Η “αστική” τάξη, η “μεσαία τάξη” όπως τη λέμε εμείς εδώ, είναι εξαντλημένη από τους φόρους και την ύφεση. Οι μικροί επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, τα στελέχη του ιδιωτικού τομέα, ένα πλήθος κόσμου, υποφέρει από τη μείωση του εισοδήματος και την αύξηση των φόρων. Οι άνθρωποι αυτοί ελπίζουν οτι η κυβέρνηση θα φύγει. Αυτό ελπίζει και η αντιπολίτευση, η οποία χωρίς να αντιπροτείνει μια άλλη συγκεκριμένη πολιτική ζητά εκλογές. Δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο οτι αν γίνουν εκλογές η κυβέρνηση θα καταποντιστεί διότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι ικανοποιημένο από την πολιτική της κυβέρνησης. Ποιά είναι αυτή η πολιτική;
Η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να αυξήσει την απασχόληση. Με 1,5 εκατομμύρια άνεργους θα σκεφτόταν κανείς οτι ο πρώτος στόχος κάθε κυβέρνησης θα ήταν η μείωση της ανεργίας. Όχι όμως αυτής της κυβέρνησης. Αυτή η κυβέρνηση λειτουργεί μόνο επικοινωνιακά. Και η πολιτική της είναι να κλείνει το μάτι στους άνεργους λέγοντας τους ότι δουλειά δεν μπορώ να σας δώσω, αλλά “κατεβάζω” τους άλλους. Τους παίρνω τα λεφτά με τους φόρους, τους κλείνω τις επιχειρήσεις και η διαφορά, που έχουν από εσάς μειώνεται. Σε μια χώρα που η επιθυμία όλων είναι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, αυτή η “πολιτική” φέρνει ψήφους. Μεγάλο μέρος λοιπόν των στρωμάτων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση είναι ικανοποιημένο που καταστρέφονται και οι υπόλοιποι. Το κακό όμως είναι οτι όταν πεθάνει η κατσίκα του γείτονα κανείς δεν θα έχει γάλα.
Πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι επίσης ευχαριστημένοι από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που και αυτοί έχουν χάσει μέρος του εισοδήματος και των προνομίων τους. Και είναι ευχαριστημένοι διότι η κυβέρνηση τους προστατεύει με κάθε τρόπο, εις βάρος φυσικά της κοινωνίας και του επιπέδου των δημοσίων υπηρεσιών. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι προνομιούχοι διότι δεν κινδυνεύουν να απολυθούν. Επειδή έχουν υποστεί κάποιες περικοπές η διοίκηση είναι χαλαρότερη απέναντι τους. Δεν απαιτεί απόδοση. Ποτέ δεν απαιτούσε, αλλά τώρα ο προιστάμενος δεν μπορεί ούτε να στραβοκοιτάξει τον κοπανατζή ή τον λουφαδόρο. Όσα λεφτά και αν λείπουν από το δημόσιο ταμείο ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά τα κατάσχει μέσω των φόρων και δεν υπάρχει ούτε σκέψη για μείωση των δαπανών. Για αυτό οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ευχαριστημένοι. Η σχετική τους θέση στην κοινωνία έχει βελτιωθεί επειδή διαλύεται ο ιδιωτικός τομέας. Και όταν φτάσουν στις κάλπες ποιόν θα ψηφίσουν; Τον Μητσοτάκη; Ο Κυριάκος αναμένεται να χαλαρώσει, αν όχι να διαλύσει, το δίχτυ προστασίας του δημοσίου. Είναι ο λιγότερο κρατιστής μέσα στη Βουλή. Δεν θα τον στηρίξει ο δημοσιουπαλληλικός κόσμος εκτός όσων θεωρούν οτι θα έχουν προσωπικό συμφέρον ώς κομματικά στελέχη της ΝΔ.
Και εδώ εμφανίζεται μια άλλη ομάδα “ευχαριστημένων” από την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που θεωρούν οτι καθώς διαλύονται τα “συστήματα” θα ανέβουν αυτοί και θα πάρουν τις θέσεις των παλιών και θα φτιάξουν το νέο “σύστημα”. Καθηγητές, στελέχη του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, κομματικά στελέχη, ακόμη και μικοεπιχειρηματίες με άκρες στην κυβέρνηση, ελπίζουν οτι η διάλυση των παλιών “συστημάτων” τους προσφέρει μοναδική ευκαιρία. Και είναι αλήθεια. Αλλάζουν τα πρόσωπα και οι τελευταίοι έσσονται πρώτοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τρόπο άγαρμπο, με αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά σε κάθε περίπτωση εντυπωσιακά και κραυγαλέα, διαλύει τα “συστήματα”. Πάρτε για παράδειγμα τα κανάλια. Έμειναν εκτός αδειών οι μεγαλύτεροι τηλεοπτικοί σταθμοί και εμφανίζονται δυο νέοι που θα απολαύσουν ένα πολύ πιο ήπιο ανταγωνισμό λόγω του περιορισμένου αριθμού καναλιών. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε 246 εκατομμύρια στο δημόσιο ταμείο. Μπορεί τώρα με υψηλά το κεφάλι να λέει οτι διέλυσε τη διαπλοκή, διέλυσε το εκδοτικό κατεστημένο, εισέπραξε για πρώτη φορά λεφτά από τους καναλάρχες - και μάλιστα πολλά λεφτά. Στο μεταξύ η τρόικα και οι δανειστές έχουν διαλύσει το τραπεζικό κατεστημένο. Μα τι ήταν η διαπλοκή όπως την όριζε ο ΣΥΡΙΖΑ; Οι εκδότες και οι τραπεζίτες. Τέλειωσε λοιπόν η παλιά διαπλοκή, περιμένουμε τώρα να διαμορφωθεί η νέα. Και αυτό δημιουργεί αφενός εντυπώσεις στον λαό και αφετέρου ευκαιρίες για τους επιτήδειους που θα φτιάξουν το νέο “σύστημα”.
Όλα αυτά, ενώ δεν προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα στην οικονομία ούτε στην κοινωνία (και από τα κανάλια και από τις τράπεζες θα χαθούν άμεσα χιλιάδες θέσεις εργασίας), ακούγονται ευχάριστα σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Και άς μην έχει δουλειά. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται οτι θα τους δίνει κάτι για να επιβιώνουν όσο διαλύει τους υπόλοιπους και οτι μόλις μπορέσει θα τους ξαναπροσλάβει όλους στο δημόσιο. Το έκανε με την ΕΡΤ. Άνοιξε την ΕΡΤ και έκλεισε τα ιδιωτικά κανάλια. Κρατικός τομέας εναντίον ιδιωτικού. Αυτό είναι το παιχνίδι και το κράτος κερδίζει.
Η ελληνική κοινωνία διχάζεται. Ο ιδιωτικός τομέας είναι θύμα του πολιτικού κόσμου (μη ξεχνάτε οτι οι μεγαλύτεροι κρατιστές είναι η Καραμανλική δεξιά και το παλιό ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και οι μεν και οι δε). Μπορεί λοιπόν και εδώ κάποια στιγμή, να δούμε κάτι σαν τη Βενεζουέλα του Μαδούρο, να κατέβουν στη Σταδίου100 χιλιάδες εναντίον της κυβέρνησης και την ίδια στιγμή να διαδηλώνουν άλλοι 100 χιλιάδες υπέρ της κυβέρνησης στην Πανεπιστημίου.
Πάντως η πολιτική αλλαγή που περιμένει και εύχεται η “μεσαία τάξη” και η αντιπολίτευση δεν μοιάζει τόσο κοντά ούτε τόσο εύκολη.