Φυσικά δεν έχουμε ακούσει τέτοιες τοποθετήσεις και μάλλον δεν θα ακούσουμε. Δεν έχουμε καν ακούσει ούτε την επίσημη γραμμή των κομμάτων σχετικά με τις επιδιώξεις τους για την Ευρώπη. Όλοι αναλίσκονται σε φραστικές αψιμαχίες - ορισμένοι και σε βρισιές - των αντιπάλων. Πολλοί έχουν βρεί το νέο κόλπο - πραγματικά κωμικό- να απαντούν μόνοι τους στο ερωτηματολόγιο του Προύστ και να το δημοσίευουν πάλι μόνοι τους στις ιστοσελίδες τους, λές και μας ενδιαφέρει. Κανείς δεν τους ζητάει συνέντευξη οπότε αυτοί παίρνουν συνέντευξη στους εαυτούς τους με έτοιμες ερωτήσεις, όχι επί των θέσεων τους αλλά περί της προσωπικότητας τους (της ανύπαρκτης).
Οι Ευρωεκλογές έχουν σημασία για την Ελλάδα και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που έχουν για άλλες, πιο πλούσιες και πιο ισχυρές χώρες. Και αυτό διότι η Ελλάδα διοικείται αυτή τη στιγμή από την Ευρώπη. Μπορεί το Ευρωκοινοβούλιο να μην είναι τόσο ισχυρό όσο θα έπρεπε, μπορεί να ελέγχεται πλήρως από τις ισχυρές χώρες - αυτό είναι κάτι φυσικό λόγω αριθμών- αλλά σε κάθε περίπτωση η ύπαρξη Ελλήνων ευρωβουλευτών με τεκμηριωμένη και ισχυρή άποψη, με δύναμη χαρακτήρος και με εμπειρία θα βοηθούσε και το Ευρωκοινοβούλιο και την Ελλάδα.
Δεν μας λέει όμως κανείς μια άποψη για την Ευρώπη, ούτε οι υποψήφιοι, ούτε τα κόμματα γιατί δεν έχουν. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, κανείς δεν έχει κάτσει κάτω να σκεφτεί ποιές είναι οι μεγάλες αλλαγές που θα πρέπει να πραγματοποιηθούν στην Ευρώπη για να ακολουθήσει μια πορεία που να λαμβάνει υπόψη της και τις πιο αδύναμες χώρες.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που κατέχει τη μεγαλύτερη εμπειρία του τι εστί Ευρωπαική Διοίκηση. Ξέορυμε τις αδυναμίες της. Ξέρουμε δηλαδή ότι η αριθμολαγνεία της τρόικας διέλυσε την ελληνική κοινωνία. Ξέρουμε ότι όταν η Ευρώπη αναλαμβάνει τη διοίκηση δεν πρέπει απλώς να θέτει τους στόχους στην εθνική κυβέρνηση, πρέπει να της επιβάλει και τον τρόπο που θα κινηθεί. Διότι πχ στο παράδειγμα της Ελλάδας, η τρόικα είπε μειώστε το έλλειμμα και βγάλτε πρωτογενές πελόνασμα, επέτρεψε όμως αυτό να γίνει με ισοδύναμα μέτρα και οι ελληνικές κυβερνήσεις αντί να μειώσουν το δημόσιο τομέα, έπνιξαν στους φόρους τον ιδιωτικό και έστειλαν τους συνταξιούχους να τρώνε σκουπίδια. Έτσι πετύχαμε μεν τους αριθμητικούς στόχους, αλλά διαλύσαμε την οικονομία και την κοινωνία, διατηρώντας ανέπαφους όλους τους μηχανισμούς δημιουργίας προβλημάτων που σχετίζονται με το Δημόσιο και τη γραφειοκρατία. Το πείραμα λοιπόν φαινομενικά πέτυχε αφού πετύχαμε τους αριθμητικούς στόχους, στην πραγματικότητα όμως απέτυχε.
Αυτά όλα τα γνωρίζουμε οι Έλληνες διότι τα ζήσαμε και θα πρέπει αυτή την εμπειρία να τη μεταφέρουμε στην Ευρώπη για να αλλάξει την πορεία της. Θα πρέπει να μεταφέρουμε την ανάγκη δημιουργίας ευρωπαικών προυπολογισμών, την ανάγκη ποιοτικής σύγκλισης στον τρόπο δημοσιας διοίκησης όλων των χωρών, να πούμε ότι εκεί είναι το αδύναμο σημείο και όχι μόνο στους αριθμούς. Θα πρέπει να φέρουμε στα ευρωπαικά όργανα ερωτήματα σχετικά με τον χειρισμό των μεγάλων προβλημάτων της χώρας όπως είναι η παιδεία μας, όπως είναι το μεταναστευτικό, όπως είναι το ασφαλιστικό, όπως είναι η μαύρη εργασία και το φορολογικό σύστημα, όπως είναι ο τρόπος διενέργειας των κρατικών προμηθειών και ανάθεσης των μεγάλων έργων, όπως είναι η χρηματοδότηση των κομμάτων, όπως είναι οι αμυντικές δαπάνες και πολλά άλλα. Κανένας όμως δεν μιλάει για αυτά και κανένα κόμμα δεν διατυπώνει θέσεις. Όλοι ασχολούνται με το πόσο δημοφιλή και πόσο κατάλληλα είναι τα πρόσωπα που στελεχώνουν τα ευρωψηφοδέλτια. Διαλέγουν λοιπόν τα κόμματα διάφορους δημοφιλείς για να πάρουν περισσότερες ψήφους. Καλοί και Άγιοι οι δημοφιλείς, αλλά ασχολούμενοι με το να χτίσουν τη δημοφιλία τους, δεν ξέρουν τι τους γίνεται στα υπόλοιπα. Θα πάρουν λοιπόν τα κόμματα ψήφους από τους δημοφιλείς υποψηφίους και τι θα τους κάνουν; Θα τους στείλουν στις Βρυξέλλες, θα απολαμβάνουν τα τεράστια προνόμια των Ευρωβουλευτών και θα είναι έντελώς άχρηστοι και για την Ευρώπη και για τους Έλληνες.
Ο μόνος λόγος λοιπόν που γίνονται Ευρωεκλογές στην Ελλάδα, είναι για να εκτονωθεί η δυσαρέσκεια των πολιτών με ψήφους διαμαρτυρίας και για να μετρήσουν τα κόμματα τις δυνάμεις τους ενόψει των εθνικών εκλογών - που πάλι είναι μια κοροιδία αφού στηρίζονται στον εκφοβισμό των πολιτών με την καταστροφή που θα φέρει ο αντίπαλος, στα ψέμματα που υπόσχονται όλοι ανεξαιρέτως και στην οπαδική λογική.
Αν αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα, δυστυχώς θα καταλήξουμε στο τραγικό συμπέρασμα: Επειδή οι Έλληνες πολίτες δεν ενδιαφέρονται επί της ουσίας για τίποτα. Επειδή ανέχονται και ψηφίζουν όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες και δεν σέβονται ούτε τον εαυτό τους, ούτε την ψήφο τους. Βαρύ το συμπέρασμα, αλλά προσωπικά δεν βρίσκω άλλη αιτία για το χαμηλό επίπεδο της Δημοκρατίας μας.