Και καθώς αυτά συμβαίνουν στα ξενοδοχεία, η Χαλυβουργία Ελλάδος ανακοίνωσε ότι προχωράει σε μαζικές απολύσεις εξαιτίας κυρίως των τιμών του ρεύματος και της κρίσης της οικοδομικής δραστηριότητας. Η εταιρία απολύει ακόμη 45 εργαζόμενους (από τους 75 εναπομείναντες και έναντι 450 που απασχολούσε πρό κρίσης). Η ανακοίνωση τιτλοφορείται "Ημέρα θλίψης και οργής" και εξηγεί την οργή της εταιρίας για το υψηλό κόστος του ρεύματος το οποίο εκμηδενίζει την ανταγωνιστικότητα της. Μας θυμίζει λοιπόν η ανακοίνωση ότι ο κ. Σαμαράς είχε "πάρει πάνω του" το θέμα της μείωσης των τιμών του ρεύματος για την ελληνική βιομηχανία και μάλιστα στην ομιλία του προς τους ευρωπαίους βιομήχανους είχε πεί οτι προτεραιότητα της ελληνικής Προεδρίας είναι η μείωση του κόστους ενέργειας στην Ευρώπη. Τελικά όπως αποδεικνύεται το πρόβλημα παραμένει και το σύνολο της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας καταρρέει.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού. Πράγματι ο κ. Σαμαράς θεωρεί ότι πιέζοντας τους ξενοδόχους να μην αυξάνουν τις τιμές, κάνει καλό. Το ίδιο θεωρούμε όλοι μας, αλλά φαίνεται ότι οι ξενοδόχοι έχουν άλλη άποψη, το ίδιο και οι τουρίστες που έρχονται στη χώρα. Δεν υπάρχει επίσης καμμία αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός επιθυμεί τη μείωση της τιμής του ρεύματος προς τη βιομηχανία, αλλά από ότι φαίνεται η ΔΕΗ που ορίζει τις τιμές έχει άλλη άποψη. Η ΔΕΗ εξάλου είναι μονοπώλιο και ότι τιμές θέλει, ορίζει, ανεξαρτήτως του τι επιθυμεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός.
Γενικότερα, η αγορά φαίνεται ότι έχει τις δικές της απόψεις οι οποίες δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις απόψεις των πολιτικών μας. Και όμως η αγορά λειτουργεί και βρίσκει τις ισορροπίες της με την προυπόθεση βεβαίως ότι το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της είναι υγιές.
Και εδώ μπαίνουμε στο ζουμί της υπόθεσης. Το θεσμικό πλαίσιο δεν είναι υγιές.
Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης και ακόμη περισσότερο του Πρωθυπουργού θα έπρεπε να αφορούν στο θεσμικό πλαίσιο, για να διαμορφωθεί έτσι ώστε να διευκολύνει την καλή λειτουργία της αγοράς και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων που καταρρέει παρά την εσωτερική υποτίμηση, εξαιτίας διαφόρων θεσμικών ανισορροπιών που δημιουργούνται πάντα από την κρατική παρέμβαση, και ο κόσμος τις ονομάζει γενικά "γραφειοκρατία". Αντί να κάνει αυτό, η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι προηγούμενες, έχει παρέμβει αποκλεστικά και μόνο στον ιδιωτικό τομέα, τον οποίο και κατέστρεψαν. Δεν περιόρισαν το Δημόσιο, δεν περιόρισαν τη γραφειοκρατία, έκλεισαν το έλλειμμα βάζοντας υπέρογκους φόρους και χαράτσια και γενικά φροντίζουν, όλες οι παρεμβάσεις τους να αφορούν τους "άλλους" και όχι το δικό τους πεδίο αρμοδιότητας, δηλαδή το κράτος. Εκεί δεν ακουμπάει κανείς.
Η βασική δουλειά της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης, είναι να διαμορφώσει ένα σωστό περιβάλλον για να λειτουργεί η αγορά. Και δυστυχώς σε αυτή τη βασική της δουλειά, η κυβέρνηση δεν προχωράει καλά. Οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν και θα καθυστερήσουν ακόμη περισσότερο καθώς είμαστε σε προεκλογική περίοδο, σοβαροί μεταρρυθμιστές δεν υπάρχουν στην κυβέρνηση, αντίθετα αυξήθηκαν οι λαικιστές υπουργοί και μάλιστα το μεγαλύτερο πακέτο μεταρρυθμίσεων, η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που απελευθερώνει αγορές και επαγγέλματα ανατέθηκε στον μεγαλύτερο λαικιστή της Νέας Δημοκρατίας τον κ. Γιακουμάτο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ούτε ότι οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν, ούτε ότι ο ρόλος του Δημοσίου θα μειωθεί, ούτε ότι το καλό κλίμα με τους ευρωπαίους εταίρους θα διατηρηθεί επί μακρόν. Ο λαός περιμένει παροχές εφόσον βλέπει αυτά τα πρόσωπα στην κυβέρνηση που του κλείνουν το μάτι ότι προεκλογικά όλο και κάτι θα του δώσουν, οι Ευρωπαίοι και άλλοι δανειστές περιμένουν μεταρρυθμίσεις και το πιθανότερο είναι ότι και οι μεν και οι δε θα απογοητευτούν.
Αντί λοιπόν να παρεμβαίνει η κυβέρνηση στις "ιδιωτικές υποθέσεις" καλύτερα θα είναι να παρεμβαίνει στα του οίκου της, δηλαδή στα θέματα που αφορούν το Δημόσιο τομέα. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί ήταν πάντα το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.