Λογικοφανές επιχείρημα, αλλά υπάρχει τελικά σημαντική διαφορά. Και η διαφορά είναι οτι με το Ευρώ υπάρχουν προιόντα, ενώ με τη Δραχμή δεν θα υπάρχουν προιόντα. Ο λόγος είναι οτι όταν πάμε στη Δραχμή θα σταματήσουν στην αρχή οι εισαγωγές. Πρώτον διότι δεν θα έχουμε συνάλλαγμα για να αγοράσουμε προιόντα και πρώτες ύλες. Δεύτερον διότι οι ξένοι θα μας αυξήσουν το κόστος των εισαγωγών μας ζητώντας μόνο μετρητά και με το σύνολο της αξίας της εισαγωγής προκαταβολικά για να μας στείλουν προιόν. (Ας υποθέσουμε οτι δεν θα μπούν από εμάς δασμοί στις εισαγωγές για την προστασία της εγχώριας παραγωγής που θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο το κόστος). Αποτέλεσμα είναι λοιπόν οτι μια χώρα που δεν παράγει σχεδόν τίποτα και εισάγει και τα τελικά προιόντα και τις πρώτες ύλες για όσα παράγει, θα μείνει χωρίς προιόντα. Μπορεί το κράτος να φροντίσει σε συνεργασία με την Eυρωπαική Ένωση να έρχονται κάθε μέρα κάποια βασικά τρόφιμα και κάποια βασικά φάρμακα στο πλαίσιο της Ανθρωπιστικής Βοήθειας την οποία θα μας προσφέρουν - απ΄ότι λένε σήμερα. Αυτά θα καλύψουν πολύ μικρό μέρος των αναγκών μας.
Κατά τα άλλα, μια “εκδρομή” στο Carrefour Μαρινόπουλος που βρίσκεται στο Avenue της Λεωφόρου Κηφισσίας δίνει μια πολύ καλή εικόνα πώς θα είναι τα σούπερ μάρκετ με τη Δραχμή. Σαν Σοβιετικό σούπερ μάρκετ, ένα ζευγάρι γαλότσες, δίπλα μερικά πακέτα μακαρόνια, λίγες κονσέρβες γάλα, πέντε καλσόν, μερικά κιλά χόρτα και … αυτά έχουμε σήμερα, αν θέλετε κάτι άλλο περάστε αύριο και ίσως υπάρχει. Εννοείται οτι στην Κηφισσίας θα πάμε με τα πόδια, όπως θα μετακινούμαστε μέρα νύχτα αφού τα λιγοστά λεωφορεία που θα έχουν καύσιμο θα είναι γεμάτα και θα κρέμονται οι επιβάτες σαν τσαμπιά από σταφύλια έξω από τις πόρτες τους. Τα ΙΧ ακίνητα - εννοείται.
Για να επσιτρέψουμε όμως σε αυτούς που δεν έχουν λεφτά σήμερα (Ευρώ) και που υποτίθεται οτι θα έχουν με τη Δραχμή: Εδώ υπάρχει μια παρεξήγηση.
Ας πούμε οτι κάποιος καταφέρνει να μαζέψει είτε εργαζόμενος με μερική απασχόληση είτε από δουλειές του ποδαριού, είτε από την οικογένεια και τους φίλους, είτε και από επαιτεία, 300 Ευρώ το μήνα. Έχει την αγοραστική δύναμη αυτών των 300 ευρώ και υπάρχουν προιόντα που μπορεί να τα αγοράσει. Πολύ λίγα, αλλά επαρκή για να ζήσει. Στριμωγμένα πολύ, αλλά έχει μια αγοραστική δύναμη. Με τη Δραχμή (ας υποθέσουμε οτι η μετατροπή γίνεται σε αξία 1 προς 1, δηλαδή 1 Ευρώ μία Δραχμή, θα έχει 300 Δραχμές την πρώτη ημέρα. Από την πρώτη ημέρα όμως η Δραχμή θα αρχίσει να υποτιμάται, θα ξεκινήσει με ένα 30% υποτίμηση τουλάχιστον και θα “διολισθαίνει” προς τα κάτω. Το 50% θα το δούμε σύντομα. Συνεπώς η αγοραστική δύναμη των 300 ευρώ θα γίνει άμεσα αγοραστική δύναμη 200 Ευρώ και σύντομα 150 Ευρώ. Αν οι κυβερνήσεις αρχίσουν τις “παροχές” σε αυξήσεις και προσλήψεις στο δημόσιο, η υποτίμηση θα συνεχίζεται και η αγορατσική δύναμη θα μειώνεται. Παράλληλα θα επανεμφανιστεί υψηλός πληθωρισμός που θα τρώει ακόμη περισσότερο την αγοραστική δύναμη της Δραχμής.
Συνεπώς ο φτωχός σήμερα θα γίνει πάμφτωχος με τη Δραχμή.
Όσοι υποστηρίζουν τη Δραχμή θεωρούν οτι μέσω της αλλαγής νομίσματος θα ξεκινήσει η ανάκαμψη της παραγωγής. Μπορεί πράγματι κάποιες βιοτεχνίες να δημιουργηθούν. Θα φτιάχνουν πολύ φτηνά και μέτριας ποιότητας απλά είδη. Και πάλι όμως δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν σε κόστος τις τιμές του τρίτου κόσμου, ίσως ούτε σε ποιότητα. Ας μην είμαστε όμως απαισιόδοξοι, ας υποθέσουμε οτι αυτό θα πάει καλά και κάποιες βιοτεχνίες θα αναπτυχθούν. Βιομηχανίες όχι, διότι χρειάζονται κεφάλαια και πρώτες ύλες από το εξωτερικό και τεχνογνωσία που δεν έχουμε και μεγάλες αγορές για να πουλάνε που δεν θα υπάρχουν.
Μπορεί όμως να έρθουν ξένες βιομηχανίες να εγκατασταθούν εδώ και αυτές θα δώσουν κάποιες δουλειές με δραχμικά μεροκάματα. Για να έρθουν όμως θα πρέπει να αρθούν τα capital controls ώστε να μπορούν να επανεξάγουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό. Θα γίνει και αυτό και όποια κέρδη παράγονται θα φεύγουν έξω την ίδια μέρα, άρα εδώ θα μένουν μόνο τα μεροκάματα και κάποιοι φόροι. Κάτι είναι και αυτό, αλλά λίγο.
Στο μεταξύ η φτώχεια που υπάρχει σήμερα σε ένα μέρος του πληθυσμού θα έχει μετατραπεί σε πείνα. Άλλο φτώχεια , άλλο πείνα, όπως καταλαβαίνετε. Και η πείνα φέρνει οργή, βία, κοινωνική διάλυση, απελπισία πραγματική που εκδηλώνεται πάντα με βία. Η χώρα θα αλλαξει προς το χειρότερο - δεν το πιστεύετε; καλύτερα να μη το δούμε - το ίδιο και η ελληνική κοινωνία.
Η απάντηση των υπερασπιστών της Δραχμής σε αυτή την εξέλιξη, είναι οτι και τις δεκαετίες πριν το 2001 που μπήκαμε στο Ευρώ, υπήρχαν λεφτά με τις Δραχμές.
Ναί, αλλά τότε είμασταν μια αναδυόμενη οικονομία που είχε μπροστά της την προοπτική ένταξης στην ΟΝΕ και η οποία έπαιρνε δανεικά από παντού και αφειδώς επιδοτήσεις. Τώρα θα είμαστε μια "καταδυόμενη" χώρα η οποία από το κλαμπ των αναπτυγμένων περνάει στο κλαμπ των υπανάπτυκτων, κανείς δεν θα μας δανείζει διότι θα έχουν χάσει ήδη τα λεφτά τους από τη διαγραφή χρέους και δεν θα υπάρχει ούτε ένα Ευρώ (ή μία Δραχμή) επιδότηση.
Με λίγα λόγια, τότε δεν θα υπάρχει φράγκο, ενώ τώρα στην χειρότερη περίπτωση τα 300 ευρώ μαζεύονται είτε ώς σύνταξη, είτε ώς επίδομα ανεργίας, είτε ώς μερική απασχόληση, είτε με δουλειές του ποδαριού, είτε όπως νάναι.
Αυτά τα ολίγα αφορούν τους σημερινούς φτωχότερους της χώρας και αυτούς που πιστεύουν οτι με τη Δραχμή θα είναι ίσως λίγο καλύτερα ή οτι δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ακόμη και οι καφενόβιοι τύπου Πρωθυπουργικού Συμβούλου Καρανίκα που πίνουν όλη μέρα φρέντο στα καφενεία πολιτικολογώντας, να ξέρουν οτι φρέντο δεν θα πίνουν διότι δεν θα υπάρχει καφές (είναι όλος εισαγώμενος, ακόμη και ο “ελληνικός” που λέμε).
Για τους υπόλοιπους, αυτούς που δεν έχουν πολλά αλλά έχουν αρκετά, θα χαθούν πολύ περισσότερα. Ουσιαστικά θα φτάσουν ακριβώς στο ίδιο σημείο με τους πολύ φτωχούς. Η "μεσαία τάξη" θα ισοπεδωθεί ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με τους φτωχότερους και στις ίδιες συνθήκες ζωής, χωρίς τρόφιμα, χωρίς φάρμακα, χωρίς καύσιμα.
Πάρα πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν άμεσα και το μοναδικό έσοδο που θα υπάρχει στη χώρα θα προέρχεται από τον τουρισμό. Όμως και ο τουρισμός θα πάθει μεγάλη καθίζηση διότι θα πέσουν εξαιρετικά χαμηλά οι τιμές και το επίπεδο των τουριστών που θα έρχεται θα είναι οι φτωχότεροι τουρίστες που δεν θα αφήνουν φράγκο στη χώρα. Ουδείς λοιπόν θα ευνοηθεί. Ούτε καν κάποιοι ηλίθιοι πλούσιοι που έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και νομίζουν οτι θα αγοράσουν ολόκληρη τη χώρα τσάμπα. Ούτε αυτό θα καταφέρουν και δεν θα τολμούν καν να πατήσουν το πόδι τους εδώ διότι θα κινδυνεύουν άμεσα από απαγωγές, ξυλοδαρμούς, ληστείες, μικρή χώρα γαρ και όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Άσε που τι να έρθουν να κάνουν αφού μόνο χόρτα θα έχουν να φάνε ελλείψει εισαγωγών.
Οι οπαδοί της Δραχμής λένε ακόμη ότι θα περάσουμε μεν δύσκολα στην αρχή αλλά γρήγορα η οικονομία θα ανακάμψει. Στο καλό αυτό σενάριο, έχω να τους πώ το εξής:
Πράγματι, ας πούμε οτι η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει σε δυο - τρία χρόνια. Τι εννοούμε όμως με αυτό; Θυμηθείτε οτι όταν άρχισε η κρίση, κάποιοι Γερμανοί και άλλοι ξένοι πολιτικοί έλεγαν οτι αφού οι Βούλγαροι ζούνε καλά με 150 ή 200 Ευρώ εισόδημα, γιατί οι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν με 300;
Η απάντηση είναι οτι οι Βούλγαροι ΑΝΕΒΗΚΑΝ στα 200 ευρώ εισόδημα ενώ οι Έλληνες ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ στα 300 ευρώ, από πολύ ψηλότερα.
Εμείς λοιπόν όταν αρχίσει η ανάκαμψη θα χρειαστούμε μια δεκαετία για να φτάσουμε τα 300 Ευρώ που βγάζουν σήμερα οι φτωχότεροι, ξεκινώντας από τα 150 ή και χαμηλότερα. Ας πούμε οτι η ανάπτυξη της οικονομίας θα είναι ραγδαία. Αν υποθέσουμε οτι θα είναι 10% το χρόνο (ποσοστό τεράστιο) χρειάζονται 10 χρόνια για να διπλασιάσουμε το ΑΕΠ, δηλαδή για να γίνουν τα 150 ευρώ, 300 Ευρώ. Απλή αριθμητική. Η υποτίμηση 50% χρειάζεται ανατίμηση 100% για να έρθει στα ίδια, το καταλαβαίνουν όλοι αυτό ελπίζω.
Αυτά - κατά τη γνώμη μου καλύτερα να μη το δούμε το έργο - αλλά επειδή είμαστε λαός περιπετειώδης δεν αποκλείεται καθόλου να το δούμε, ιδιαίτερα αν ο Tσίπρας την ώρα που καταρρέει κάνει εκλογές την Άνοιξη λέγοντας οτι εγώ δεν υπογράφω άλλο μνημόνιο, έκανα τα πάντα, οι κακοί ξένοι μας υπονομεύουν, προτείνω έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή στη Δραχμή, ξαναφέρνω μέσα ώς Αντιπρόεδρο τον Λαφαζάνη και αν δεν μας θέλετε, ψηφίστε τον Μητσοτάκη να συνεχίσει τη λιτότητα. Τότε μπορεί και να το δούμε το έργο μπας και καταλάβουμε τι εστί βερύκοκο.