του να φύγει σε μόνιμες διακοπές, στα χωριά τους ή στο εξωτερικό- μας είναι αδιάφορο το πού. Τα λέμε όμως για τους επόμενους, μήπως και γίνει κάτι διαφορετικό.
Και το διαφορετικό που πρέπει να γίνει είναι να επικεντρωθεί η κυβέρνηση στην ανάπτυξη τομέων που θα φέρουν χρήμα στη χώρα. Με τον τουρισμό, π.χ. (αυτόν που έρχεται στη χώρα, κύριε Στυλιανίδη, όχι τον δικό μας στο εξωτερικό) πρέπει να ασχοληθούμε πολύ πιο σοβαρά. Το ίδιο και με τις διεθνείς δραστηριότητες του τραπεζικού συστήματος, το ίδιο και με τη ναυτιλία. Πρέπει επίσης να βρούμε και άλλους τομείς που θα φέρουν χρήμα. Και αυτό είναι full time δουλειά και μάλιστα πολύ δύσκολη. Θα πρέπει να αντιληφθεί η- επόμενη- κυβέρνηση ότι δίπλα στον υπουργό Οικονομικών που θα προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, δηλαδή τη φοροδιαφυγή, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος εξίσου ικανός, αν όχι ικανότερος, ο οποίος να ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με το να βρει τρόπους να αυξήσουμε τα έσοδά μας από το εξωτερικό. Και αυτό θα πρέπει να το κάνει μαζί με τους επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες και τους οικονομολόγους.
Πολλές χώρες το έχουν κάνει. Η Ισλανδία, για παράδειγμα, που πτώχευσε πρόσφατα, ήταν μια χώρα 300.000 ψαράδων που έγιναν τραπεζίτες και μέσα σε επτά χρόνια είχαν πετύχει το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Πτώχευσαν διότι το έκαναν με λάθος τρόπο. Η Νορβηγία δεν είχε καμία σχέση με την κινητή τηλεφωνία ώσπου να γίνει πρώτη στον κόσμο, η Ιταλία παίρνει το δικό μας λάδι και το εμφιαλώνει σε όμορφα μπουκαλάκια και το πουλάει για δικό της. Ολοι κάτι πουλάνε, κάπου εξειδικεύονται. Εμείς τι ακριβώς κάνουμε; Αν επιμηκυνθεί, για παράδειγμα, η τουριστική περίοδος, η οποία είναι σήμερα πέντε μήνες, και γίνει δέκα μήνες, το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 20%. Υπάρχουν πολλές τέτοιες λύσεις για τις οποίες αδιαφορείτε. Αυτό όμως εννοούμε όταν μιλάμε για εξωστρέφεια. Για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάνετε εσείς προσωπικά και η κυβέρνηση συνολικά. Παρανοήσατε, κύριε Στυλιανίδη.
Γρηγόρης Νικολόπουλος
[email protected]