Αυτό ήταν, είναι και δυστυχώς μάλλον θα συνεχίσει να είναι το κλασικό ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Είναι κάτι που όλοι ανεξαιρέτως γνωρίζουμε και όποιος εκπλήσσεται από τις «αποκαλύψεις» υποκρίνεται.
Η ελληνική οικονομία είναι μια αμιγώς κρατικοδίαιτη οικονομία. Δεν υπάρχει κανείς που πλούτισε στην Ελλάδα χωρίς να έχει επαφή με την πολιτική ηγεσία. Ολοι ανεξαιρέτως οι επώνυμοι μεγαλοεπιχειρηματίες είχαν κάποια σχέση με το κράτος. Συμμετείχαν σε προμήθειες του Δημοσίου, κατασκεύαζαν δημόσια έργα, είχαν προνομιούχες άδειες που τους προσέφεραν συνθήκες μονοπωλίου σε κάποια συγκεκριμένη αγορά. Το οικοδόμηματου σύγχρονου ελληνικού κράτους στηρίζεται στο τουρκικό δοβλέτι και στο μπαχτσίσι. Ο μακαρίτης Μποδοσάκης, όταν είχε ερωτηθεί ποιο κόμμα υποστηρίζει, είχε απαντήσει: «Είμεθα με το γκουβέρνο». Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Αν κάποιος επιχειρηματίας θέλει να πετύχει, πρέπει να έχει επαφή με την εκάστοτε κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αποφασίζει ποιος θα πάρει τις δουλειές του Δημοσίουεξάλλου δεν υπάρχουν ιδιωτικές δουλειές μεγάλου μεγέθους-, αποφασίζει ποιος θα πλουτίσει και αυτός είναι εκείνος που θα δώσει περισσότερα στην κυβέρνηση. Αυτό κατέγραψε στην απόφασή του το γερμανικό δικαστήριο. Αυτό λοιπόν που μας λένε οι Γερμανοί εμείς το ξέρουμε. Ολοι. Οχι μόνο οι καλά πληροφορημένοι αλλά ακόμη και ο λιγότερο πληροφορημένος βοσκός στα ψηλότερα βουνά.
Βεβαίως είναι φυσικό η κατάσταση αυτή να προκαλεί αίσθηση αηδίας στους πολίτες. Το σίριαλ της Siemens που παρακολουθούμε σήμερα έρχεται να προσθέσει έναν ακόμη λόγο στους αηδιασμένους ψηφοφόρους να μαυρίσουν τους πολιτικούς ή να απέχουν από τις εκλογές. Οσοι ψηφίζουν το κάνουν με βαριά καρδιά και κανείς δεν πιστεύει ότι θα αλλάξει κάτι σε αυτή τη χώρα όπου όλα λειτουργούν με πειρατική λογική. Η μόνη λύση όμως που έχει ο έλληνας πολίτης είναι να δοκιμάζει όσους δεν έχουν δοκιμαστεί ελπίζοντας ότι κάποιος επιτέλους θα καθαρίσει το σκηνικό. Αυτή ήταν και η υπόσχεση του Κώστα Καραμανλή όταν διεκδικούσε την εξουσία: η επανίδρυση του κράτους. Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν η πλήρης διάλυση του κράτους και η παράδοσή του στα πλέον ανίκανα και διεφθαρμένα πολιτικά στελέχη που έχουμε υποστεί ως πολίτες. Τώρα η μόνη λύση που έχει ο πολίτης είναι να δώσει την ευκαιρία στον επόμενο. Και αν ούτε αυτός καταφέρει να κάνει κάτι, στον μεθεπόμενο και ούτω καθ΄ εξής. Αλλη λύση στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας δεν υπάρχει. Και ασφαλώς η αποχή από τις εκλογές είναι η πλέον συμφέρουσα για τα πολιτικά λαμόγια. Διότι αυτοί είναι βέβαιον ότι θα ψηφίσουν και θα εκλεγούν.
Γρηγόρης Νικολόπουλος
[email protected]