Εξαιτίας του αποτελέσματος αυτού, το δημοψήφισμα μεταξύ των Σκοπιανών δεν νομιμοποιεί την κυβέρνηση τους να δεχτεί την ονομασία Βόρεια Μακεδονία. Και λύνει φυσικά και τα χέρια των Ελλήνων πολιτικών οι οποίοι είναι οι μόνοι ευνοημένοι από αυτό διότι έκαναν το χατήρι των Αμερικανών και της διεθνούς νομενκλατούρας να συμφωνήσουν σε ένα όνομα που έβρισκε αντίθετους πάρα πολλούς Έλληνες – ίσως την πλεοψηφία – αλλά οι Σκοπιανοί δεν το δέχτηκαν. Έτσι το όνομα των Σκοπίων ή της Βόρειας Μακεδονίας για όσους ήθελαν να ονομαστεί έτσι η γειτονική χώρα, παραμένει σε εκκρεμμότητα. 

Το γιατί οι Σκοπιανοί προτιμάνε να ονομάζονται FYROM αντί για Βόρεια Μακεδονία, είναι το θέμα στο oποίο έχει απαντήσει ο Σαββόπουλος – και μόνο: Επειδή εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε - γέλασε. 

Έχουμε λοιπόν δυο λαούς, Βαλκανικούς όμως, όχι παίξει – γέλασε, που διαφωνούν και οι δυο με μια συμφωνία που υπογράφουν οι δυο κυβερνήσεις τους σχετικά με ένα ζήτημα που τους έχει βάλει να τσακώνονται επί δεκαετίες. Για αυτό το όνομα έριξε ο Σαμαράς την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη πριν από χρόνια, για αυτό το όνoμα κλυδωνίστηκε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Επειδή οι Έλληνες πιστεύουν οτι αν η γειτονική χώρα ονομαστεί Βόρεια Μακεδονία, είναι μια εθνική ήττα. 

Και έρχονται οι «νικητές» Σκοπιανοί και απορρίπτουν ευθέως και σαφέστατα αυτή την ονομασία. 

Με λίγα λόγια, η ονομασία Βόρεια Μακεδονία δεν είναι αποδεκτή από κανέναν τους δυο λαούς. Είναι μια ονομασία που εξυπηρετεί την διεθνή κοινότητα, αλλά δεν την δέχονται αυτοί οι μυστήριοι τύποι, οι Έλληνες και οι Σκοπιανοί, οι οποίοι για λόγους ανεξήγητους με την δυτική λογική και ακόμη και με την οικονομική αποτίμηση των συμφερόντων τους, αντιδρούν. Και οι μεν και οι δε.

Το τι θα κάνει ο Ζάεφ και το τι θα πεί ο Τσίπρας, ελάχιστη αξία έχουν σε αυτή την περίπτωση. Κανείς από τους δυο δεν εκφράζει την βούληση του λαού του. Και ο μεν Ζάεφ μπορεί να πέσει από αυτή την ιστορία, ο δε Τσίπρας, κυριολεκτικά σώζεται. Όπως σώζεται και ο Καμμένος ο οποίος έχει δηλώσει οτι δεν συμφωνεί με αυτή τη συμφωνία, αλλά και ο Μητσοτάκης ο οποίος επίσης έχει δηλώσει οτι δεν συμφωνεί. Ο μεν Καμμένος δε χρειάζεται να ρίξει την κυβέρνηση ο δε Μητσοτάκης δεν χρειάζεται να καταψηφίσει μια συμφωνία που στην πραγματικότητα καθόλου δεν τον ενοχλεί.

Τα Βαλκάνια λοιπόν, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά οτι δεν είναι παίξε - γέλασε, οτι πολλά από όσα νομίζουμε οτι θα συμβούν δεν συμβαίνουν, οτι η δυτική λογική μοιάζει παράλογη σε αυτή την «καυτή» περιοχή του κόσμου που ήταν είναι και θέλει να παραμείνει καυτή. Όπως συμβαίνει και στη Μέση Ανατολή με τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους, έτσι και στα Βαλκάνια, οι σχέσεις των λαων δεν είναι εύκολες και όπως αποδεικνύεται δεν είναι ούτε προβλέψιμες, ούτε εξαγοράσιμες. 

Τι θα γίνει από εδώ και πέρα δεν ξέρουμε, ούτε θέλουμε να μαντέψουμε, αυτές οι μαντεψιές είναι δουλειά των διεθνών και εγχώριων πολιτικών αναλυτών. Αυτό που είναι δεδομένο είναι πως ότι και αν γίνει τελικά, οι δυο λαοί δεν θέλουν να συμφωνήσουν σε αυτήν την κοινής κυβερνητικής αποδοχής ονομασία.

Γιατί; Τρέχα, γύρευε. Επειδή εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε - γέλασε.