Όλα αυτα δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα. Κατ’ αρχήν, που ξέρουν αν υπάρχει και πόσο μεγάλος είναι ο αρχαιολογικός χώρος, χωρίς να έχει γίνει ακόμη καμία ανσκαφή. Αφήστε το όμως αυτό, όταν αρχίσουν οι εργασίες θα δούμε τι υπάρχει απο κάτω.
Υπάρχουν όμως άλλα ερωτήματα:
Πρώτον πώς γίνεται να ξεκινάνε από 3.000 στρέμματα αρχαιολογικό χώρο και να καταλήγουν στα 280; Ή τα στρέμματα που καλύπτει ο αρχαιολογικός χώρος είναι 3.000 οπότε κακώς υποχώρησαν, ή είναι 280 οπότε κακώς στην αρχή έλεγαν 3.000. Κάποιο από τα δυο συμβαίνει. Όποιο από τα δυο και αν συμβαίνει, δείχνει οτι υπάρχει όχι απλώς μεγάλο, αλλά τεράστιο πρόβλημα στο ΚΑΣ και στον ρόλο του.
Δεύτερο ερώτημα, γιατί επιτρέπει τη δόμηση πάνω στα 280 στρέμματα των αρχαίων; Η απάντηση είναι εύκολη, για να διευκολύνει την επένδυση. Εδώ πάλι εμφανίζεται πρόβλημα. Και πάνω στα “δικά μου αρχαία” που βρίσκονται στο χωράφι μου, γιατί δεν μπορώ να κτίσω; Επένδυση δεν είναι και η δική μου οικοδομή; Ρητορικό και χιουμοριστικό το ερώτημα βεβαίως, αλλά όσο νάναι, υπάρχει ένα θεματακι.
Και βεβίως υπάρχει το γενικότερο ερώτημα, ποιός είναι ο ρόλος του ΚΑΣ; Ποιός είναι ο ρόλος των παρεμβάσεων της αρχαιολογικής υπηρεσίας γενικότερα σε μια αρχαία χώρα, όταν όλοι ξέρουμε οτι παντού υπάρχουν αρχαία, όπου και αν σκάψεις θα τα βρείς.
Τι θα πεί τώρα “αρχαία”, είναι άλλη κουβέντα, όπως και το τι θα πεί “διατηρητέα”, όπως και το τι θα πεί “δάσος”, είναι άλλη κουβέντα. Διότι μη ξεχνάμε οτι στην περίπτωση του Ελληνικού, ο Δασάρχης Πειραιά έλεγε οτι υπάρχει δάσος 37 στρεμμάτων και τελικά μετά από ένσταση της εταιρίας, το δάσος εξαφανίστηκε. Και όλοι γνωρίζουμε οτι από πέρυσι, ολόκληρη η χώρα, εννοώ τις αστικές και ημιαστικές περιοχές είναι δασική. (Προσωπικά γνωρίζω οτι στην πολυκατοικία στην οποία μεγάλωσα και χτίστηκε το 1972, ο κοινόχρηστος διάδρομος μήκους 80 μέτρων και πλάτους 2 μέτρων που είναι στρωμμένος με πλακάκια και έχει σκαλιά, βγήκε ξαφνικά “δασική έκταση” και μας ήρθε μια επιστολή σε όλους τους κατοίκους της πολυκατοικίας να “μεριμνήσουμε”. Παλαβομάρες δηλαδή.)
Τίθεται λοιπόν και ένα γενικότερο ένα θέμα, ποιός είναι ο ρόλος των δημοσίων υπηρεσιών σε αυτή τη χώρα;
Μόνο να εμποδίζουν την ανάπτυξη, να βασανίζουν τους πολίτες με ασύλληπτες γραφειοκρατικές διαδικασίες και σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, να βρίσκουν νέους τρόπους κάθε τόσο να αρπάζουν λεφτά από τους πολίτες για “νομιμοποιήσεις”, να κρίνουν χωρίς καμία αντικειμενικότητα και κανένα σταθερό κριτήριο, εντελώς αυθαίρετα δηλαδή, τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται, ποιός θα κτίσει και ποιός όχι, αν ο διάδρομος μιας πολυκατοικίας σχεδόν πενήντα ετών είναι δάσος ή όχι, αν θα γίνει μια επένδυση ή όχι;
Οι υπηρεσίες, δικαιολογούν ασφαλώς όλες τις αποφάσεις τους. Μπορούν με την ίδια άνεση να σου αποδείξουν οτι είναι ταυτοχρόνως και ημέρα και νύχτα, ανάλογα με το ποιός ρωτάει . Ότι αποφασίσουν κατά περίπτωση. Διότι έτσι έχουν φτιάξει οι ίδιες - σε συνεργασία με τους πολιτικούς επικεφαλής τους - αυτές τις άγνωστες στον κόσμο διατάξεις (άγνοια νόμου απαγορεύεται αλλά ουδείς γνωρίζει και είμαστε όλοι παράνομοι), αυτό το μη λειτουργικό κράτος, αυτό το άδικο κράτος που ο νόμος δεν ισχύει για όλους αν έτσι αποφασίσει η “υπηρεσία” και που όλα μπορούν να γίνουν και τίποτα να μη γίνει.
Αυτό λοιπόν το μη λειτουργικό, το αυθαίρετο, το άδικο κράτος που λειτουργεί με το ροσυφέτι, το λάδωμα και τις άνωθεν εντολές, δεν είναι σύγχρονο δημοκρατικό κράτος. Είναι μια μπανανία την οποία πρέπει να ξηλώσουμε και να φτιάξουμε από την αρχή, αλλιώς θα μείνουμε κολημένοι για πάντα στην υπανάπτυξη και τη φτώχεια και θα ζούμε με την ψευδαίσθηση της σύνδεσης μας με το μεγαλείο των αρχαίων ημών προγόνων και με τίποτα άλλο.