Ας υποθέσουμε ότι κάποιος δηλώνει με το «πόθεν έσχες» του ότι έχει ένα μεγάλο ποσόν, φερ' ειπείν 1 εκατ. ευρώ, σε κατάθεση. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να φορολογήσει αυτό το ποσόν, διότι έχει ήδη φορολογηθεί στο παρελθόν στην προέλευσή του. Άρα φόρος επί των καταθέσεων δεν μπαίνει. Μπορεί να αυξήσει τον φόρο επί των τόκων από 10% που είναι σήμερα σε 15%. Αν το κάνει, μπορεί τότε ο καταθέτης να αποφασίσει αν θα κρατήσει την κατάθεσή του, αν θα τη μεταφέρει στο εξωτερικό - αν βρει μικρότερο φόρο επί των τόκων - ή αν θα την τοποθετήσει σε άλλη, πιο αποδοτική επένδυση. Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση ενσωματώνει τους τόκους στο εισόδημα του καταθέτη και τους φορολογεί με την κλίμακα. Πάλι ο καταθέτης τότε θα αποφασίσει ποια τακτική θα ακολουθήσει και αν θα μεταφέρει τα χρήματά του στο εξωτερικό. Επανερχόμαστε λοιπόν σε αυτόν που έχει δηλώσει κατάθεση 1 εκατ. ευρώ. Με τη δήλωση του «πόθεν έσχες» το ποσόν αυτό δικαιολογεί όλες του τις δαπάνες και δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως φοροφυγάς από τα τεκμήρια διαβίωσης - εφόσον επιβληθούν. Μπορεί να δικαιολογήσει τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα σκάφη και τις πιστωτικές κάρτες. Αντίθετα, αν μεταφέρει τα χρήματά του στο εξωτερικό τώρα και δηλώσει στο «πόθεν έσχες» ότι δεν έχει καταθέσεις ή ότι έχει ένα μικρό ποσόν, όταν έλθει η ώρα των τεκμηρίων διαβίωσης θα πρέπει να εξηγήσει πώς ζει σε μεγάλο σπίτι και έχει και εξοχικό, πώς πληρώνει τις πιστωτικές κάρτες και πώς συντηρεί το σκάφος του. Το «πόθεν έσχες» λοιπόν δεν είναι λόγος να βγάλει κανείς τα χρήματά του έξω. Αντίθετα είναι λόγος να φέρει από έξω χρήματα για να μπορεί να τεκμηριώσει μια πιο πολυτελή διαβίωση.

Σε κάθε περίπτωση, η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό είναι αδικαιολόγητη με βάση τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα αλλά και με βάση το πλαίσιο λειτουργίας των κυβερνήσεων σε μια ανοικτή οικονομία-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια μεγάλη πιθανότητα είναι η κυβέρνηση να εκδώσει «λαϊκά ομόλογα» τα οποία θα έχουν υψηλότερο επιτόκιο από τις καταθέσεις και σε αυτή την περίπτωση ίσως είναι σκόπιμο να μετακινηθούν χρήματα από τις καταθέσεις προς τα ομόλογα αυτά. Η υποχρεωτική όμως απαλλοτρίωση μέρους των καταθέσεων για να τοποθετηθούν σε λαϊκά ομόλογα δεν είναι ένα μέτρο που μελετά η κυβέρνηση, δεν «στέκει» νομικά και αν εφαρμοστεί σε χώρα με ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων όπως η Ελλάδα, μπορεί να είναι καταστρεπτικό.

Τελικά λοιπόν όσοι είναι νομοταγείς δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε από τα μέτρα για τις καταθέσεις τους και όσοι είναι φοροφυγάδες μπορούν να βρουν με το «πόθεν έσχες» μια χρυσή ευκαιρία να εμφανίσουν την περιουσία τους για να καλύψουν στο μέλλον τα τεκμήρια διαβίωσης.