Διότι μπορεί μεν οι πολιτικοί να θεωρούν οτι βρίσκοται σε έναν πόλεμο με το διεθνές τραπεζικό και πολιτικό σύστημα υπερασπιζόμενοι την θέση της χώρας στην Ευρωπαική Ένωση, απο την άλλη μεριά όμως πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους και τις συνέπειες των πράξεων τους στην χώρα και τους πολίτες. Και δεν γνωρίζουν τις συνέπειες. Ή ακόμη χειρότερα, όσοι τις γνωρίζουν τις αγνοούν.
Ο τρόπος που επέλεξαν να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους ειναι λανθασμένος. ΠΡΟΣΟΧΗ: Εγώ δεν πιστεύω οτι υπαίτια της καταστροφής είναι η λανθασμένη συνταγή, αλλά οτι είναι λανθασμένη η εκτέλεση της. Τι εννοώ;
Η τρόικα όταν ήρθε να μας συμβουλεύσει είπε στους πολιτικούς να μειώσουν το έλλειμμα του δημοσίου μέσω της περικοπής των δημοσίων δαπανών και της σύλληψης της φοροδιαφυγής. Κανένα λάθος δεν έχει αυτή η συνταγή. Και οι δημόσιες δαπάνες έπρεπε να μειωθούν και η φοροδιαφυγή να συλληφθεί. Σύμπας όμως ο πολιτικός κόσμος αντέδρασε σε αυτή την συνταγή. Και έφτιαξε μια δικιά του που ήταν η επίθεση στο εισόδημα των πολιτών μέσω φόρων και μειώσεων των συντάξεων και των μισθών στον ιδιωτικό πρωτίστως τομέα.
Αποτέλεσμα αυτής της «ελληνικής» συνταγής ήταν η μείωση της κατανάλωσης, το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, η αύξηση των ανέργων σε περισσότερους απο ένα εκατομμύριο και η καραμπινάτη ύφεση που διαλύει καθημερινά την οικονομία και την κοινωνία μας.
Κατά τα άλλα, οι πολιτικοί διατήρησαν τις δημόσιες δαπάνες, διατήρησαν όλα τα προνόμια που είχαν οι ίδιοι, συνέχιζαν να βολεύουν τους ημέτερους και τους κηπουρούς τους σε θέσεις με μεγάλους μισθούς, συνέχισαν τα ρουσφέτια και διατήρσαν αλώβητο τον υπερμεγέθη και καταστροφικό για τη χώρα δημόσιο τομέα.
Με λίγα λόγια, έκοψαν το υγιές πόδι της οικονομίας, αυτό του ιδιωτικού τομέα και κράτησαν το άρρωστο, τον δημόσιο τομέα.
Επειδή το έκαναν αυτό – και συνεχίζουν να κάνουν ακριβώς το ίδιο καθημερινά – η χώρα διαλύεται. Και δυστυχώς, αυτό το έκαναν τα δυο μεγάλα κόμματα που υποτίθεται οτι θα μας κρατήσουν μέσα στην Ευρωπαική Ένωση. Και αν καταφέρουν να πάρουν μια πλειοψηφία στη Βουλή θα συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο. Να επιτίθενται στους πολίτες για να διατηρήσουν το μεγάλο κράτος. Και φυσικά κάνοντας αυτό, δεν θα φέρουν ούτε το οικονομικό αποτέλεσμα για να μείνουμε μέσα στην ευρωζώνη.
Η επίθεση αυτή στους πολίτες έφερε τον συνταξιούχο σε απόγνωση. Δεν θα είχε κανένα λόγο να αυτοκτονήσει διότι δεν θα είχε καταστραφεί οικονομικά, αν οι πολιτικοί είχαν μειώσει τις δημόσιες δαπάνες και τις σπατάλες και αν είχαν συλλάβει τη φοροδιαφυγή. Δεν θα είχαν διαλυθεί τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν θα είχαν μειωθεί οι συντάξεις, δεν θα είχαν κλείσει οι επιχειρήσεις και δεν θα είχαμε τους ανέργους. Απλώς θα είχαμε μειώσει το έλλειμμα και θα μας ήταν πολύ πιο εύκολο να επανακάμψουμε σε ρυθμό ανάκαμψης. Ήδη θα το είχαμε πετύχει αυτό, παρά τις δυσκολίες.
Το πολιτικό σύστημα λοιπόν πρέπει να αλλάξει τακτική και να περιορίσει το κράτος προστατεύοντας τους λιγότερο ισχυρούς οικονομικά πολίτες. Πώς θα γίνει αυτό;
Ξεκινώντας απο την αρχή οτι κάθε απόφαση πρέπει να λαμβάνει υπόψη της το οικονομικό κόστος που δημιουργεί στην κοινωνία. Για παράδειγμα, οι περικοπές των συντάξεων έχουν τεράστιο κοινωνικό κόστος. Ασφαλώς και πρέπει να βρεθούν αυτοί που παίρνουν διπλή σύνταξη, ή που παίρνουν επιδόματα τυφλών ενώ βλέπουν σαν αητοί και όλοι όσοι αδίκως συνταξιοδοτούνται. Και ασφαλώς πρέπει να ενοποιηθούν τα ταμεία και να μειωθούν οι πολύ υψηλές συντάξεις. Όμως η οριζόντια περικοπή των συντάξεων των χαμηλοσυνταξιούχων που δεν μπορούν να αντιδράσουν είναι τραγικά εσφαλμένο και απάνθρωπο μέτρο. Το ίδιο και οι μειώσεις των μισθών των χαμηλόμισθων. Και φυσικά το σκληρότερο αποτέλεσμα των μέτρων είναι το κλείσιμο των επιχειρήσεων που προκαλεί ανεργία.
Οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν σχεδιάσει ένα δίχτυ προστασίας των αδυνάτων. Δεν ξέρουν που να σταματήσουν. Δεν έχουν επιλέξει να επιβαρρύνουν τους πλούσιους που αντέχουν και διαλύουν τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώμματα. Αντίθετα επιβαρρύνουν πολύ περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα απο ότι τα υψηλά και δημιουργούν πλήθη φτωχών.
Ίσως επειδή οι ίδοι λόγω των ασύλληπτων προνομίων και αμοιβών, νοιώθουν οτι είναι η άρχουσα τάξη, νοιώθουν κοινωνικά ανώτεροι και δεν βλέπουν καλά απο ψηλά τι κάνουν στους υπόλοιπους που βρίσκονται χαμηλότερα.
Όμως αυτή η πολιτική δεν οδηγεί πουθενά. Και φυσικά δεν θα μας κρατήσει μέσα στην Ευρωζώνη επειδή δεν θα έχει αποτέλεσμα ούτε στα οικονομικά μεγέθη. Και δεν θα έχει αποτέλεσμα διότι προκαλεί ολοένα και περισσότερη ύφεση.
Παράλληλα, κάποια στιγμή, θα υπάρξουν ακραίες ενέργειες, όπως αυτή της αυτοκτονίας του συνταξιούχου που δεν θα στρέφονται πλέον κατά του εαυτού του ίδιου του απελπισμένου πολίτη, αλλά κατά άλλων, πολιτικών στόχων. Ήδη εδώ και δυο χρόνια, οι πολιτικοί εμφανίζονται μόνο στην τηλεόραση. Αυτό και μόνο έπρεπε να τους προβληματίσει και να αντιληφθούν οτι ακολουθούν λάθος δρόμο.
Ο δρόμος που διάλεξαν που είναι η επίθεση στους πολίτες για να διατηρηθεί το κράτος και τα προνόμια τους είναι λανθασμένος. Και η ευθύνη είναι όλη δική τους. Ούτε της τρόικας, ούτε κανενός άλλου.
Κατά τη γνώμη μου η αυτοκτονία του συνταξιούχου φαρμακοποιού και το σημείωμα – προκήρυξη που άφησε, είναι η πρώτη κίνηση της αντεπίθεσης των πολιτών εναντίων των πολιτικών, ώς αντίδραση στην δική τους βιαιότητα.