Τα κίτρινα γιλέκα εξέδωσαν και μια ανακοίνωση με τα αιτήματα τους. Αιτήματα κατά της λιτότητας, ζητούν να πάει ο κατώτατος μισθός στα 1300 Ευρώ, και η σύνταξη στα 1.200, ζητούν να περιορισθεί ο ανώτατος μισθός στα 15.000 Ευρώ το μήνα, ζητούν να γίνουν πιο αναλογικοί οι φόροι, ζητούν βελτίωση του ασφαλιστικού συστήματος, ζητούν να μην παίρνει ο Πρόεδρος μισθό εφ όρου ζωής, ζητούν να φτιαχτούν αυτοκίνητα υδρογόνου, ζητούν να αξιοποιούνται τα διόδια για βελτίωση των δρόμων και όχι για άλλους σκοπούς, ζητούν πολλά, έχουν 42 πολύ συγκεκριμένα γραπτα αιτήματα.
Και αναρωτιέμαι: Οι δικές μας “μαύρες κουκούλες” τι ακριβώς ζητάνε; Για ποιό λόγο καίνε την Αθήνα; Δεν έχουν κανένα αίτημα. Τα σπάνε για να τα σπάνε. Για χαβαλέ.
Και μετά συνειδητοποίησα πως όπως οι κουκουλοφόροι δεν έχουν κανένα αίτημα να προβάλουν, έτσι είναι και η δική μας κυβέρνηση.
Έτσι έκανε την ψευτοδιαπραγμάτευση της με την τρόικα, έτσι υποτίθεται οτι διαπραγματεύεται ακόμη. Δεν ζητάει τίποτα. Ζητούσε το αδύνατο. Διαγραφή του χρέους, σώνει και καλά και τίποτα άλλο. Και κατέληξε να παραλαμβάνει οδηγίες από τους εταίρους, δεν έχει να αντιπροτείνει τίποτα και παρακαλάει να αναβληθούν κάποια μέτρα που έχουν πολιτικό κόστος. Δεν έχει η κυβέρνηση κανένα σχέδιο για τη χώρα. Ακολουθεί με κακό τρόπο, κουτσά , στραβά και τοξικά τα σχέδια που κάνουν οι ξένοι για εμάς.
Και αυτό είχε εκφραστεί και στις προεκλογικές ανοησίες που έλεγε, όπως οτι θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν. Επειδή προφανώς, όσο βαρούσαν τα νταούλια ώς κουκουλοφόροι πρίν γίνουν κυβέρνηση, το κράτος καθόταν και τους χάζευε. Δεν είναι όμως έτσι ο υπόλοιπος κόσμος. Όταν ένα κίνημα δημιουργείται στους δρόμους, έχει κάποια συγκεκριμένα αιτήματα. Το Παρίσι οι Γάλλοι δεν το καίνε για τον χαβαλέ όπως καίνε τα δικά μας “παιδιά” την Αθήνα.
Και μια και μιλάμε για καψίματα και φωτιές, θα αναφέρω και κάτι ακόμη: Στην πρόσφατη επίσκεψη του στο Μάτι, ο Πρωθυπουργός, εκτός του “τι να τα κάνεις τα 2.000, θα τα σπαταλήσεις” που απήντησε όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έδωσε στους πυρόπληκτους τα 2.000 Ευρώ που είχε ανακοινώσει, προσπάθησε να πεί και άλλα. Δεν κατάφερε και πολλά όμως γιατί είχε πάει αδιάβαστος.
Όποιος παρακολουθήσει το βίντεο με όλη τη στιχομυθία θα διαπιστώσει οτι ο Πρωθυπουργός αντί για τα 2.000 προτείνει διάφορα ακατανόητα. Λέει για παράδειγμα, “να φτιάξουμε στέκια, σχολεία, υποδομές”. Τρίχες κατσαρές δηλαδή.
Πρώτον στο Μάτι και στη Ραφήνα υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αυτές οι καταστάσεις αντιμετωπίζονται με άμεσα μέτρα και όχι με υποδομές που παίρνουν χρόνια για να φτιαχτούν. Δεύτερον διότι δεν έχει λεφτά για υποδομές. Τα χρήματα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με τα οποία φτιάχνονται οι υποδομές, η κυβέρνηση Τσίπρα τα κρατάει ώς υπερπλεόνασμα για να προσλάβει Καρανίκες και να εξαγοράσει ψήφους. Πώς θα φτιάξει λοιπόν υποδομές όταν δεν εκτελεί τις δημόσιες επενδύσεις που έχει προγραμματίσει;
Όταν λοιπόν ο Πρωθυπουργός, έξι μήνες μετά τις φονικές πυρκαγιές επισκέπτεται την πυρόπληκτη περιοχή και δεν έχει απολύτως τίποτα να πεί, δεν έχει εκπονήσει κανένα σχέδιο, μιλάει για “στέκια” και αφηρημένα τάζει υποδομές, τι να περιμένει κανείς από τους κουκουλοφόρους; να έχουν επιχειρήματα; Εδώ είναι η χώρα της ασάφειας, της καφενειακής κουβέντας και του χαβαλέ.
Και ένα ακόμη κωμικοτραγικό στιγμιότυπο από τη συζήτηση αυτή του Τσίπρα με τους πυρόπληκτους, που “έσβησε” μπροστά στο “θα τα σπαταλήσεις” είναι όταν κάποιος από τους πολίτες του λέει: "Θέλουμε φωτισμό, δεν έχουμε φωτισμό". Και ο Τσίπρας του απαντά “θα τα δούμε όλα, θα δούμε όλα τα προβλήματα”. Και ο άλλος, προφανώς απηυδησμένος του ανταπαντά: "Πώς θα τα δούμε αφού δεν έχουμε φώς";
Έτσι λοιπόν κυλάει η κατάσταση και έτσι κατρακυλάει η χώρα, χαβαλέ οι κουκουλοφόροι, χαβαλέ οι Καρανίκες με τα λεφτά των φορολογουμένων, χαβαλέ ο Πρωθυπουργός με τους πυρόπληκτους, χαβαλέ τελικά και οι πυρόπληκτοι με τον Πρωθυπουργό.
Καταρρέουμε δηλαδή χαβαλεδιάζοντας.