Είπε οτι ο Στουρνάρας είναι ο Βεζίρης Ιζνογκούντ που θέλει να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη - ποιόν εννοεί Χαλίφη, τον Μητσοτάκη άραγε; Η αλήθεια είναι οτι το παράδειγμα που έδωσε ο Τσακαλώτος από το γνωστό κόμικ Ιζνογκούντ ταιριάζει άριστα στην δική του περίπτωση. Εκείνος ήταν ο Βεζίρης Ιζνογκούντ που ήθελε να γίνει Χαλίφης στη Θέση του Χαλίφη Τσίπρα με την υποστήριξη των 53 που δεν υπάρχουν πια. Προφανώς το παράδειγμα το είχε έτοιμο από τη δική του προσωπική εμπειρία.
Τον κατηγόρησε επίσης τον Στουρνάρα και πολλούς άλλους, ώς true believers. Οι true believers κατά Τσακαλώτο είναι αυτοί που όψιμα πίστεψαν στην οικονομική πολιτική που ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης και κυρίως στη μείωση των φόρων η οποία - θεωρεί ο Τσκαλώτος - οτι δεν θα φέρει ανάπτυξη.
Ο Τσακαλώτος είναι θερμός οπαδός της υπερφορολόγησης, θεωρεί οτι το κράτος πρέπει να είναι μεγάλο και οτι ο ιδιωτικός τομέας άλλο ρόλο δεν επιτελεί πέραν του να πληρώνει φόρους, ολοένα και μεγαλύτερους, για να χρηματοδοτεί το υπερβολικό κράτος.
Ο ίδιος, φανατικός Μαρξιστής, ώς υπουργός όχι μόνο δεν επιθυμούσε μείωση των φόρων αλλά προπαγάνδιζε και εναντίον της μείωσης τους. Αν μπορούσε διαρκώς να τους αυξάνει θα τους αύξανε υποκαθιστώντας διαρκώς τον ιδιωτικό τομέα με τον δημόσιο.
Επί της ουσίας η κριτική Τσακαλώτου είναι ασήμαντη. Μια οικονομία ρημαγμένη από μια δεκαετία ύφεσης η οποία αναζητά μανιωδώς επενδυσεις και ανάπτυξη, το τελευταίο που χρειάζεται είναι υψηλοί φόροι. Το αντίθετο χρειάζεται. Πολύ χαμηλούς φόρους, περιορισμό των δραστηριοτήτων του κράτους μόνο στον κοινωνικό του ρόλο, μεταφορά της ισχύος από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Καμία σχέση με αυτά που πιστεύει ο οπισθοδρομικός Τσκαλώτος.
Όσον αφορά στην πολιτική προσέγγιση της επίθεσης, ο Ευκλείδης θα διεκδικούσε την ηγεσία από τον Τσίπρα σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ έπεφτε αρκετά περισσότερο σε ποσοστό στις εκλογές. Η κριτική του προς τον Πρόεδρο του κόμματος ήταν πάντα από τα αριστερά και ο ίδιος φανταζόταν οτι το μέλλον του κόμματος του ήταν αριστερά και όχι προς το κέντρο όπως το πήγαινε ο Τσίπρας. Τώρα που η πραγματικότητα τον διέψευσε και ο λαός κινήθηκε σαφώς προς κεντρώες επιλογές, δεν μπορεί πλέον να αμφισβητήσει τον Τσίπρα και έτσι έγινε ο ίδιος true believer, πιστεύει στον Τσίπρα αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και επιτίθεται στους “εχθρούς”.
Το γιατί επέλεξε τον Στουρνάρα για να επιτεθεί, αυτό μάλλον εντάσσεται στη λογική οτι χωρίς ταξικούς εχθρούς Μαρξισμός δεν νοείται και η ύπαρξη Μαρξιστών όπως του Τσακαλώτου δεν δικαιολογείται. Η δημιουργία ταξικών εχθρών είναι λοιπόν η βάση για την ανάπτυξη των θεωριών του Τσακαλώτου και ο Στουρνάρας προσφέρεται για τέτοιου είδους επιθέσεις αφού ήταν πάντα τα κόκκινο πανί για τους Συριζαίους. Και για έναν ακόμη λόγο: Ο Στουρνάρας δεν θα επιτεθεί στον παλιό του φίλο…απλώς θα τον αγνοήσει.