Οι αλλαγές αυτές που περιορίζουν τους συντελεστές ΦΠΑ σε δυο, αλλά και τους μειώνουν (9 και 19%), που απλοποιούν το σύστημα βιβλίων και στοιχείων, που ξεκαθαρίζουν την φορολόγηση των εισοδημάτων απο ακίνητα, μερίσματα και καταθέσεις, που αφαιρούν την δυνατότητα αυθαιρεσίας των εφοριών, θα διευκολύνουν τις συναλλαγές και θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος ρευστότητας της οικονομίας.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η παρέμβαση της τρόικας, ώστε να πληρώσει το δημόσιο όλες τις υποχρεώσεις του σε ιδιώτες – αν τελικώς οι πληροφορίες αυτές που διαρρέουν είναι σωστές και αν εφαρμοστεί αυτή η απόφαση. Η πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου ισοδυναμεί με μία σημαντική ένεση ρευστότητας στην αγορά και αποκαθιστά τη λειτουργία της.
Εξίσου σημαντική είναι και η απόφαση να πληρώνεται χωριστά τοις μετρητοίς ο ΦΠΑ όταν υπάρχει μεταχρονολογημένη επιταγή. Η απόφαση αυτή απαλάσσει το σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων απο την ανάγκη χρηματοδότησης για την πληρωμή του ΦΠΑ. Μιάς χρηματοδοότησης που και ακριβά κοστίζει και που δεν βρίσκεται πλέον εξαιτίας της διακοπής των χρηματοδοτήσεων.
Οι πληροφορίες αναφέρουν οτι η τρόικα έχει εμβαθύνει στο φορολογικό σύστημα, το θεωρεί ώς μια απο τις γεννεσειουργές αιτίες του προβλήματος δυσλειτουργίας της ελληνικής οικονομίας και προωθεί άμεσα την αλλαγή και απλοποίηση του.
Ίσως αυτή η αλλαγή να είναι ένα απο τα κλειδιά της ανάπτυξης.
Το αν είναι επαρκής και το πότε θα καταφέρουμε να την εφαρμόσουμε ώστε να απολαύσουμε τα οφέλη της, είναι άγνωστο. Όμως πρόκειται για μια πρώτη πηγή ελπίδας μέσα στο απόλυτο χάος της ελληνικής οικονομίας.
Και τίθεται βεβαίως το εύλογο ερώτημα:
Ήταν ανάγκη να έρθει η τρόικα για να μας επιβάλει αυτές τις αλλαγές; Μας πρότεινε κάτι που δεν γνωρίζαμε ή που δεν είχαμε σκεφτεί;
Ασφαλώς όχι. Όλες οι αλλαγές που επιβάλει η τρόικα στο φορολογικό σύστημα – αλλά και σε κάθε λειτουργία της οικονομίας – συζητιούνται επι δεκαετίες, έχουν γραφτεί ακόμη και στις εφημερίδες, έχουν ακουστεί σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια και έχουν φυσικά αγνοηθεί απο τους υπουργούς Οικονομικών και απο την δημόσια διοίκηση.
Όλα αυτά θα μπορούσαμε και έπρεπε να τα έχουμε κάνει απο μόνοι μας πριν πολλά χρόνια. Όμως δεν τα κάναμε, διότι δεν συνέφεραν το πολιτικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση, αφού αποτελούν τη βάση για τη δημιουργία και την ανάπτυξη των πελατειακών σχέσεων αλλά και για τη διαπλοκή. Ένα απλό, ξεκάθαρο και λογικό φορολογικό σύστημα, μειώνει την εξάρτηση του πολίτη και των επιχειρήσεων απο τηςν «εξουσία». Και αυτό φυσικά είναι αδιανόητο για τους πολιτικούς και τη δημόσια διοίκηση.
Αυτό και μόνο αποδεικνύει την ανικανότητα, την κακή πρόθεση και την ζημιά που έχουν κάνει στην ελληνική οικονομία το πολιτικό σύστημα και η δημόσια διοίκηση, που προκειμένου να νέμονται το δημόσιο χρήμα και να εκβιάζουν τους πολίτες, δεν διστάζουν να διαλύσουν εκ θεμελίων τη χώρα.
Και ίσως τελικά αξίζει να περάσουμε όλη αυτή την κρίση, αν κάτι τόσο σημαντικό αλλάξει προς το καλύτερο.