Επισημαίνουν οτι ήδη αυτό είχε σταματήσει τελευταία και οτι το να συμμορφωθούν τα hedge funds με τις υποχρεώσεις που έχουν οι μeγάλοι θεσμικοί επενδυτές, δεν θα προκαλέσει τίποτα άλλο απο περιορισμό των χρηματοδοτήσεων των μικρών και μεσαίων ευρωπαικών επιχειρήσεων. Αυτά λένε οι ειδικοί για τις αγορές.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση στο πρόβλημα. Η Ευρωπαική Ένωση επιτίθεται στους «κερδοσκόπους» επειδή δεν θέλει να παραδεχθεί οτι το πρόβλημα βρίσκεται στο δικό της σπίτι. Δεν θέλει να παραδεχθεί οτι για τις επιθέσεις στα ομόλογα των αδύναμων οικονομιών και στο ευρώ ευθύνεται η πολιτική της Ευρωπαικής Επιτροπής και της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, η προσκόλληση στην παρωχημένη συνθήκη του Μάαστριχτ, η εμμονή με τις πολιτικές λιτότητας που φέρνουν ύφεση και κυρίως η έλλειψη διάθεσης και αποφασιστικότητας απο τους ευρωπαίους ηγέτες για να προχωρήσει η Οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης.
Είναι κακό λοιπόν που περιόρισε το short selling η ευρωπαική Ένωση; Δεν ξέρουμε ακόμη. Θα το δούμε. Μπορεί να έχει τελικά αρνητικές επιπτώσεις, μπορεί και να έχει κάποιες θετικές επιπτώσεις περιορίζοντας τις ακραίες διακυμάνσεις. Όμως ο περιορισμός αυτός σε καμμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την πτωτική τάση του ευρώ εξαιτίας της μη ρεαλιστικής ισοτιμίας του και την πτωτική τάση των ευρωπαικών ομολόγων λόγω της μειωμένης φερρεγγυότητας της ΕΕ.
Γιατί δεν είναι ρεαλιστική η ισοτιμία του ευρώ; Διότι αντανακλά μόνο την ισχύ της Γερμανίας και των χωρών της κεντρικής Ευρώπης και δεν αντανακλά τις αδυναμίες των χωρών του νότου. Γιατί είναι μειωμένη η φερρεγγυότητα της ΕΕ; Διότι έχει τεράστια χρέη και ελλείμματα και δεν έχει δείξει διάθεση να δράσει ενιαία για να αντιμετωπίσει στη ουσία τα προβλήματα της. Τι θα έπρεπε να κάνει η ΕΕ για να αποκτήσει ξανά φερρεγγυότητα στις διεθνείς αγορές; Να επιλέξει το δρόμο της Οικονομικής ενοποίησης, να αλλάξει τη συνθήκη του Μάαστριχτ και να εκδώσει ευρωομόλογα (τουλάχιστον για το ύψος των χρεών μέχρι το 60% του ΑΕΠ κάθε χώρας, αφού θεωρεί οτι το ύψος αυτό είναι θεμιτό, και για το υπόλοιπο χρέος απο το 60% του ΑΕΠ και πάνω, οι χώρες να «τιμωρούνται» με τα επιτόκια των αγορών – βλέπε πρόταση του ινστιτούτου Bruegel για τα μπλέ ομόλογα που δημοσιεύει το R).
Τίποτα απο αυτά δεν κάνει η Ευρωπαική Ένωση. Αντίθετα, επιλέγει πολιτικές λιτότητας σε όλες τις χώρες με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία που έχει μια σπάνια τάση μαζοχισμού και καταδικάζει τις ευρωπαικές οικονομίες σε ύφσεη για τα επόμενα χρόνια. Εκτός απο την Ελλάδα στην οποία οι συνθήκες της ύφεσης θα μετεξελιχθούν σύντομα σε συνθήκες οικονομικής αθλιότητας, η Ισπανία και η Πορτογαλία μπαίνουν σε λιτότητα και ύφεση και θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, δεμένες στο άρμα της καγκελαρίου Μέρκελ. Αφού λοιπόν η Ευρώπη επιλέγει την ύφεση αντί για την ανάπτυξη, λογικό δεν είναι να υποτιμάται το ευρώ; Λογικό δεν είναι να πουλάνε οι πιστωτές τα ομόλογα τους; Τι σχέση έχει η κερδοσκοπία με αυτή την ιστροία;
Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν ασχολήθηκαν όσο θα έπρεπε με το ευρωπαικό όραμα. Δεν προώθησαν την οικονομική ενοποίηση. Δεν επέδειξαν αλληλεγγύη και έθεσαν σε θανάσιμο κίνδυνο την ευρωπαική συνοχή. Προτίμησαν να δανείσουν με ληστρικά επιτόκια την Ελλάδα – και μέσω του μηχανισμού στήριξης όποια άλλη χώρα χρειαστεί βοήθεια - και να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της.
Υπο αυτές τις συνθήκες, οι αγορές δικαίως βλέπουν μια Ευρωπαική Ένωση σε κατάσταση σοβαρής κρίσης, ίσως και υπο διάλυση, μια Ευρωπαική Ένωση που μπαίνει σε ύφεση ενώ ήδη μαστίζεται απο τεράστια χρέη και ελλείμματα και απο καλπάζουσα ανεργία.
Γιατί λοιπόν να κρατήσουν τα ομόλογα και το νόμισμα της;