Η κυβέρνηση διαχειρίζεται την κρίση της ενέργειας με παροχές προς όλους, νοικοκυριά και επιχειρήσεις, όπως ακριβώς έκανε και με την πανδημία. Η Ευρώπη επιτρέπει προς το παρόν αυτές τις πρακτικές στήριξης που δημιουργούν δημοσιονομικά κόστη, ελλείμματα και αύξηση του χρέους. Και αυτό σε μια υπερχρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα, είναι προφανώς επικίνδυνο. Το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στην ελληνική οικονομία τους επόμενους μήνες και χρόνια, εξαρτάται από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, τη διάρκεια και το εύρος του πολέμου και τη δυνατότητα της ΕΚΤ, της Κομισιόν και των κυβερνήσεων να διαχειριστούν τον πληθωρισμό και την πολύ πιθανή ύφεση που αναμένεται.
Σε κάθε περίπτωση η τύχη της ελληνικής οικονομίας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις διεθνείς εξελίξεις και αυτές δεν μπορούν να προβλεφθούν αυτή τη στιγμή.

Όσον αφορά στους επιπλέον κινδύνους, δηλαδή την τουρκική επιθετικότητα και τον εγχώριο πολιτικό κίνδυνο τα πράγματα είναι επίσης απρόβλεπτα.
Κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αφού η Τουρκία αμφισβητεί ευθέως κατοχυρωμένα από τις διεθνείς συνθήκες ελληνικά εδάφη. Και αυτό ασφαλώς δεν μπορεί ποτέ να γίνει αποδεκτό. Το πιθανότερο είναι ότι με κάποια διεθνή διαμεσολάβηση η Ελλάδα και η Τουρκία θα βρεθούν σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, όχι για τα εδάφη, αλλά για την εκμετάλλευση του βυθού του Αιγαίου και εκεί θα βρεθεί μια λύση επώδυνη μεν αλλά διπλωματική.

Όσον αφορά στον ελληνικό πολιτικό κόσμο, το πρόβλημα είναι μάλλον άλυτο.

Η αριστερή αντιπολίτευση πάντα επεδίωκε την απλή αναλογική και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση την καθιέρωσε. Οι εκλογές - όποτε και αν προκηρυχθούν - θα γίνουν με απλή αναλογική. Ένα σύστημα ασφαλώς πιο αντιπροσωπευτικό από αυτό της ενισχυμένης αλλά ταυτόχρονα ένα σύστημα το οποίο επιβάλει συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων για να φτιαχτεί κυβέρνηση.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα ανησυχητικό γεγονός:
Οι εκλογές με απλή αναλογική δεν θα βγάλουν κυβέρνηση και τα κόμματα (που την ψήφισαν) δεν θέλουν να συνεργαστούν για να συγκυβερνήσουν.
Αυτό φέρνει ακυβερνησία και είναι εγκληματικό εκ μέρους του πολιτικού κόσμου. Διότι το ζητούμενο πάντα από τις εκλογές είναι να εκλεγεί μια κυβέρνηση. Αν το εκλογικό σύστημα, δηλαδή η απλή αναλογική δεν επιτρέπει την αυτοδυναμία, πρέπει αναγκαστικά τα κόμματα να συνεργαστούν για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Όμως καθώς πολιτεύονται με ένταση, με πόλωση, με ακρότητες και δηλώνουν ότι δεν θα συνεργαστούν σημαίνει ότι κυβέρνηση συνεργασίας δεν θα υπάρξει.
Η απλή αναλογική δεν θα εφαρμοστεί στις επαναληπτικές εκλογές που θα γίνουν ένα μήνα μετά τις πρώτες. Και τότε μπορεί να εκλεγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση που όμως και πάλι, λόγω της μικρής ενίσχυσης του πρώτου κόμματος, δεν θα είναι ισχυρή. Θα έχει μικρή πλειοψηφία στη Βουλή. Συνεπώς θα είναι δύσκολο να πάρει πολύ γενναίες αποφάσεις που είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν. Για να μπορέσει να πάρει τέτοιες αποφάσεις θα χρειαστεί την υποστήριξη και άλλων κομμάτων την οποία δεν ξέρουμε αν θα έχει.

Όταν λοιπόν ο πολιτικός κόσμος πολιτεύεται με ακρότητες, ένταση και ύβρεις, το μόνο που αποδεικνύει είναι η ανωριμότητα του και η αδυναμία του να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα δεν μπορέσουν να βρουν κοινούς τόπους και να συνεργαστούν για το καλό της χώρας, τα επόμενα χρόνια θα ζούμε σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας που θα βλάψουν σαφέστατα την οικονομία και ενδεχομένως και τα κυριαρχικά μας συμφέροντα.