Ξεκινώντας από το λιγότερο σημαντικό, η ανακοίνωση του Eurogroup δεν αλλάζει τίποτα, ούτε στις αποφάσεις του Ντράγκι αύριο, ούτε στην πορεία της διαπραγμάτευσης. Οι Ευρωπαίοι Υπουργοί Οικονομικών επανέλαβαν οτι πρέπει να συμφωνήσουμε πρώτα με την τρόικα (θεσμούς) σε κάθε λεπτομέρεια και όταν αυτοί δώσουν το πράσινο φώς, τότε θα προχωρήσει η συμφωνία σε πολιτικό επίπεδο. Μας ενθάρρυναν κιόλας οτι πάμε καλά και έχουμε κάνει πρόοδο, οτι για πρώτη φορά είναι κατανοητές οι θέσεις μας και μας συμβούλεψαν να επιταχύνουμε τις διαδικασίες για συμφωνία με τους θεσμούς για να ξεκινήσουν κάποια στιγμή σταδιακά και οι εκταμιεύσεις.
Με λίγα λόγια, αυτά σημαίνουν οτι αν δεν συμφωνήσουμε, αν δεν ψηφίσει η Βουλή τις μεταρρυθμίσεις και αν δεν αρχίσουμε να τις εφαρμόζουμε δεν θα πάρουμε ούτε ένα Ευρώ. Εμείς, σε μια χειρονομία καλής θέλησης δώσαμε εντολή να πληρωθεί σήμερα η δόση των 760 εκατ ευρώ που χρωστάμε στο ΔΝΤ, έχουμε όμως μπροστά μας πολλές ακόμη μέσα στο καλικαίρι και για αυτό οι εταίροι φυλάνε "καβάτζα" τα 2,7 δισ ευρώ που δέχονται ότι μας χρωστάνε μπάς και δεν πληρώσουμε κάποια δόση για να τα συμψηφίσουνε. Το οτι θα μας πληρώσουν τη δόση αντί να μας δώσουν τα λεφτά, δεν σημαίνει οτι θα μας δώσουν άλλα λεφτά για μισθούς και συντάξεις, το αντίθετο μάλιστα. Έχοντας εξασφαλίσει από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης οτι αν καθυστερήσουμε μια δόση δεν θα είναι πιστωτικό γεγονός και έχοντας και την "καβάτζα" των 2,7 δισ, περιμένουν να δούνε μέχρι πότε θα έχει η κυβέρνηση λεφτά για να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Εννοείται οτι δεν πληρώνει καμία άλλη υποχρέωση της προς τον ιδιωτικό τομέα, ούτε προς κανένα δημόσιο φορέα, πέραν μισθών και συντάξεων. Μας αφήνουν λοιπόν να βράσουμε στο ζουμί μας χωρίς λεφτά και μας λένε, κάντε ότι θέλετε, εμείς λεφτά δεν δίνουμε αν δεν συμφωνήσετε. Δεν θεωρώ και πολύ σημαντικό αυτό το μήνυμα, διότι το επαναλμβάνουν διαρκώς οι Ευρωπαίοι και επειδή προσδιορίζει ένα ήδη ορατό μέλλον.
Κουμπώνει όμως με το σενάριο για αυτό το ορατό μέλλον και το δεύτερο μήνυμα, δηλαδή η δήλωση Σόιμπλε που είπε οτι το δημοψήφισμα είναι καλοδεχούμενο. Και αυτό διότι αποκαλύπτεται οτι το "υπερόπλο" της κυβέρνησης με το οποίο θα τρόμαζε τους Ευρωπαίους, δηλαδή η διενέργεια δημοψηφίσματος, αφοπλίστηκε από τον Σόιμπλε. Γιατί το είπε αυτό ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών; Προφανώς διότι γνωρίζει οτι αν γίνει δημοψήφισμα για το Ευρώ, οι Έλληνες θα πούμε "ναι". Αν γίνει δημοψήφισμα για τη συμφωνία, μάλλον πάλι "ναι" θα πούμε διότι όλοι ξέρουμε οτι συνδέεται με το Ευρώ. Αν πούμε "όχι" στη συμφωνία, θα απαντήσουν και οι Ευρωπαίοι "κάντε ότι θέλετε, αλλά λεφτά χωρίς συμφωνία δεν έχει" και πάλι θα είμαστε ακριβώς στα ίδια, μόνο που η κυβέρνηση δεν θα έχει δικαίωμα να υπογράψει συμφωνία αφού πήρε αρνητική εντολή από το λαό, οπότε η θέση της δυσχεραίνεται διπλά. Αδιέξοδο λοιπόν και το δημοψήφισμα, εκτός αν χρησιμοποιηθεί μόνο ώς άλλοθι από την κυβέρνηση για να υπογράψει τη συμφωνία ή για να φύγει.
Ας πάμε στο σημαντικότερο μήνυμα, το οποίο έστειλε η συγκέντρωση που έγινε χθές στο κατάμεστο από κόσμο στάδιο Σπύρος Λούης στο Μαρούσι. Είναι η πρώτη φορά που έγινε συγκέντρωση για την Παιδεία από γονείς και όχι από φοτητές, ήταν απολύτως ειρηνική και απολύτως μαζική και το αίτημα της ήταν να σταματήσει η διάλυση της Παιδείας από τον υπουργό κ. Μπαλτά ο οποίος την διαλύει …"με μπαλτά". Η συγκέντρωση αυτή είχε ιδιαίτερη σημασία διότι συμμετείχαν πολλά κόμματα, αλλά κυρίως επειδή το κοινό ήταν μάλλον "απολιτίκ" όπως θα το χαρακτήριζαν οι επαναστάτες της κυβέρνησης. Φυσικά και υπήρχαν πολιτικές προσωπικότητες και ακαδημαικοί που μίλησαν, αλλά δεν ήταν μια από τις συνηθισμένες συντεχνιακές συγκεντρώσεις, δεν υπήρχαν τα γνωστά υβριστικά συνθήματα,δεν ήταν επαναστάτες οι παρευρισκόμενοι, αλλά απλοί πολίτες με παιδιά, που δεν μπορούν να βλέπουν την "δωρεάν" Παιδεία την οποία χρυσοπληρώνουν να διαλύεται και να πηγαίνουμε πίσω πολλές δεκαετίες. Το ενδιαφέρον είναι οτι και αύριο θα υπάρξει συγκέντρωση έξω από τη Βουλή, αν και σε αυτή μπορεί να συμμετέχουν άλλοι και όχι ακριβώς οι ίδιοι που βρέθηκαν στο Σπύρος Λούης, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν ξαναπατήσει ποτέ σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και θα είναι παράξενο να τους δούμε στο δρόμο έξω από τη Βουλή.
Το ζήτημα πάντως είναι οτι είχαμε για πρώτη φορά μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας που δεν διοργανώθηκε και δεν στηρίχθηκε από τους αριστερούς, αλλά από αστικής αντίληψης και νοοτροπίας πολίτες. Και αυτό είναι ενθαρρυντικό, όχι διότι πρόκειται ποτέ αυτή η ομάδα ανθρώπων να συγκρουστεί στους δρόμους, αλλά επειδή αποφάσισε κόντρα στους καιρούς να σπάσει τη σιωπή της και να αντιδράσει σε ένα ζήτημα που δεν σχετίζεται με την τσέπη της, ούτε με επαγγελματικά και συντεχνιακά συμφέροντα, αλλά με αυτό που οι Έλληνες θεωρούν ώς σημαντικότερο αγαθό για τα παιδιά τους, την παιδεία που θα τους προσφέρουν, είτε πληρώνοντας στα ιδιωτικά σχολεία, είτε πασχίζοντας για την αριστία στα Πρότυπα και στα Περιαματικά, είτε απλώς ελπίζοντας οτι τα παιδιά θα μάθουν κάτι σε ένα Πανεπιστήμιο που διαρκώς καίγεται.
Και τα τρία μηνύματα, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: Έλληνες και ξένοι λένε στην κυβέρνηση ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου ότι πορεύεται σε λάθος κατεύθυνση και ότι πρέπει να αφήσει τις αριστερές ιδεοληψίες και να σταματήσει να χτυπάει τα νταούλια, διότι κανείς δεν χορεύει.