Ο Τσίπρας δηλώνει πως κάνει αναδιανομή του πλούτου, ενώ αυτό που κάνει είναι οτι γενικεύει τη φτώχεια και διατηρεί στο απυρόβλητο όλες τις αιτίες της κατάρρευσης της χώρας.
Η αιτία της κατάρρευσης της χώρας είναι η πελατειακή σχέση πολιτικών, κομμάτων και δημόσιας διοίκησης και η – πάλι πελατειακή – σχέση αυτών των τριών με τους πολίτες και κάποιους επιχειρηματίες.
Εφόσον οι μνημονιακές κυβερνήσεις με αποκορύφωμα τη σημερινή κατόρθωσαν να διατηρήσουν το ίδιο μοντέλο δημόσιας διοίκησης χωρίς να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι αιτίες της κρίσης δεν εξαλείφθηκαν. Υπάρχουν και θα τις δούμε ξανά μπροστά μας.
Όλα όσα παρουσιάστηκαν ώς μεταρρυθμίσεις, μόνο μεταρρυθμίσεις δεν ήταν. Η υπερφορολόγηση, η μείωση των εισοδημάτων, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, δεν είναι μεταρρυθμίσεις. Είναι μέτρα απελπισίας που αποσκοπούν στο να μαζέψει το Δημόσιο όλο το χρήμα για να επιβιώσει. Έτσι το Δημόσιο σκοτώνει όλους τους άλλους, διαλύει την οικονομία, καταστρέφει τις προοπτικές της νέας γενιάς, για να διατηρήσει την ισχύ του.
Καθώς λοιπόν φτάνουμε στο υποτιθέμενο τέλος των μνημονίων, τώρα ίσως αρχίσει επιτέλους και η εφαρμογή κάποιων μεταρρυθμίσεων.
Όχι επειδή ωρίμασαν οι πολιτικοί, αλλά επειδή εξαντλήθηκε η δυνατότητα των πολιτών να πληρώνουν.
Εφόσον το πλεόνασμα στηρίχθηκε στους φόρους και στην παύση πληρωμών των υποχρεώσεων του δημοσίου, είναι μη διατηρήσιμο.
Οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη με τα οποία τους φορτώνει κάθε χρόνο η κυβέρνηση μέσω της αύξησης των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων. Για να διατηρθεί το πλεόνασμα πρέπει να μειωθούν τα έξοδα του Δημοσίου. Και αυτό γίνεται μέσω μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση.
Θα τις κάνει ο Τσίπρας; θα προσπαθήσει να τις αποφύγει όσο μπορεί, αλλά πάνω από όλα θέλει να διατηρήσει την εξουσία και να εξασφαλίσει οτι μελλοντικά μπορεί να διατηρήσει το κόμμα του. Θα κρίνει λοιπόν τι τον συμφέρει πολιτικά και προσωπικά και θα αποφασίσει. Στην καλύτερη περίπτωση θα λέει οτι κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν θα εφαρμόζει αυτά που ψηφίζει. Όπως κάνει μέχρι σήμερα. Θα αφήσει την “καυτή πατάτα” στον Μητσοτάκη; Ίσως. Το ερώτημα είναι αν και η Νέα Δημοκρατία θα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις διότι και η Ν.Δ είναι ένα λαικιστικό κόμμα, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει προσωπικά ο αρχηγός της.
Όμως για να συνέλθει η χώρα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το παραγωγικό μοντέλο. Και όλες οι μεταρρυθμίσεις αφορούν το Δημόσιο και τον πολιτικό κόσμο.
Η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την παροχή κινήτρων στους ικανούς και με τη σύνδεση αμοιβής και ιεραρχικής ανόδου με την παραγωγικότητα, είναι η πρώτη μεταρρύθμιση που πρέπει να γίνει για να μειωθεί το κόστος του δημοσίου, να περιορισθεί η διαφθορά και να βελτιωθεί το επίπεδο των παρεχομένων από το δημόσιο υπηρεσιών.
Η μείωση της γραφειοκρατίας και του κόστους που αυτή προκαλεί στους πολίτες είναι επίσης αναγκαία. Σε όλες τις λίστες των διεθνών οργανισμών βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις εξαιτίας της γραφειοκρατίας και εμποδίων που θέτει το δημόσιο στην οικονομία.
Αν κάποιος Πρωθυπουργός αποφασίσει να κρίνει τους υπουργούς του με βάση τη βελτίωση της θέσης κατάταξης της χώρας στις διεθνείς λίστες στον τομέα που κάθε υπουργός εποπτεύει, τότε και μόνο τότε θα δούμε μια πραγματική βελτίωση της ζωής στην Ελλάδα. Διότι τότε ο κρινόμενος υπουργός και συνολικά η κρινόμενη κυβέρνηση θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης. Θέλει κάποιος πολιτικός να το κάνει αυτό; Δεν φαίνεται να θέλει κανείς, αλλά και να θέλει δεν το λέει, διότι αν το πεί η δημόσια διοίκηση θα τον εγκαταλείψει και θα τον εμποδίσει.
Ο μόνος τρόπος λοιπόν να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, είναι μέσω της πίεσης των ξένων, η οποία θα συνεχισθεί ακόμη και αν υποθέσουμε οτι επισήμως τελείωσε το μνημόνιο. Ανεπισήμως θα εφαρμόζεται για πολλά χρόνια, μέχρι να ορθοποδήσει η χώρα και αυτό θα γίνει μόνο όταν ολοκληρωθούν οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Μόνο υπό πίεση και αν δεν έχουν κανένα άλλο “ισοδύναμο” οι Έλληνες πολιτικοί θα εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις, κλαίγοντας και βρίζοντας βεβαίως.
Τελικά λοιπόν, αφού μας καταλήστευσε το κράτος, θα αναγκαστεί να κάνει όλα όσα απέφυγαν οι πολιτικοί που διοίκησαν τη χώρα μέχρι σήμερα. Κάποια στιγμή, κάποιος θα υποχρεωθεί να τα κάνει αφού εμείς δεν θα έχουμε άλλα λεφτά να του δώσουμε.