Δυστυχώς, ίσως λόγω επαγγελματικής εμπλοκής με την πολιτική σκηνή, μου θύμισε την κατάσταση του Καραμανλή. Ο Πρωθυπουργός έχει πνιγεί πολιτικά, έχει πνίξει και τη χώρα στα χρέη και στη διαφθορά και δεν λέει να φύγει. Καβάλα στην εξουσία, μας βυθίζει ολοένα και περισσότερο στα χρέη και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε σε αυτή τη δίνη από την οποία δύσκολα θα επιβιώσουμε. Φυσικά και δεν πρέπει να το κάνουμε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κόψουμε το σκοινί και να τον αφήσουμε να ακολουθήσει μόνος του τον δρόμο της καταστροφής, μπας και καταφέρουμε να τη γλιτώσουμε. Με λίγα λόγια, πρέπει άμεσα να πάμε σε εκλογές και να αλλάξουμε κυβέρνηση ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο. Και θα είναι πολύ δύσκολο να μην είναι καλύτερη η επόμενη κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου, το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ έφτασε στο 7,2%. Είναι, δηλαδή, υπερδιπλάσιο από τον στόχο του 3% που επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Ενωση και δυστυχώς συνεχίζει να αυξάνεται ταχύτατα. Αποτέλεσμα αυτής της αύξησης είναι η αντίστοιχη διόγκωση του δημοσίου χρέους, το οποίο το πρώτο εξάμηνο έχει υπερβεί τα 56 δισ. ευρώ έναντι στόχου δανεισμού 41 δισ. ευρώ για ολόκληρο το έτος. Τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα; Οτι είμαστε κοντά στην πτώχευση. Και τι σημαίνει πτώχευση; Οτι δεν θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να πληρώσουμε μια δόση των δανείων μας ως χώρα, οπότε όλοι οι πιστωτές θα απαιτήσουν τα δικά τους και δεν θα μας ξαναδανείσουν ώσπου να συνέλθουμε, μόνο που δεν θα μπορούμε πια να συνέλθουμε. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι τα μέτρα της κυβέρνησης δεν αποδίδουν. Είναι ότι δεν υπάρχει καμία στρατηγική και κανένα σχέδιο διάσωσης της οικονομίας. Το οικονομικό επιτελείο έχει σηκώσει τα χέρια και ο υπουργός Οικονομίας κ. Ι. Παπαθανασίου περιορίζεται να μαζεύει κάθε μήνα τα αναγκαία ίσα ίσα για να πληρώσει τις ταμειακές υποχρεώσεις του μηνός. Ως πότε θα το πετυχαίνει; Δυστυχώς η ώρα που δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε μια δόση είναι κοντά. Και αυτό θα είναι η ολοκληρωτική καταστροφή για την οικονομία και τις τσέπες μας. Οι εκλογές για άμεση αλλαγή κυβέρνησης είναι πλέον επείγουσα αναγκαιότης.
Γρηγόρης Νικολόπουλος