ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ασυλο ανοήτων

10:24 - 27 Απρ 2009
Γρηγόρης Νικολόπουλος

Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος

Λόγω ανικανότητας η κυβέρνηση καταφεύγει διαρκώς στην εύκολη λύση, που κάθε άλλο παρά λύση είναι. Και μέσα στην απελπισία μας εμείς έχουμε αρχίσει να βλέπουμε λογική την εύκολη λύση χωρίς να σκεφθούμε τι ακριβώς υποστηρίζουμε. Ας δούμε μερικά παραδείγματα- όχι μόνο από την οικονομία. Και ας ξεκινήσουμε από την κατάργηση του ασύλου και τη μετακίνηση του Πολυτεχνείου- δηλαδή, της Αρχιτεκτονικής Σχολής, που είναι η μόνη που έχει παραμείνει στο κτίριο του Πολυτεχνείου- «κάπου αλλού».

Η «έξυπνη» λύση Σπηλιωτόπουλου να μετακινήσει τις σχολές και να ενώσει το Πολυτεχνείο με το Αρχαιολογικό Μουσείο δείχνει την ανικανότητα αλλά και την έλλειψη κάθε αξιοπρέπειας αυτής της κυβέρνησης. Δεν καταλαβαίνουν ο υπουργός Παιδείας και οι υπόλοιποι που υποστηρίζουν την πρότασή του ότι πρόκειται περί τρομερής ήττας; Οπως και η κατάργηση του ασύλου, που προβάλλει τώρα τελευταία ως λύση για την αντιμετώπιση των κουκουλοφόρων, έτσι και η μετακίνηση της Αρχιτεκτονικής είναι τρανές αποδείξεις ότι, επειδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα μάτσο ταραξίες, αναγκάζει ολόκληρη την κοινωνία σε υποχώρηση, σε παραίτηση από κεκτημένα, σε εγκατάλειψη θεσμών και αξιών. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική. Είναι άτακτη υποχώρηση.

Προτείνουν στην κοινωνία να τραπεί σε φυγή μπροστά στους κουκουλοφόρους. Να εγκαταλείψει ένα- έστω και συμβολικό πλέον- πολιτικό κεκτημένο, το πανεπιστημιακό άσυλο, να μετατρέψει σε μουσείο μια ιστορική και με μεγάλη κοινωνική και πολιτική σημασία σχολή, επειδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει διακόσιους ταραξίες. Ας τους αντιμετωπίσει προτού κλειστούν μέσα στις σχολές. Βεβαίως μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι νεολαίες των κομμάτων και οι φοιτητικές οργανώσεις και κυρίως οι πανεπιστημιακοί καθηγητές. Αυτοί είναι που πρέπει να προασπίσουν το άσυλο, τις σχολές, τα εργαστήρια. Και εμφανίζονται πιο αδύναμοι από ποτέ.

Η εύκολη λύση αποτελεί την πρώτη και τη μόνη πλέον επιλογή απέναντι σε όλα τα προβλήματα. Βλέπει η κυβέρνηση ότι η δημοτικότητά της πέφτει, εξαγοράζει τους ταξιτζήδες δίνοντάς τους αύξηση στη «σημαία» και- άκουσον άκουσον- δικαίωμα εισόδου στους λεωφορειοδρόμους. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι μια αύξηση της σημαίας κατά 100% σε εποχή κρίσης είναι ανεκτή, η είσοδος στους λεωφορειοδρόμους είναι απαράδεκτη. Δυσκολεύει τη ζωή όλων μας για να κερδίσει η κυβέρνηση μερικές ψήφους.

Πάμε και στα οικονομικά: Δεν μπορεί η κυβέρνηση να συμμαζέψει τα ελλείμματα, δεν μπορεί να πιάσει τους φοροφυγάδες, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη διαφθορά, ανοίγει τη λίστα με τους συνεπείς φορολογουμένους, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ιδιοκτήτες ακινήτων, τους καταθέτες, τους ιδιοκτήτες ΙΧ και τους χαρατσώνει. Οσοι είναι συνεπείς και πληρώνουν θα πληρώσουν παραπάνω. Οσοι φοροδιαφεύγουν θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν. Εχει ξεφύγει το έλλειμμα και το χρέος, μας κυνηγάει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πάει η κυβέρνηση και δίνει ψευδείς υποσχέσεις ότι θα λάβει μέτρα και ότι μέσα στο 2010 θα έχει φέρει όλους τους οικονομικούς δείκτες στο πλαίσιο που απαιτούν οι ευρωπαίοι εταίροι. Αναβάλλει, δηλαδή, τις αποφάσεις ως τις εκλογές. Ωραίο κόλπο.

Ετσι, όμως, με τα κολπάκια και με την υιοθέτηση της εύκολης λύσης, δεν πηγαίνουμε πουθενά. Ή μάλλον πηγαίνουμε πίσω. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι μας αποδεχόμαστε την εύκολη λύση ως λογική και δεν αντιδρούμε ούτε καν σκεπτόμενοι το προφανές: ότι, δηλαδή, λόγω αδυναμίας καταφεύγουμε στην ανοησία και στην αδικία.

Γρηγόρης Νικολόπουλος
[email protected]

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.