Για παράδειγμα, κανείς δεν ξέρει τι εννοούμε όταν λέμε Έλληνας του εξωτερικού. Είναι ο γιός ενός μετανάστη που μετανάστευσε στην Αυστραλία πριν από τριάντα χρόνια και δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα, μιλάει τσάτρα πάτρα δυο ελληνικά και μετά βίας ξέρει που βρίσκεται η χώρα, αλλά έχει την ελληνική υπηκοότητα; Είναι ο Έλληνας που έφυγε πριν από δέκα χρόνια, στα 25 του ή στα 45 του για να βρει δουλειά στο εξωτερικό αλλά το μυαλό του και η περιουσία του βρίσκονται εδώ; Είναι ο Έλληνας που σπουδάζει έξω ή που βρίσκεται για δουλειές στο εξωτερικό την εποχή των εκλογών; Είναι ο Έλληνας που δεν ζει εδώ αλλά έχει εδώ χωράφια και σπίτια; Ποιος είναι ο Έλληνας εξωτερικού για τον οποίο συζητάμε αν θα ψηφίσει ή όχι ;
Κανείς δεν έχει διευκρινίσει για ποιόν μιλάμε. Και οι απόψεις που ακούγονται, πχ να έχει ιθαγένεια ή πχ να έχει υπηκοότητα, ή πχ να έχει ΑΦΜ είναι όλες λίγο πολύ συζητήσιμες. Πάρτε για παράδειγμα το ΑΦΜ. Αν το κριτήριο είναι το να έχεις ΑΦΜ, εύκολα μπορείς να παρασυρθείς και στο να πεις ότι μόνο όποιος πληρώνει φόρους εδώ να έχει δικαίωμα ψήφου. Και αν πεις μόνο όποιος πληρώνει φόρους μπορείς να πεις ότι όποιος δεν πληρώνει φόρους διότι το εισόδημα του είναι στο αφορολόγητο δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου. Και έτσι λες, ο άνεργος να μην ψηφίζει. Και όμως όλοι πληρώνουν φόρους, διότι όταν κάποιος αγοράζει μια τσίχλα στο περίπτερο πληρώνει ΦΠΑ και ο ΦΠΑ είναι φόρος. Άρα όλοι πληρώνουν φόρους, ακόμη και αυτοί που δεν πληρώνουν.
Δεν βγαίνει άκρη με αυτά. Ούτε βγαίνει άκρη αν κάτσουν τα κόμματα και σκεφτούν αν τα συμφέρει η ψήφος των Ελλήνων εξωτερικού διότι τότε θα πει το ΚΚΕ για παράδειγμα ότι πολλοί παλιοί σύντροφοι έφυγαν στο εξωτερικό επί χούντας, άρα ευκαιρία να πάρουμε τις ψήφους των παιδιών τους. Το ίδιο βέβαια μπορεί να πει και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και βάλουν μια ομάδα κομματικών να «διευκολύνουν» τα χαρτιά όσων θεωρούν ότι θα τους ψηφίσουν.
Από την άλλη κάποιοι δεν θέλουν να αποφασίζουν οι εκτός Ελλάδος για τις ελληνικές κυβερνήσεις διότι αυτοί έχουν δει πώς λειτουργεί μια κανονική χώρα και μια κανονική δημοκρατία και να θελήσουν να επηρεάσουν την εγχώρια κατάσταση προς το σοβαρότερο. Και αυτό δεν συμφέρει τα κόμματα που θέλουν να διατηρηθούν οι πελατειακές σχέσεις.
Με λίγα λόγια άκρη δεν βγάζεις.
Και η δική μας θέση στο ζήτημα είναι απλουστευτική. Όποιος έχει δικαίωμα εγγραφής σε εκλογικό κατάλογο να μπορεί να ψηφίζει όπου και αν βρίσκεται. Για τον απλούστατο λόγο ότι αν ήταν εδώ την ημέρα των εκλογών θα μπορούσε να ψηφίσει, αλλά δεν μπορεί τώρα επειδή λείπει. Συνεπώς ο έχων δικαίωμα πρέπει να μπορεί να ψηφίζει όπου και αν βρίσκεται. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν θα επιτρέπεται να ψηφίζει κάποιος που δεν βρίσκεται εδώ στις εκλογές, αλλά το ποιος έχει εκλογικό δικαίωμα. Και αυτό είναι κάτι το οποίο αξίζει τα κόμματα να συζητήσουν διότι αυτό είναι η ουσία της δημοκρατίας. Εκεί θα φανεί και η σοβαρότητα των κομμάτων και η δημοκρατικότητα τους. Όλες οι άλλες συζητήσεις, είναι απλώς κουβέντα να γίνεται και μικροπολιτική.