Οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε δίλημμα: ή θα πληρώσουν τον ΦΠΑ και το ΙΚΑ ή τους μισθούς και τις άλλες υποχρεώσεις τους. Δεν υπάρχει χρήμα για να πληρωθούν όλα. Η κατανάλωση έχει διακοπεί. Συναλλαγές δεν γίνονται. Η μόνη λύση σήμερα είναι να μετακυλίουν όλοι τις επιταγές στο μέλλον, ή να δίνει ο ένας στον άλλον ακάλυπτες επιταγές τις οποίες κανείς δεν πηγαίνει να εισπράξει – ούτως ή άλλως χρήμα δεν υπάρχει.
Υπο αυτές τις συνθήκες η επιβίωση των επιχειρήσεων είναι πολύ αμφίβολη. Η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει σε συνεννόηση με τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις. Πρέπει να άρει τα εμπόδια που δεν επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να αναπνεύσουν. Για παράδειγμα, αν μια επιχείρηση μπορεί να καλύψει μέρος των υποχρεώσεων της και οχι το σύνολο να θεωρείται ενήμερη για κάποιους μήνες. Αν μπορεί να δώσει 25.000 δόση δανείου αντί για 50.000 να θεωρείται ενήμερη απο την τράπεζα και το υπόλοιπο να μεταφέρεται στο τέλος του δανείου. Αυτό εξασφαλίζει και την τράπεζα και τη λειτουργία της επιχείρησης. Αν μπορεί η επιχείρηση να πληρώσει το μισό του λογαριασμού της προς κερδοφόρες πρώην ΔΕΚΟ όπως πχ ΔΕΗ ΟΤΕ κλπ, να μην διακόπτεται το ρεύμα ή το τηλέφωνο. Παράλληλα ένα πλήθος διατάξεων που αναγκάζει τις κερδοφόρες πρώην ΔΕΚΟ να ζητούν φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα απο τους προμηθευτές τους για να τους πληρώσουν πρέπει να εγκαταλειφθούν αυτή τη στιγμή.
Παράλληλα οι τράπεζες καλούνται να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις των τυπικοτήτων και να αυτοπροστατευθούν μέσω της προστασίας των πελατών τους. Πρέπει να χαλαρώσουν τις απαιτήσεις τους απο τους δανειολήπτες και να επιμηκύνουν το χρέος τους μειώνοντας τώρα τις δόσεις. Πρέπει να διατηρήσουν το κόστος του χρήματος χαμηλά, ακόμη και αν υποστούν ζημιές για ένα ή δυο χρόνια. Πρέπει να λάβουν υπόψη τους το εξής: Το ΔΝΤ απο την ημέρα που θα αναλάβει θα απαογορεύσει στις τράπεζες να μοιράσουν μέρισμα ακόμη και αν έχουν κέρδος. Είναι πάγια τακτική του και το έχει κάνει σε όλες τις χώρες. Συνεπώς το κυνήγι του κέρδους δεν έχει κανένα νόημα. Θα πρέπει να διευκολύνουν την λειτουργία της οικονομίας ακόμη και με ζημιά για να συντηρηθεί ζωντανή η αγορά και να επιβιώσουν και οι ίδιες.
Βεβαίως και οι επιχειρηματίες πρέπει να αλλάξουν λογική. Πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν ο ένας τον άλλον. Δεν μπορεί να διακοπούν οι συναλλαγές για να κρατιέται το χρήμα στα συρτάρια και να ζούμε όλοι με επιταγές μαιμούδες. Η τακτική αυτή οδηγεί σε πτωχεύσεις ντόμινο. Είναι σαν μαζική αυτοκτονία.
Ταυτόχρονα οι επιχειρήσεις πρέπει να περιορίσουν αμέσως το κέρδος τους υπερ της αύξησης του τζίρου τους. Πρέπει να ρίξουν τις τιμές για να συντηρήσουν την κατανάλωση. Η λογική του μεγάλου ποσοστού κέρδους με μικρό τζίρο πρέπει να εγκαταλειφθεί. Στόχος πλέον είναι ο τζίρος και οχι το κέρδος. Ο τζίρος πληρώνει το ψωμί, το κέρδος το παντεσπάνι. Το παντεσπάνι ας το ξεχάσουμε για να έχουμε ψωμί.
Μια άλλη πηγή ρευστότητας που μένει αναξιοποίητη είναι το ΕΣΠΑ. Προχθές στη Βουλή έγινε σαφές οτι το ΕΣΠΑ δεν απορροφάται. Εφόσον η κυβέρνηση απέδειξε οτι δεν μπορεί να απορροφήσει τα κονδύλια, ας τολμήσει ο πρωθυπουργός να δώσει την αρμοδιότητα της απορρόφησης του ΕΣΠΑ στις τράπεζες. Αυτές γνωρίζουν και τη διαδικασία και τα επενδυτικά σχέδια που μπορούν να υλοποιηθούν αν χρηματοδοτηθούν. Και θα κινηθούν γρήγορα ώστε να μοιράσουν χρήμα στην αγορά και να αναπνεύσει η οικονομία. Εφόσον ο δημόσιος τομέας δεν λειτουργεί, ας αναλάβει ο ι διωτικός τον ρόλο του.
Το πρόβλημα της ρευστότητας είναι το πιο άμεσο. Όπως στις επιχειρήσεις έτσι και στο κράτος. Καμία επιχείρηση δεν πτώχευσε απο τις ζημιές της (κατ ‘ αντιστοιχίαν το έλλειμμα). Όσες πτώχευσαν πτώχευσαν απο την έλλειψη ρευστότητας. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και για τις επιχειρήσεις και για το κράτος.