Μέσα στις συσκέψεις δεν είμαστε, για να σας πούμε τι του λένε, αλλά υποθέτουμε οτι η πρώτη και πιο «αφελής» ερώτηση θα είναι η εξής: 

«Εσείς έχετε capital controlsεπειδή φοβάστε οτι οι Έλληνες μπορεί να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και ζητάτε από εμάς να δανείσουμε τα δικά μας στην Ελλάδα.  Γιατί να εμπιστευτούμε εμείς το κράτος σας αν δεν το εμπιστεύεστε εσείς οι ίδιοι;»

Τι θα απαντήσει ο Τσακαλώτος; Τα γνωστά, ναι μεν, αλλά. Θα τους πεί οτι αυτοί μπορούν να βγάλουν ξανά τα λεφτά τους έξω όποτε θέλουν. Αλλά το θέμα, θα του πούνε, είναι η εμπιστοσύνη, όχι τα capital controls.

Ας δούμε ακόμη ένα θέμα. Τί επενδυτές είναι αυτοί που βλέπει ο Τσακαλώτος; Είναι αυτοί που θα αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, θα μας δανείσουν δηλαδή με επιτόκιο πάνω από 4,5% ώστε να μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε τα δάνεια που μας δίνουν τόσα χρόνια τα ευρωπαικά κράτη, σχεδόν άτοκα. 

Τα χρήματα από αυτές τις συναντήσεις, η προσφυγή για δανεισμό στις αγορές, δεν συνδέεται με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Τα χρήματα θα δωθούν στις Ευρωπαικές χώρες για να πληρωθούν τα τοκοχρεωλύσια των δανείων που μας έδιναν. Έτσι θα αλλαχθούν άτοκα δάνεια με δάνεια που έχουν υψηλό κόστος εξυπηρέτησης. Ο Ευρωπαίος φορολογούμενος θα ανακουφιστεί γιατί θα πάψει πια να μας δανείζει και οι τραπεζίτες θα κερδίσουν από τα υψηλά επιτόκια.

Και που θα βρούμε λεφτά για ανάπτυξη; 

Πουθενά. Ανάπτυξη θα έχουμε μόνο αν γίνουν άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Σήμερα οι αποταμιεύσεις που βρίσκονται εδώ είναι το 10% του ΑΕΠ. Το ίδιο, 10%, είναι και οι επενδύσεις. Για να έχουμε ανάπτυξη θα πρέπει οι επενδύσεις να φτάσουν στο 20% του ΑΕΠ και δεν υπάρχει εγχώριο χρήμα για να γίνει αυτό. Θα πρέπει να έρθει χρήμα από το εξωτερικό. Χρήμα ελληνικό ή ξένο, το οποίο να επενδυθεί, όχι σε ομόλογα, αλλά σε ίδρυση επιχειρήσεων ή να διατεθεί στις επιχειρήσεις για να κάνουν επενδύσεις. 

Καμία σχέση αυτό με την τουρνέ Τσακαλώτου. 

Για να έρθει τέτοιο χρήμα, χρήμα αναπτυξιακό, θα πρέπει να πεισθούν οι ξένοι πρώτον οτι η χώρα είναι ασφαλής, δεύτερον οτι θα βγάλουν κέρδος. Πώς θα πεισθούν όταν ο «βαθμός επενδυσιμότητας», το λεγόμενο investment gradeείναι πέντε μονάδες κάτω από τον Ευρωπαικό; 

Πρέπει λοιπόν πρώτα να αρθούν τα capital controls, δεύτερον να αρχίσουν οι Έλληνες να φέρνουν λεφτά από το εξωτερικό για να επενδύσουν στην πατρίδα τους, τρίτον να ανέβει η Ελλάδα μερικές, αν όχι πέντε μονάδες, στις αξιολογήσεις των ξένων οίκων αξιολόγησης του ρίσκου των χωρών. Τότε, ίσως έρθουν ξένες επενδύσεις, αν δεν βρούν πουθενά αλλού καλύτερα να πάνε. Μέχρι τότε, ούτε συζήτηση. Είδαν εξάλλου τι έχουν πάθει όσοι τόλμησαν να πάρουν το ρίσκο και να επενδύσουν στις Σκουριές, στο Ελληνικό, στα αεροδρόμια κλπ.

Πώς μπορέι να αλλάξει το πράγμα; 

Μόνο με πολύ βαθειές μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο τομέα, με μεταρρυθμίσεις που μειώνουν γραφειοκρατία, διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, που εξασφαλίζουν ταχεία και δίκαιη λειτουργία της Δικαιοσύνης, που απεμπλέκουν τη δημόσια διοίκηση από τα κόμματα, που ευνοούν την επιχειρηματικότητα. 

Ποιός θα τα κάνει αυτά και πότε ; Έλα ντε, αυτό είναι το ερώτημα. 

Πάντως δεν θα γίνει τίποτα μέχρι τις εκλογές, απλώς θα περνάει ο καιρός σπρώχνοντας με ψεύτικες υποσχέσεις, μπαρουφολογίες, εθνικιστικές κραυγές και καυγάδες στα τηλεπαράθυρα και στο ίντερνετ.