Η αναπτυξιακή τράπεζα που οραματιζόταν και περιέγραφε ο Δραγασάκης θα λειτουργούσε στο πλαίσιο ενός “παράλληλου” τραπεζικού συστήματος που δεν θα ελεγχόταν από την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα και την Τράπεζα της Ελλάδος και θα είχε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει μια ανάπτυξη κεντρικού σχεδιασμού, όπως γινόταν πάλαι ποτέ στην άλλη πλευρά του Παραπετάσματος. Κάτι τέτοιο τελικά είναι και αυτό που παρουσίασε προχθές στη Βουλή ο κ. Δραγασάκης μετά από τέσσερα χρόνια σκέψης και σχεδιασμού.
Μια τράπεζα που θα δίνει επιδοτήσεις στους τομείς που η κυβέρνηση θα καθορίζει οτι πρέπει να αναπτυχθούν, ανεξάτητα του τι θεωρούν οι επιχειρηματίες, οι “κανονικοί” τραπεζίτες και οι αγορές κεφαλαίων.
Αυτή η αναπτυξιακή τράπεζα που έρχεται από το βαθύ παρελθόν - είχαμε κάποτε διάφορες τέτοιες σε άλλες εποχές που τότε είχε νόημα να υπάρχουν και όλες έχουν κλείσει - είναι οχι μόνο μια αναχρονιστική και χωρίς νόημα στη σύγχρονη εποχή ιδέα, αλλά και μια σπατάλη χρημάτων χωρίς λόγο. Κανένας απολύτως λόγος δεν υπάρχει για να φτιαχτεί αυτή η τράπεζα, πέραν του να διευκολύνει τις κυβερνήσεις να σπαταλήσουν χρήμα, να προσλάβουν προσωπικό στα κεντρικά και στα υποκαταστήματα, να δώσουν δάνεια προς όφελος των “υμέτερων” μικροεπιχειρηματιών αλλά και προκειμένου να εξαγοράσουν ψήφους στις περιφέρειες που κρίνουν οτι πρέπει να ενισχυθούν εκλογικά.
Η Σοβιετική λογική από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει ο κ. Δραγασάκης δεν έχει θέση στη σύγχρονη εποχή. Ίσως, αν είχε υλοποιηθεί το εναλλακτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ όταν βασίλευαν ο Λαφαζάνης, ο Βαρουφάκης, η Κωνσταντοπούλου και οι άλλοι που πίστευαν οτι μπορεί η Ελλάδα να ξεφύγει από τα δάνεια φτιάχνοντας “παράλληλα” συστήματα, μεταξύ αυτών και τραπεζικό σύστημα, ίσως τότε να είχε μια αξία η ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας. Τώρα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Και για να μη λέμε μόνο τα αρνητικά πάντα, υπάρχει και μια ευχάριστη πρόθεση από την πλευρά της κυβέρνησης, να αποπληρώσει ένα μέρος των δανείων του ΔΝΤ. Αυτή είναι μια σωστή κίνηση και κακώς εναντιώνονται όσοι εναντιώνονται, κακώς η ΝΔ θεωρεί οτι δεν πρέπει αυτό να γίνει. Η αποπληρωμή τώρα του ακριβότερου κομματιού του χρέους του ΔΝΤ διευκολύνει το οικονομικό μας μέλλον διότι μειώνει το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους. Όχι υπερβολικά, αλλά αρκετά. Στέλνει παράλληλα θετικά σημάδια στις αγορές από τις οποίες περιμένουμε να μας δανείζουν και δεν κρύβει καμία “Συριζαίκη πονηριά”.
Γιατί λοιπόν ο Τσίπρας θέλει πριν αποχωρήσει να μειώσει το μελλοντικό κόστος εξυπηρέτησης των δανείων, δηλαδή να διευκολύνει την επόμενη κυβέρνηση; Δυο πιθανότητες υπάρχουν : Ή θεωρεί οτι θα κερδίσει ο ίδιος τις εκλογές και θα είναι πάλι κυβέρνηση και έτσι το όφελος θα το εισπράξει ο ίδιος και όχι ο Μητσοτάκης, ή θεωρεί οτι θα έχει πολύ σημαντικό επικοινωνιακό όφελος κραυγάζοντας “διώξαμε το ΔΝΤ”. Το ΔΝΤ φυσικά δεν θα φύγει, μόνο ένα μικρό μέρος του ποσού που του χρωστάμε θα εξοφληθεί πρόωρα, αλλά αυτό η κυβέρνηση θα το διαστρεβλώσει και θα το παρουσιάσει ώς “εθνική νίκη”.
Ποιά από τις δυο εκδοχές ισχύει; Μάλλον η δεύτερη. Θέλουν επικοινωνιακά να παρουσιάσουν μια επιτυχία και η πρόωρη εξόφληση ενός μέρους του δάνείου του ΔΝΤ μπορεί να εκληφθεί ώς τέτοια από κάποιους.
Πάντως οικονομικά στέκει και είναι θετική η πρόωρη εξόφληση ενός ακριβού δανείου και η αντικατάσταση του με φθηνότερο. Διότι αυτό θα γίνει αν τελικά η κυβέρνηση προχωρήσει σε αυτή την εξόφληση.
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση συνεχίζει να παρουσιάζει μια εξειδανικευμένη εικόνα της οικονομίας για να εμφανιστεί ώς πετυχημένη προεκλογικά. Οι υπόλοιποι απλώς περιμένουμε τις εκλογές για να δούμε τι θα γίνει και προς τα πού θα κινηθεί η χώρα. Ούτως ή άλλως, ότι είχε να κάνει η κυβέρνηση αυτή το έκανε, δε μένει κάτι μέχρι τις εκλογές, καιρός να προχωρήσουμε παραπέρα.