Τα δυο τελευταία τα καταλαβαίνουμε. Για το πρώτο, το ενδεχόμενο ήττας του Ομπάμα, δεχόμαστε τους φόβους της κυβέρνησης και των διπλωματών, οι οποίοι λένε οτι ούτε να σκέφτονται δεν θέλουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο θα άλλαζε τη στάση των ΗΠΑ, του ΔΝΤ και ενδεχομένως της Ευρωπαικής Ένωσης εναντίον μας και θα έμπλεκε την παγκόσμια κοινότητα σε ένα άλλου είδους διεθνές πρόβλημα (ενδεχομένως και πόλεμο).
Πίσω στα δικά μας όμως. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή για τα μέτρα θα κρίνει άμεσα την χορήγηση της δόσης των 31,5 δισ. Αν περάσουν μάλλον την παίρνουμε, αν δεν περάσουν μάλλον δεν την παίρνουμε. Λέω μάλλον γιατί ποτέ δεν ξέρεις σε τέτοιους πονηρούς καιρούς τι γίνεται.
Παράλληλα όμως η ψηφοφορία αυτή θα κρίνει και τη δυνατότητα της κυβέρνησης να παραμείνει ενωμένη.
Μπορεί ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ να λέει οτι η μη ψήφιση των εργασιακών δεν προκαλεί ρήγμα στην κυβέρνηση, αλλά η αλήθεια είναι οτι ο Σαμαράς δεν θα έχει καμία διάθεση να βλέπει μπροστά του, φερειπείν τον συνδικαλιστή υπουργό Δικαιοσύνης Ρουπακιώτη που ακόμη και την κρίσιμη αυτή στιγμή ενδιαφέρεται μόνο για να διασφαλίσει τα συντεχνιακά συμφέροντα του κλάδου του, ή ακόμη και τον ίδιο τον Κουβέλη (που άδειασε την κυβέρνηση).
Ο κ. Βενιζέλος απο την άλλη, λογικό είναι να λέει οτι "θέλουμε να μείνει στην κυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ" για να μην υφίσταται μόνος του το κόστος απο την ταύτιση με τη ΝΔ και τα σκληρά μέτρα που αναγκαστικά καλείται να λάβει η τρικομματική κυβέρνηση. Ούτε αυτός όμως θα είναι και ιδιαίτερα χαρούμενος να συνομιλεί με τον Κουβέλη ο οποίος του τράβηξε το χαλί κάτω απο τα πόδια φεύγοντας την κρίσιμη στιγμή προς τα αριστερά και που είναι βέβαιον οτι θα το ξανατραβήξει στην επόμενη δυσκολία, αφήνοντας τους δυο κυβερνητικούς εταίρους του εκτεθειμένους στο πολιτικό κόστος, χωρίς εκείνος - επαναλαμβάνω- να έχει όφελος όπως νομίζει απο αυτά τα "ξεγλυστρίμματα" την κρίσιμη στιγμή.
Υπο αυτές τις συνθήκες θεωρώ οτι αργά ή γρήγορα (και μάλλον γρήγορα είναι καλύτερα) ο Σαμαράς θα κάνει έναν γενναίο ανασχηματισμό, θα βγάλει απο τα υπουργεία όλους τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και θα τους αντικαταστήσει με Πασόκους, που στο κάτω κάτω πήραν και το κόστος των αποφάσεων. Ωραίοι περάσανε οι της ΔΗΜΑΡ στα υπουργεία, αλλά οι υπουργικές θέσεις έχουν και άλλου είδους ευθύνες, ιδιαίτερα σε τέτοιες δύσκολες στιγμές. Το στηρίζω μεν, δεν ψηφίζω δε, δεν είναι ανεκτή στάση τέτοιες ώρες. Και είναι έκπληξη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πιο ξεκάθαρος απο τη ΔΗΜΑΡ (γιαυτό και θα την εξαφανίσει).