Ετσι διέψευσε τον Πρωθυπουργό, ο οποίος πριν από έναν μήνα είχε δηλώσει ότι δεν θα βάλει άλλους φόρους (φυσικά ο Πρωθυπουργός εν γνώσει του παραπλανούσε τους πολίτες διότι ήξερε πολύ καλά ότι ο υπουργός του ετοίμαζε τη φορολογική επιδρομή) και τιμώρησε τους συνεπείς φορολογουμένους αθωώνοντας τους φοροφυγάδες. Με αυτή τη φοροεπιδρομή θα εισπράξει- ελπίζει- 1,9 δισ. ευρώ για να περιορίσει λίγο την τρύπα του ελλείμματος του προϋπολογισμού.

Εκανε καλά; Οχι, βέβαια. Ο ρόλος του υπουργού δεν είναι να «απαλλοτριώνει» την περιουσία των φορολογουμένων. Είναι να υλοποιεί τον προϋπολογισμό, δηλαδή να μαζεύει τους φόρους από αυτούς που πρέπει και να περιορίζει τις σπατάλες. Είναι να δημιουργεί πλαίσιο ανάπτυξης. Είναι να διαχειρίζεται σωστά το δημόσιο χρέος ώστε να το περιορίζει. Είναι να φροντίζει για την αύξηση των εξαγωγών ώστε να μην έχει έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Τι από όλα αυτά έκανε ο υπουργός; Τίποτε απολύτως. Το μόνο που έκανε είναι να αρπάξει 1,9 δισ. ευρώ από τις τσέπες μας μέσω των νέων φόρων.

Φυσικά το να επιρρίπτουμε προσωπικές ευθύνες στον κ. Παπαθανασίου είναι λάθος. Ο άνθρωπος εκλήθη ως πυροσβέστης να περισώσει ό,τι μπορεί από την οικονομία που κατέστρεψε ο κ. Αλογοσκούφης με τις ευχές του Πρωθυπουργού. Η καταστροφή της οικονομίας ξεκίνησε την επομένη των εκλογών του 2004 με την ψευδοαπογραφή, με τη διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών της Εφορίας με το ξεπούλημα των ασημικών. Ο Παπαθανασίου δεν είχε ούτε τον χρόνο ούτε τον μηχανισμό για να αντιμετωπίσει την κρίση. Και αυτό που έκανε το έκανε για να αποφύγει την πτώχευση, δηλαδή την επίσημη δήλωση της αδυναμίας του Δημοσίου να πληρώσει τις υποχρεώσεις του. Διότι ανεπισήμως έχουμε ήδη πτωχεύσει. Το Δημόσιο δεν μπορεί και δεν πληρώνει. Ούτε τις εγκεκριμένες επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις ούτε τα δημόσια έργα ούτε τις φαρμακοβιομηχανίες ούτε τη συμμετοχή του για την κατασκευή φωτοβολταϊκών ούτε καμία άλλη υποχρέωσή του πλην μισθών και συντάξεων. Οι αιτούντες τα δικαιούμενα και δεδουλευμένα ήξεραν ως σήμερα ότι το Δημόσιο «αργεί αλλά πληρώνει». Τώρα δεν ξέρουν αν και πότε θα μπορέσει να πληρώσει.

Ποιο είναι το γενικό συμπέρασμα αυτής της ιστορίας; Οτι ο πολίτης που είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις του, ο νόμιμος, ο «νοικοκύρης», δεν μπορεί να επιβιώσει στη σύγχρονη Τορτούγα, στη νήσο των πειρατών που λέγεται Ελλάδα. Εδώ βασιλεύει ο πειρατής. Ο φοροφυγάς, ο λαδωμένος, ο αυθαίρετος, ο καταπατητής.

Γρηγόρης Νικολόπουλος
[email protected]