Στον τομέα των δαπανών οι επιδόσεις της κυβένρησης είναι αστείες. Πέραν των βαρύγδουπων και φιλόδοξων ανακοινώσεων, τίποτα άλλο δεν έχει γίνει. Το δημόσιο συνεχίζει να σπαταλά και οι μόνες δαπάνες που έκοψε είναι οι δαπάνες προς τους ιδιώτες προμηθευτές του. Δεν πληρώνει κανέναν και έτσι εμφανίζει μείωση του ταμειακού ελλείμματος χωρίς στην πραγματικότητα να μειώνει το πραγματικό έλλειμμα.

Η δημοσιονομική ισορροπία αυτή τη στιγμή στηρίζεται στους έκτακτους φόρους που έχιε επιβάλει η κυβέρνηση στους ιδιώτες, επιχειρήσεις και πολίτες πολλοί απο τους οποίους μάλιστα δεν είναι σε θέση να πληρώσουν αυτούς τους έκτακτους φόρους.

Τώρα, καθώς τα έσοδα δεν επαρκούν το υπουργείο Οικονομικών ετοιμάζει νέα επίθεση και φοροκυνηγητό εναντίον του παραδοσιακού εχθρού του κράτους που δεν είναι άλλος απο τον ιδιωτικό τομέα. Και ενώ γνωρίζει η κυβέρνηση οτι ούτε αυτό το φοροκυνηγητό δεν θα αποδώσει για τον απλούστατο λόγο οτι οι τσέπες των ιδιωτών έχουν αδειάσει και δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν άλλους φόρους, επιμένει να αφήνει στο απυρόβλητο τις δαπάνες του δημοσίου.

Η πολιτική αυτή ούτε μπορεί, ούτε πρέπει να συνεχιστεί. Δεν μπορεί να συνεχιστεί διότι δεν έχει αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να συνεχιστεί διότι πρώτον δεν έχει αποτέλεσμα δεύτερον διότι βλάπτει σοβαρά την οικονομία βυθίζοντας την στην ύφεση και την ανεργία.

Ας δούμε το πράγμα απλά: Η οικονομία έχει δυο τομείς. Τον Δημόσιο και τον ιδιωτικό. Στην Ελλάδα, ο Δημόσιος είναι ενάμισυ τομέας, διότι οι μεγαλύτερες ιδιωτικές  επιχειρήσεις έχουν μόνο ένα πελάτη, το δημόσιο.  Κατά συνέπεια, ο ιδιωτικός τομέας, είναι μισός τομέας. Απο τη στιγμή όμως που τα λεφτά του δημοσίου τελείωσαν και δεν μπορεί αν προσφέρει εισόδημα και θέσεις εργασίας, θα πρέπει να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας για να καλύψει το κενό που αφήνει ο Δημόσιος. Αυτή η διαδικασία είναι και μακροχρόνια και δύσκολη. Ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει την «εκπαίδευση» που απαιτείται για να παίξει αυτόν τον ρόλο. Παρόλα αυτά, αν είχε αφεθεί να αναπτυχθεί θα είχε ήδη αρχίσει να αποκτά την αρχική ορμή που χρειάζεται ώστε η ελληνική οικονομία να μετατραπεί απο δημόσια σε ιδιωτική. Δεν αφέθηκε όμως. Ο δημόσιος τομέας, δηλαδή η γραφειοκρατία των δημοσίων υπαλλήλων πέτυχε με την κάλυψη του συνόλου των βουλευτών όλων των κομμάτων να διατηρήσει τα προνόμια του και να ρίξει για μια ακόμη φορά το βάρος στους ιδιώτες.

Η ελληνική οικονομία είναι καταδικασμένη να οδεύει απο το κακό στο χειρότερο όσο οι κυβερνώντες δεν θίγουν τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων και όσο επιμένουν να αναζητούν πόρους με ληστρικές επιδρομές στον ιδιωτικό τομέα.

Και δυστυχώς αυτό το τραγικό σκηνικό δεν φαίνεται να αλλάζει ούτε σύντομα, ούτε αργότερα. Το πολιτικό σύστημα καταδικάζει την ελληνική οικονομία και δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάποια αλλαγή.