Η Νέα Δημοκρατία παραμένει ένα παλιού τύπου κόμμα που στηρίζεται σε “φεουδαρχικές” δομές και περιμένει να πέσει η κυβέρνηση για να τη διαδεχθεί.
Το μεγάλο πρόβλημα που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Δημοκρατία τώρα, είναι οτι της “έκλεψε” την πολιτική. Όπως λέει χαρακτηριστικά ένας μεγάλος επιχειρηματίας, “ο Τσίπρας πήρε το πορτοφόλι από την τσέπη του Μητσοτάκη”. Δηλαδή ο Τσίπρας κατάφερε και εφήρμοσε την φιλελεύθερη πολιτική την οποία υποτίθεται οτι θα εφήρμοζε η ΝΔ αλλά δεν το έκανε όταν ο Σαμαράς ήταν στην κυβέρνηση. Πούλησε τα αεροδρόμια, πούλησε το Ελληνικό, πουλάει τα λιμάνια και τη ΔΕΗ, είναι έτοιμος να ψηφίσει τα εργασιακά, μείωσε τις συντάξεις για να αντιμετωπίσει έστω και προχείρως το ασφαλιστικό, θα εφαρμόσει τις λύσεις για τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών, δέχτηκε τον κόφτη και το υπερταμείο και όλα αυτά τα κάνει χωρίς αντιδράσεις. Αν λοιπόν ο Τσίπρας τα κάνει όλα αυτά, τι θα κάνει ο Μητσοτάκης; Φυσικά και δεν μιλάει ο Μητσοτάκης για μείωση του Δημοσίου τομέα - δεν το θέλει εξάλλου το κόμμα του και ο ίδιος θεωρεί οτι αν αναφερθεί σε αυτό, θα χάσει ψηφοφόρους από τους δημοσίους υπαλλήλους.
Αυτό λοιπόν που υποτίθεται οτι θα κάνει η ΝΔ αν έρθει, είναι οτι θα διαχειριστεί καλύτερα την επιβεβλημένη από τα μνημόνια πολιτική, από ότι τη διαχειρίζεται ο Τσίπρας. Πιθανόν να είναι έτσι, αλλά ο Τσίπρας την πουλάει καλύτερα στην κοινωνία και δεν υπάρχει καμμία αντίδραση. Ενώ αν ο καλύτερος διαχειριστής Μητσοτάκης προσπαθούσε να πάρει αυτά τα μέτρα, ο Τσίπρας θα ήταν στο Κέντρο της Αθήνας με την κουκούλα του και θα την έκαιγε. Άρα ο καλύτερος διαχειριστής δεν θα τα καταφέρνε, αλλά ο χειρότερος μεν διαχειριστής αλλά καλύτερος “ψεύτης πωλητής” τα καταφέρνει.
Για να είμαστε λοιπόν ρεαλιστές, πρέπει να παραδεχθούμε οτι πολιτική στην Ελλάδα δεν παράγεται πλέον από κανένα κόμμα, έρχεται εισαγόμενη από τα γραφεία των δανειστών, οι οποίοι τελικά διαλέγουν και ποιός θα την εφαρμόσει καλύτερα, όχι επειδή ιδεολογικά την ασπάζεται, αλλά επειδή την περνάει στην κοινωνία χωρίς αντιδράσεις.
Αυτή είναι η κατάσταση και μένει να δούμε τι μπορούν να κάνουν οι δυο πολιτικοί αρχηγοί, που βρίσκονται σήμερα στα πράγματα, ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης.
Ο Τσίπρας λοιπόν τι θέλει τώρα; Θέλει οικονομική ανάπτυξη ώστε να ανασάνει η οικονομία και να μειωθεί το πολιτικό κόστος που έχει από τα μέτρα λιτότητας. Πώς θα πετύχει οικονομική ανάπτυξη χωρίς να αυξήσει το διαθέσιμο εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων για να καταναλώσουν (αφού του απαγορεύεται από τα μνημόνια); Ο μόνος τρόπος είναι να εμπεδώσει στις αγορές και στους εγχώριους επιχειρηματίες μια αντίληψη σταθερότητας ώστε να επενδύσουν στην Ελλάδα. Το ελληνικό διετές ομόλογο για παράδειγμα, δίνει σήμερα απόδοση 11%! Πρωτοφανής απόδοση, αν ξεχάσει κανείς τον κίνδυνο πτώχευσης. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνει ο Τσίπρας είναι να πείσει τους πάντες ότι οι εποχές της σκληρής διαπραγμάτευσης, του Grexit και του αριστερού ριζοσπαστισμού τελείωσαν και οτι δεν υπάρχει πλέον ο κίνδυνος της ανατροπής. Αν το κάνει, όλοι, Έλληνες και ξένοι θα επενδύσουν εδώ, διότι είναι μια οικονομία που αντέχει, είναι συμπιεσμένη και περιμένει να ανασάνει και ίσως να εκτιναχτεί. Για να το πετύχει αυτό, πρέπει να προχωρήσει όσο πιο γρήγορα μπορεί και σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις, να εφαρμόσει με αποφασιστικότητα τα μέτρα για τα κόκκινα δάνεια και να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης νέων εταιριών. Η ανάπτυξη λοιπόν επί Τσίπρα εξαρτάται από την δυνατότητα του να πείσει οτι αυτό το αριστεροδεξιό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γίνεται σταθερά ένα συντεταγμένο αστικό κόμμα, ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού.
Τι θέλει ο Μητσοτάκης; Ο Μητσοτάκης θέλει να διαδεχθεί τον Τσίπρα και να συνδέσει το όνομα του με μια περίοδο ανάπτυξης της χώρας και με μια νέα πολιτική περίοδο η οποία θα διαδεχθεί την Μεταπολίτευση. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να εκμεταλευθεί όλο το χρόνο που έχει στη διάθεση του μέχρι τις εκλογές για να παρουσιάσει στην κοινωνία μια Νέα Δημοκρατία πραγματικά “νέα”. Αυτό απαιτεί εκ βάθρων αλλαγές στο κόμμα, απαιτεί την ανάδειξη νέων στελεχών, δυναμικών, με ξεκάθαρη σκέψη και όραμα, χωρίς σκιές και βαρίδια από το παρελθόν. Το να μας λέει ο Μητσοτάκης οτι ο Τσίπρας είναι ψεύτης, δεν προσθέτει τίποτα. Το ξέρουμε. Το να λέει οτι θα μειώσει τους φόρους δεν αρκεί και είναι αμφίβολο οτι μπορεί να το κάνει σύντομα διότι δεσμεύεται από δημοσιονομικές συμφωνίες. Το να λέει οτι θα ζητήσει από τους δανειστές τη μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 2%, σωστό είναι, αλλά αβέβαιο διότι εξαρτάται από τη βούληση των ξένων και εξάλλου και ο Τσίπρας ζητάει το ίδιο. Και το να προβλέπει ο Μητσοτάκης οτι με 4% ρυθμό ανάπτυξης σωζόμαστε και αυτό σωστό είναι, αλλά και ο Τσίπρας θέλει να πετύχει ακριβώς το ίδιο. Πέραν αυτών, δεν μπορεί η ΝΔ του Μητσοτάκη να συνεχίσει να λειτουργεί στηριζόμενη σε στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων της, δεν μπορεί να κάθεται με ένα μπακαλίστικο μπλοκάκι αλά Σημίτης, ούτε να περιορίζει την πολιτική του σκέψη ο νεός πρόεδρος της σε αριθμούς και ποσοστά. Πρέπει να κάνει αυτό που έλεγε ο μισητός στους Νεοδημοκράτες Ανδρέας Παπανδρέου, “φυγή προς τα εμπρός”. Ο Μητσοτάκης, αν θέλει να πετύχει πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων τα πρόσωπα και τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας και να το κάνει άμεσα.