Σήμερα η συμφωνία θα ψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία. Θα λείπουν καμμιά τριανταριά με σαράντα ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα ψηφιστεί από την αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να χάσει την πλειοψηφία των 120 βουλευτών που απαιτείται ώς ελάχιστο όριο για να έχει κυβέρνηση μειοψηφίας και μπορεί να μπουν στην κυβέρνηση βουλευτές από άλλα κόμματα ή μπορεί και να μη μπούν, οπότε θα χρειαστεί να πάμε σε εκλογές και ένας Θεός ξέρει τι θα προκύψει από αυτές.
Το ζήτημα όμως είναι τι θα συμβεί στη χώρα και όχι τι θα συμβεί στη Βουλή.
Για να παραμείνει η Ελλάδα στο Ευρώ χρειάζεται να κλειστεί μια μεγάλη συμφωνία στη διαπραγμάτευση για την οποία θα ολοκληρωθεί τον Αύγουστο - αν τελικά ξεκινήσειι. Θα πρέπει αυτή η κυβέρνηση ή η όποια κυβέρνηση προκύψει, να εφαρμόσει πολύ σκληρά μέτρα και να προχωρήσει σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Οι ίδιοι οι βουλευτές που θα ψηφίσουν σήμερα υπέρ της συμφωνίας δεν την θέλουν. Οι υπουργοί δεν θέλουν να την εφαρμόσουν. Ποιοί υπουργοί θα συντάξουν τους εφαρμοστικούς νόμους και θα τους φέρουν στη Βουλή; Ποιοί βουλευτές θα τους ψηφίσουν; Ακόμη όμως και αν κακήν - κακώς κάποιος υπουργός περάσει τους εφαρμοστικούς νόμους και κάποιοι βουλευτές με βαριά καρδιά τους ψηφίσουν, έχουμε την πλειοψηφία της κοινωνίας να μην θέλει να εφαρμοστούν. Η δημόσια διοίκηση δεν θέλει να αλλάξει τίποτα και θα εμποδίσει με κάθε τρόπο την εφαρμογή των μέτρων. Οι αγρότες που θα φορολογηθούν για πρώτη φορά θα κλείσουν τις εθνικές οδούς και θα κατέβουν στην Αθήνα με τα τρακτέρ να διαμαρτυρηθούν στον Τσίπρα. Το ΠΑΜΕ και η ΑΔΕΔΥ ξεκίνησαν ήδη τις διαμαρτυρίες και τις συγκεντρώσεις. Ο Λαφαζάνης θα φτιάξει νέο κόμμα που θα πιέζει για ρήξη και θα προτείνει δραχμή. Οι φορολογούμενοι δεν έχουν λεφτά για να πληρώσυν τους φόρους. Οι τράπεζες δεν θα μπορούν να ανοίξουν και αν ανοίξουν θα πρσγματοποιούν στοιχειώδεις συναλλαγές. Τα capital controls θα παραμείνουν για χρόνια, διότι αν αρθούν υπάρχει ο κίνδυνος μαζικών αναλήψεων και μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Με λίγα λόγια, η υπογραφή της συμφωνίας είναι ένα μεγάλο βήμα, θα πρόκειται για μια νίκη του κοινοβουλευτισμού αφού θα την ψηφίσουν πολλά κόμματα, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται. Θα φτάσουμε στον Σεπτέμβρη και ακόμη θα σερνόμαστε μεταξύ Ευρώ και Δραχμής. Η κυκλοφορία παράλληλου νομίσματος και η - έστω και προσωρινή για μια πενταετία, ίσως και περισσότερο - έξοδος από το Ευρώ είναι μια πάρα πολύ πιθανή εξέλιξη από εδώ και πέρα. Και αυτό διότι η ελληνική κοινωνία δεν θέλει τις αλλαγές που επιβάλουν οι εταίροι για να παραμείνουμε.
Το γιατί δεν τις θέλει, είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά συνοπτικά επειδή περιλαμβάνει μέτρα και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει σταδιακά επί τριάντα χρόνια. και αυτό είναι πράγματι βαρύ και ενδεχομένως ανεφάρμοστο. Το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί και δεν θέλει να εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα και το δηλώνει. Καθώς οι εταίροι βλέπουν οτι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί αν εφαρμόσει το πρόγραμμα και ότι η κοινωνία σύσσωμη αντιδρά, θα είναι πολύ διστακτικοί στο να εγκρίνουν την εκταμίευση 86 δισ ευρώ για την Ελλάδα. Κατά πάσα πιθανότητα θα επαναφέρουν διαρκώς το ζήτημα του Grexit και κάποια στιγμή η ελληνική κοινωνία θα το αποδεχθεί ώς μοναδική λύση. Και θα είναι η μοναδική λύση αν το πολιτικό σύστημα δεν έχει καταφέρει να εφαρμόσει τα μέτρα.
Και επιστρέφουμε εκεί που ξεκινήσαμε. Αν το πολιτικό σύστημα δεν πιστέψει οτι η σκληρή αυτή λύση είναι η καλύτερη επιλογή για τη χώρα, δεν θα μπορέσει να την εφαρμόσει. Το να λένε όλοι όσοι ψηφίζουν υπέρ της συμφωνίας οτι δεν τη θέλουν και οτι εκβιάστηκαν, δεν μας οδηγεί πουθενά. Αν οι πολιτικοί ηγέτες δεν πείσουν τους πολίτες οτι υπάρχουν προοπτικές με τη συμφωνία και αν δεν δημιουργήσουν πράγματι τις προοπτικές αυτές, κανένα μέλον εντός Ευρώ δεν υπάρχει. Το μέλλον εκτός Ευρώ δεν είναι ανάγκη να το περιγράψουμε τώρα και ελπίζω να μη χρειαστεί τελικά να το δούμε. Ειδικά αν ακολουθηθεί για την έξοδο μας το μοντέλο Λαφαζάνη που πρότεινε να κλέψουμε τα λεφτά των ευρωπαίων που φυλάσσονται στο νομισματοκοπείο και να πάμε στη Δραχμή με αυτά τα λεφτά ώς συναλλαγματικό απόθεμα. Σε αυτήν την περίπτωση θα χάσουμε κυριολεκτικά και τη χώρα.