Είναι καλές αυτές οι εξελίξιες; Ουδείς μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων. Αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται είναι οτι το πολιτικό σύστημα που έχουμε σήμερα έχει κουραστεί. Είναι πιο κουρασμένο και απο τον Κώστα Καραμανλή. Και καθώς όλα τα πράγματα πρέπει να ανανεώνονται και να προσαρμόζονται στις εξελίξεις για να επιβιώσουν έτσι και τα κόμματα πρέπει να αλλάζουν. Τα σημερινά κόμματα εξουσίας – και μερικά απο τα μικρότερα φυσικά – βρίσκονται  πολύ πίσω. Έχουν παλαιολιθικές ιδεολογίες, έχουν ιδεοληψίες, έχουν μεγάλες υποχρεώσεις σε «τρίτους» είτε αυτοί είναι ψηφοφόροι είτε επιχειρηματίες, είτε εκδότες, έχουν τις αγκυλώσεις τους και την εσωτερική τους γραφειοκρατία, τις δεσμεύσεις τους, με λίγα λόγια έχουν βεβαρυμμένο παρελθόν.

Το ερώτημα είναι όμως το εξής: Αν υποθέσουμε οτι διασπάται η ΝΔ και στη συνέχεια διασπάται και το ΠΑΣΟΚ, θα αλλάξει κάτι; Όσοι νέμονται την εξουσία τόσα χρόνια μέσα σε αυτά τα δυο κόμματα θα συνεχίσουν να την νέμονται και τώρα. Όμως οι μεγάλοι όγκοι, τα εκλογικά μπλοκ, θα μικρύνουν. Οι «πελάτες» ψηφοφόροι θα πρέπει να επιλέξουν ποιους θα ψηφίσουν και θα μοιραστούν. Η λογική λέει οτι στις επόμενες εκλογές – και εφόσον το πολιτικό σύστημα δεν φροντίζει να «αυτοκαθαριστεί», αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν θα προκύπτει. Θα πρέπει να δημιουργηθεί μέσω συμμαχιών, θα πρέπει να συμβιβαστούν κάποιοι σε μια συγκυβέρνηση. Ίσως και περισσότεροι απο δυο.

Αυτό θα μου πείτε ονομάζεται πολιτική κρίση. Αυτό μας βάζει σε μεγάλες «περιπέτειες». Αυτό σημαίνει ακυβερνησία για χρόνια.

Φυσικά. Αλλά αν θέλουμε κάποια στιγμή να αλλάξει κάτι, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσω της κρίσης. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι πολιτικοί μας να αφήσουν την εξουσία, να πούν «παιδιά εμείς μέχρι εδώ σας φέραμε, τώρα δεν μπορούμε άλλο, ας έρθει κανένας άλλος να κυβερνήσει». Ποτέ δεν θα γίνει αυτό. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι, μέσω της διάλυσης των μεγάλων κομμάτων και της πολτικής κρίσης που θα επακολουθήσει και η οποία θα επιβαρρύνει ακόμη περισσότερο την σημερινή οικονομική και θεσμική κρίση, να φτάσουμε πιο γρήγορα στον πάτο, ώστε να προκύψει μαι νέα πολιτική ζωή. Και φυσικά μια νέα ζωή για τη χώρα. Μπορεί να χρειαστεί μια δεκαετία κόλασης για να συνέλθουμε, αλλά αν δεν περάσουμε απο αυτή την κόλαση, δεν έχουμε ελπίδες για το μέλλον.

Η μεθοδολογία της απεμπλοκής απο το σημερινό αίσχος είναι μια: Trial and error. Δηλαδή δοκιμή και λάθος και ξανά δοκιμή και ξανά λάθος, όσες φορές χρειαστεί μέχρι να το πετύχουμε.