Δεν θα ήταν έτσι αν το Ποτάμι είχε ασχοληθεί σοβαρά από την αρχή με τα προβλήματα της χώρας, τα πραγματικά προβλήματα. Θα μπορούσε να είχε σταθεί και ίσως να είχε μεγαλώσει αρκετά για να παίξει ένα ρόλο αν είχε ασχοληθεί με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, αν είχε κάνει μερικές μετρήσεις για τις σπατάλες του δημοσίου, αν είχε προτείνει κάποιες πρακτικές λύσεις. Δεν το έκανε και κατέληξε ένα γραφικό πολιτικό σχήμα που αφορά κάποιες μικρές παρέες. Όπως δεν το κάνει ούτε το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ αν επιμένετε ) το οποίο ακόμη δεν έχει διαμορφώσει θέσεις και δεν έχει προτείνει λύσεις για τίποτα.
Δεν το έχει κάνει ούτε η ΝΔ δυστυχώς, η οποία εν αναμονή της επικράτησης της στις εκλογές προσπαθεί να είναι ευχάριστη. Δεν τολμά να μιλήσει για μεταρρυθμίσεις, δεν τολμά να μας πεί τι θα κάνει με το δημόσιο, δεν τολμά να σπάσει αυγά ούτε να εκφράσει θέσεις που μπορεί να ενοχλήσουν τους κομματικούς και τους ψηφοφόρους δημοσίους υπαλλήλους. Ας ελπίσουμε οτι αν εκλεγεί θα κάνει κάτι από όσα όλοι γνωρίζουμε οτι πρέπει να γίνουν, δηλαδή το εξής ένα: Να κόψει τις δημόσιες δαπάνες και να υιοθετήσει κάποιες σημαντικές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση.
Το ζητούμενο για όλους μας είναι πώς θα δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να έρθει το ταχύτερο δυνατόν η ανάπτυξη της οικονομίας και να μειωθεί η εξάρτηση μας από τους ξένους και να ξαναβρούμε την εθνική μας ανεξαρτησία την οποία παραχωρήσαμε λόγω ανικανότητας και μικροπολιτικών συμφερόντων στους δανειστές.
Δεν μας ενδιαφέρουν λοιπόν οι μετακινήσεις στελεχών, ούτε οι πολιτικοί συσχετισμοί.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι πότε οι ξένοι που διοικούν τη χώρα θα αποφασίσουν να καθαρίσουν το δημόσιο τομέα και να συμμαζέψουν τις σπατάλες τις οποίες η κυβέρνηση αυτή αυξάνει αλματωδώς αντί να μειώνει.
Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ αν ο Μητσοτάκης – εφόσον κερδίσει τις εκλογές – θα φροντίσει να περικόψει τις δαπάνες του δημοσίου, όχι απαραίτητα διώχνοντας δημοσίους υπαλλήλους, αλλά περιορίζοντας τις σπατάλες, τα ενοίκια που πληρώνει το δημόσιο σε άχρηστα κτήρια, τις αχρείαστες Γραμματείες, τους άχρηστους συμβούλους, τις άχρηστες Επιτροπές, όλα αυτά που κοστίζουν σήμερα αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ και τα οποία ο Τσίπρας συντηρεί και αυξάνει. Αν κοπούν αυτά βγαίνουμε από τα μνημόνια με το σπαθί μας αμέσως. Αν κοπούν αυτά το πρωτογενές πελόνασμα θα πάει στα ύψη και οι αγορές θα παρακαλάνε να μας δανείσουν. Αν κοπούν αυτά Ελληνες και ξένοι επενδυτές θα κάνουν δουλειές στην Ελλάδα, η ανεργία θα μειωθεί και τα εισοδήματα θα αυξηθούν. Αν αυτά είχαν κοπεί από το 2009, δεν θα χρειαζόμασταν κανένα Μνημόνιο, θα είχε λυθεί το πρόβλημα αμέσως. Και φυσικά αν αυτά δεν είχαν δημιουργηθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και δεν είχαν εκτιναχθεί σε καταστροφικά ύψη από την κυβέρνηση Καραμανλή, δεν θα είχαμε ποτέ φτάσει εδώ.
Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα: Θα τα κάνει αυτά ο Μητσοτάκης αν εκλεγεί, ή θα παραμείνει στο ίδιο μοντέλο διακυβένρησης με κομματικούς στρατούς;
Ουδείς γνωρίζει αυτή τη στιγμή. Ο Μητσοτάκης δεν λέει τι θα κάνει στο δημόσιο, δεν λέει πχ οτι θα εξοικονομήσει τόσα εκατομμύρια από το κόψιμο δαπανών, δεν λέει τίποτα για αυτά. Λέει τα ευχάριστα μόνο, οτι δηλαδή θα μειώσει τους φόρους. Φυσικά προυπόθεση για να μειωθούν οι φόροι είναι να κοπούν οι δαπάνες, αλλά αυτό δεν αναφέρεται ποτέ από κανέναν από το φόβο μη χάσουν τους δημόσιους υπάλληλους ψηφοφόρους τους.
Το τι θα κάνει λοιπόν το Ποτάμι, τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ ή το ΚΙΝΑΛ, τι θα κάνει ο Τσίπρας, καμία σημασία δεν έχουν. Το μόνο που έχει σημασία είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών, οι μεταρρυθμίσεις που θα περιορίσουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή, οι μεταρρυθμίσεις που θα καθαρίσουν τη δικαιοσύνη και τη δημόσια διοίκηση. Θα τα κάνει αυτά ο Μητσοτάκης ή όχι; Αυτό είναι το ένα και μοναδικό ενδιαφέρον ερώτημα.