Τα δυο αυτά έργα, δηλαδή υποθηκοφυλακεία και πολεοδομία είναι εξαιρετικά σημαντικά διότι καθορίζουν ολόκληρη την αγορά ακινήτων η οποία ταλαιπωρεί εκατομμύρια πολίτες , μηχανικούς, δικηγόρους και επενδυτές κάθε χρόνο από τότε που ιδρύθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Τα έργα αυτά θα προσφέρουν στην αύξηση της παραγωγικότητας και στη μείωση της γραφειοκρατίας, της ταλαιπωρίας, της σπατάλης χρόνου, της διαφθοράς και των αντιδικιών στα δικαστήρια.
Τέλος θα δαπανηθούν 10 εκατομμύρια για τα μνημεία της Ακρόπολης, 480 εκατομμύρια για την κατασκευή αυτοκινητοδρόμου που θα συνδέει τα Τρίκαλα με την Εγνατία και 129,2 εκατομμύρια ως ενίσχυση σε 560.000 νέους και παιδιά με εισοδηματικά κριτήρια για αγορά υπολογιστών.
Οι δημόσιες αυτές επενδύσεις, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν την ψηφιοποίηση, τα δίκτυα, τα υποθηκοφυλακεία και τις πολεοδομίες αναμένεται ότι θα αλλάξουν τις δομές και τις λειτουργίες του δημοσίου προς το πολύ καλύτερο και θα διευκολύνουν τόσο την καθημερινότητα των πολιτών, όσο και την ανάπτυξη της οικονομίας.
Πρόκειται για έργα με μεγάλη προοπτική σε βάθος χρόνου, έργα βιώσιμης ανάπτυξης που θα παράγουν οφέλη για όλους σε βάθος δεκαετιών και που αλλάζουν τη σχέση του πολίτη με τις δημόσιες υπηρεσίες.  Η σημαντικότερη αλλαγή εκτός της διευκόλυνσης των πολιτών είναι ότι εφόσον υπάρχουν όλα αυτά τα αρχεία διασυνδεδεμένα, παύει να θεωρείται ύποπτος ή και ένοχος εκ των προτέρων ο πολίτης όταν έρχεται σε επαφή με το δημόσιο. Και αυτό είναι μείζων αλλαγή της καθημερινότητας μας και της σχέσης κράτους - πολίτη και περιορίζεται ο πελατειακός χαρακτήρας της.
Το ερώτημα βεβαίως είναι αν θα γίνουν σωστά όλα αυτά, αν δεν θα σπαταληθούν κονδύλια ασκόπως, πότε θα ολοκληρωθούν και πότε θα αρχίσουν να χρησιμοποιούνται. Η εμπειρία δεκαετιών είναι ότι η γραφειοκρατία του δημοσίου θα αντιδράσει σιωπηρά και θα θέσει όσο περισσότερα εμπόδια σε αυτές τις διαδικασίες ψηφιοποίησης ώστε να μην αλλάξει τίποτα. Υποθέτουμε ότι και οι αρμόδιοι υπουργοί που θα τα αναλάβουν θα είναι σε θέση να κινητοποιήσουν τους μηχανισμούς και να κερδίσουν τις σιωπηλές αυτές μάχες με τους γραφειοκράτες. Θα δούμε. Όσον αφορά στην αντιπολίτευση, οφείλει να συμμετάσχει στην υλοποίηση αυτών των έργων για το γενικό καλό, αφενός ελέγχοντας τις δαπάνες και την πορεία υλοποίησης, αφετέρου πιέζοντας και αυτή μέσω των συνδικαλιστών της τη γραφειοκρατία του δημοσίου να υιοθετήσει τα έργα και να τα εκτελέσει γρήγορα. Πολύ αμφίβολο βεβαίως με βάση τα δείγματα γραφής που έχουμε από την αντιπολίτευση μέχρι σήμερα, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Εκτός από αυτά τα έργα που είναι δημόσιες επενδύσεις, τα νέα από τις ιδιωτικές επενδύσεις δεν είναι και τόσο ενδιαφέροντα. Το τρένο των ιδιωτικών μεγάλων επενδύσεων που όλοι περιμένουμε δεν έχει ξεκινήσει και είναι αμφίβολο πότε θα ξεκινήσει δεδομένου ότι δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί το κατάλληλο φιλικό για τις επενδύσεις περιβάλλον, δεν έχουν γίνει μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη (τις οποίες οι ξένοι επενδυτές θεωρούν αναγκαίες και επείγουσες) δεν υπάρχει εύκολη χρηματοδότηση από τις τράπεζες και λείπει και η επιχειρηματική διάθεση - με εξαιρέσεις ασφαλώς.
Το πιο εμβληματικό έργο, αυτό του Ελληνικού εξελίσσεται πλέον σε μια μεγάλη εργολαβία χωρίς όραμα, χωρίς ιδιαίτερο επιχειρηματικό ενδιαφέρον , στην ουσία πρόκειται για το κτίσιμο ενός αμφιβόλου αισθητικής ουρανοξύστη για υπερπλούσιους που κατά πάσα πιθανότητα θα πουλήσουν μελλοντικά τα διαμερίσματα που σήμερα προαγοράζουν σε άλλους υπερπλούσιους κυρίως Άραβες, Ρώσους και ίσως Κινέζους. Κατά τα άλλα, η όλη επένδυση είναι ασήμαντη και αμφίβολη.