Πρώτον οτι δεν έχουν καμία εγγύηση για το τι θα συμβεί αν κάποιος τουρίστας ή κάποιος εργαζόμενος στο ξενοδοχείο αρρωστήσει από κορονοϊό και τους κάνει αγωγή. Το κόστος μιας τέτοιας περίπτωσης που δεν μπορεί να θεωρηθεί καθόλου απίθανη, δεν καλύπτεται ασφαλιστικά. Η δεύτερη αιτία είναι πως θεωρούν αμφίβολο οτι ακόμη και αν ανοίξουν θα έχουν αρκετούς τουρίστες. 

Οποιαδήποτε από τις δυο αιτίες αρκεί για να μην ανοίξει ένα ξενοδοχείο.

Αναλυτικότερα, οι ξενοδόχοι υποστηρίζουν οτι επειδή ο κορονοϊός θεωρείται από τις ασφαλιστικές εταιρίες Force Majeur οι ασφαλιστικές δεν ασφαλίζουν τα ξενοδοχεία σε περίπτωση που κάποιος αρρωστήσει και τους κάνει αγωγή διεκδικώντας αποζημίωση. Χωρίς αυτή την ασφάλιση το ξενοδοχείο δεν ανοίγει διότι αντιμετωπίζει έναν οικονομικό κίνδυνο ανυπολόγιστου μεγέθους. Εναλλακτικά λοιπόν οι ξενοδόχοι λένε οτι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστούν είναι να υπογράφει ο τουρίστας ένα συμβόλαιο οτι αν αρρωστήσει από κορονοϊό δεν θα διεκδικήσει αποζημίωση από το ξενοδοχείο. Το ίδιο θα πρέπει και να υπογράφουν και οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου. Το ερώτημα είναι αν κάποιο τέτοιο χαρτί στέκει νομικά και αν θα γίνεται δεκτό από τα δικαστήρια, τα ελληνικά και τα ξένα.

Το δεύτερο ζήτημα είναι οτι με όλα τα μέτρα ασφαλείας χάνεται αφενός ο τζίρος και αφετέρου το τουριστικό προιόν. Συγκεκριμένα πολλοί ξενοδόχοι ιδιοκτήτες μεγάλων εποχιακών ξενοδοχείων ( resorts) υποστηρίζουν οτι αν χρειάζεται να φοράνε όλοι οι εργαζόμενοι στολές και γάντια και γυαλιά, αν βγεί από το δωμάτιο το ψυγειάκι (mini bar), αν βγεί και η μηχανή του εσπρέσσο, αν δεν υπάρχει μπουφές, αν σερβίρονται συσκευασμένα γεύματα, αν χρησιμοποιούνται κουτάλια, πιρούνια, μαχαίρια, ποτήρια, πιάτα μιας χρήσεως (πλαστικά ή χάρτινα), αν δεν μπορούν οι τουρίστες να κινηθούν ελεύθερα και να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις πχ θεατρικές ή χορευτικές, αν δεν μπορούν να έχουν αιρκοντίσιον και πολλά άλλα “αν”, τότε τι διακοπές θα έρθουν να κάνουν στα πολυτελή resorts και πόσο θα τις πληρώσουν; “Τι θα τους πουλάμε;” αναρωτιούνται, “μια βουτιά στη θάλασσα που θα κοστίζει χιλιάρικα;”

Υπάρχουν και άλλες πηγές ανησυχίας των ξενοδόχων στους τουριστικούς προορισμούς. Το πόσοι τουρίστες θα έρθουν τελικά και τι πληρότητες θα πετύχουν στα ξενοδοχεία τους. Αν η πληρότητα ενός τέτοιου ξεονοδοχείου είναι χαμηλή το ξενοδοχείο χάνει λεφτά λειτουργώντας. 

Kαι υπάρχει και η γενικευμένη ανησυχία μεταξύ των κατοίκων των τουριστικών περιοχών οι οποίοι σκέφτονται οτι από τη μία μεριά θέλουν τους τουρίστες για τα έσοδα από την άλλη φοβούνται πρώτον οτι τα έσοδα θα είναι λιγότερα από τα έξοδα και δεύτερον οτι ενδέχεται να υπάρξει αύξηση κρουσμάτων και αυτό είναι κάτι που φυσικά τους προβληματίζει πάρα πολύ. Προς το παρόν γίνονται συζητήσεις σε κοινοτικό επίπεδο, αλλά οι πληθυσμοί των περιοχών αυτών είναι διχασμένοι σχετικά με το αν πρέπει να ανοίξουν τα ξενοδοχεία. Και αυτό είναι κάτι που ασφαλώς επηρεάζει και τις αποφάσεις των ξενοδόχων. 

Πολλοί λοιπόν σκέφτονται να μην ανοίξουν καθόλου διότι είναι πάρα πολύ μεγάλη η αβεβαιότητα, τόσο η οικονομική όσο και η κοινωνική.