Εμείς θεωρούμε ότι η χώρα πηγαίνει καλύτερα, ότι είμαστε εμπρός σε μια έστω και στοιχειώδη ανάπτυξη, ότι όλες οι θυσίες που κάναμε απέδωσαν, ότι κάτι άλλαξε στο δημόσιο βίο. Ο Πρωθυπουργός μιλάει διαρκώς για ανάπτυξη και ξένες επενδύσεις και οι κορυφαίοι υπουργοί του υποστηρίζουν ότι υπάρχουν ουρές ξένων επενδυτών, έτοιμων να επενδύσουν στην Ελλάδα. Ο Τσίπρας και οι δικοί του, λένε επίσης ότι η χώρα είναι έτοιμη να βγει από τα μνημόνια και μάλιστα με «καθαρή έξοδο» δηλαδή στις αγορές χωρίς καμία επιτήρηση.
Και όμως. Ήρθε προχθές η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (Νταβός) για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα η οποία θα έπρεπε – αν ήμασταν στοιχειωδώς ρεαλιστές – να μας έχει προσγειώσει από την αχλύ του μύθου στα κράσπεδα της πραγματικότητας.
Πέραν της γενικής κατάταξης στην οποία πέσαμε φέτος μια θέση, από 86η σε 87η, αυτό που προκαλεί μεγάλη εντύπωση και αποτυπώνει το πραγματικό δράμα μας, είναι οι επιμέρους επιδόσεις μας.
Αναφέρω μερικές:
Με βάση το κριτήριο «Μακροοικονομικό περιβάλλον» είμαστε στη θέση 131 μεταξύ 137 χωρών. Με βάση την «αποδοτικότητα της αγοράς εργασίας» είμαστε στη θέση 110, στην κατηγορία «Απόδοση του νομικού πλαισίου για τη διευθέτηση διαφορών» είμαστε στη θέση 133, στην κατηγορία «Επιβάρυνση των κρατικών ρυθμίσεων» στη θέση 130 και στη «Σπατάλη δημοσίων δαπανών» στη θέση 132 μεταξύ 137 χωρών.
Η κατάντια αυτή προκαλεί απορίες σχετικά με το τι ακριβώς κάνουν οι πολιτικοί μας ηγέτες και η δημόσια διοίκηση.
Μια πρώτη εύλογη απορία και ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί πρωτίστως προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Τσακαλώτο, είναι γιατί μετά από οκτώ χρόνια απίστευτης λιτότητας, όταν οι εταίροι μας επαινούν ότι έχουμε κάνει την πιο σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ, εμείς φέτος βρισκόμαστε στη θέση 110 με βάση το μακροοικονομικό (δηλαδή το δημοσιονομικό ) περιβάλλον. Τι πετύχαμε δηλαδή με αυτές τις θυσίες, με την υπερφορολόγηση, με τα πρωτογενή πλεονάσματα; Που αποτυπώνεται αυτή η επιτυχία; (Και η απορία αυτή αφορά και τους φωστήρες του ΔΝΤ και της Ε.Ε που διοικούν ουσιαστικά τη χώρα).
Μια δεύτερη απορία, αφορά την υπουργό Εργασίας κυρία Αχτσιόγλου. Γιατί λοιπόν, νεαρή και όμορφη κυρία Αχτσιόγλου, ενώ ο μέσος μισθός στην Ελλάδα βρίσκεται στο 50% του μέσου Ευρωπαικού, ενώ έχουμε καταργήσει πολλά από τα προστατευτικά μέτρα της εργασίας, ενώ έχουν μειωθεί οι αποζημιώσεις, ενώ έχουμε 26% ανεργία και οι νέοι μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά έξω, βρισκόμαστε στη θέση 110 μεταξύ 137 χωρών στον τομέα της εργασίας;
Μια τρίτη απορία που αφορά πάλι τον κ. Τσακαλώτο (συγγνώμη Ευκλείδη, αλλά εσείς είστε υπουργός Οικονομικών) αλλά και ολόκληρη την κυβέρνηση και για να είμαι δίκαιος και όλους ανεξαιρέτως τους βουλευτές όλων των κομμάτων, σχετίζεται με την κατάταξη μας στη θέση 132 στην κατηγορία «Σπατάλη δημοσίων δαπανών» και στη θέση 130 στην κατηγορία «Επιβάρυνση κρατικών ρυθμίσεων».
Πώς δικαιολογείτε κύριοι αυτή την επίδοση; Πώς δικαιολογείτε κύριοι το γεγονός ότι είμαστε το πιο σπάταλο κράτος στον κόσμο όσον αφορά στις κρατικές δαπάνες; Πώς δικαιολογείτε το γεγονός ότι ενώ όλοι οι πολίτες πληρώνουν από το υστέρημα τους φόρους, ενώ δεν τους μένει φράγκο διότι το κράτος αρπάζει όλα τους τα λεφτά, ενώ έχει εξαντληθεί πλέον η φοροδοτική ικανότητα τους και δεν μπορούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους ούτε καν τη ζωή τους, πώς γίνεται εσείς να συνεχίζετε να σπαταλάτε το δημόσιο χρήμα; Πώς γίνεται να μας λέτε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια μείωσης των δημοσίων δαπανών όταν πραγματοποείτε τη μεγαλύτερη σπατάλη δημοσίου χρήματος παγκοσμίως; Μετά από οκτώ χρόνια υπερφορολόγησης και φτώχιας, η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 133 μεταξύ 137 χωρών με κριτήριο τη σπατάλη δημοσίου χρήματος! Ανεπίτρεπτο, αδιανόητο, εγκληματικό!
Και δεν φτάνει αυτό. Οι «κρατικές ρυθμίσεις», δηλαδή η δράση της κυβέρνησης και της Δημόσιας Διοίκησης, τα μέτρα που παίρνουν και οι νόμοι τους, είναι τόσο αρνητικοί για την οικονομία, που βρισκόμαστε στη θέση 130 από τις 137 χώρες που εξετάζει η μελέτη αυτή.
Με λίγα λόγια, η πολιτική ηγεσία της χώρας τα έχει κάνει μούσκεμα, οι θυσίες του λαού πήγαν χαμένες και η χώρα έχει εξευτελιστεί.
Γιατί θεωρεί ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ότι θα έρθουν ξένοι επενδυτές, όταν διαβάζουν αυτή τη λίστα και διαπιστώνουν ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον είναι το χειρότερο δυνατόν συγκριτικά με όλες τις χώρες του κόσμου, είναι και αυτό ένα ερώτημα.
Και να θέσω ακόμη ένα ερώτημα στον Πρωθυπουργό και στους αρχηγούς όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν και που σκοπεύουν να κυβερνήσουν:
Πήρατε ποτέ κύριοι αυτή τη λίστα ή κάποια παρόμοια και τη δείξατε στους υπουργούς σας ζητώντας τους να ανέβουν σε καλύτερες θέσεις σε αυτές τις αξιολογήσεις; Το είπατε αυτό ποτέ στο υπουργικό συμβούλιο; Πιάσατε έναν - ένα όλους τους υπουργούς και τους ζητήσατε να ανεβάσουν τη θέση της χώρας στα επιμέρους ζητήματα των αρμοδιοτήτων τους; Τους είπατε ποτέ ότι με βάση αυτό θα αξιολογηθεί το έργο τους και θα κριθεί αν πέτυχαν ή απέτυχαν;
Δεν το κάνατε λοιπόν, κανείς σας.
Αυτό που κάνετε, είναι να δηλώνετε ότι αυτές οι λίστες αξιολόγησης είναι «αμφιβόλου αξίας».
Για τη δική σας αξία λοιπόν, δεν αμφιβάλουμε καθόλου. Φαίνεται από τις επιδόσεις σας.