Όπως είπε ο Βενιζέλος, απαντώντας στον Μητσοτάκη, “Με ποια συνταγματική βάση θα προστατευθεί το τηλεφωνικό απόρρητο του ίδιου του πρωθυπουργού έναντι ενός κακού διοικητή της ΕΥΠ που αποσπά εισαγγελική έγκριση να παρακολουθήσει το κινητό τηλέφωνο του πρωθυπουργού αναφέροντας στον Εισαγγελέα μόνο τον αριθμό χωρίς όνομα και χωρίς αιτιολογία;”
Επικοινώνησα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο ο οποίος μου εξήγησε ότι ο Εισαγγελέας δεν μπορεί να αρνηθεί την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Πρωθυπουργού ακόμη και αν ήξερε ότι πρόκειται για το δικό του τηλέφωνο διότι δεν υπάρχει συνταγματική διάταξη που να του επιτρέπει να διαφοροποιήσει τον Πρωθυπουργό από έναν ας πούμε αλλοδαπό ύποπτο για τρομοκρατία.
Συνεπώς, λέει, ότι «αν δεν γίνει δεκτή η ειδική συνταγματική μεταχείριση των βουλευτών κατά τα άρθρα 61 και 62, δεν υπάρχει ούτε ειδική μεταχείριση του Πρωθυπουργού. Και για αυτόν ως βουλευτή υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο διατάξεις. Αλλιώς θα είναι έρμαιο στα χέρια ενός κακού διοικητή. Για το λόγο αυτό πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι βουλευτές καλύπτονται και για την άρση του απορρήτου από τη βουλευτική ασυλία που προβλέπει εξαιρέσεις όπως στο αυτόφωρο κακούργημα της δολοφονίας Φύσσα με συμμετοχή βουλευτών της ΧΑ».
Όμως αυτό που μου κάνει εντύπωση δεν είναι οι “τεχνικές” - συνταγματικές λεπτομέρειες τις οποίες επικαλείται ο Βενιζέλος.
Είναι ότι ο Εισαγγελέας εγκρίνει τις παρακολουθήσεις τηλεφωνικών αριθμών και όχι ανθρώπων. Του ζητάει δηλαδή η ΕΥΠ να εγκρίνει την παρακολούθηση του κινητού 69…….. και εκείνος εγκρίνει. Δεν τον ενημερώνει η ΕΥΠ σε ποιον ανήκει το τηλέφωνο και για ποιον λόγο θέλει να το παρακολουθήσει.
Με λίγα λόγια, ο Εισαγγελέας αυτός - και οι δυο που θα έχουμε τώρα - είναι διακοσμητικοί. Δίνουν δηλαδή μια τυπική έγκριση προκειμένου να νομιμοποιηθούν οι παρακολουθήσεις και έχουν μαύρα μεσάνυχτα σχετικά με το ποια παρακολούθηση εγκρίνουν. Συνεπώς είτε έχουμε έναν Εισαγγελέα να εγκρίνει, είτε δυο είτε εικοσιδύο, το ίδιο και το αυτό είναι.
Όλες λοιπόν οι συζητήσεις που γίνονται στη Βουλή, στα κανάλια, στις εφημερίδες και στα sites, όλοι οι καυγάδες στα καφενεία και στα social media γίνονται για το τίποτα.
Όπως αποδεικνύεται, η ΕΥΠ (υποθέτω και οι άλλες υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας των άλλων χωρών) παρακολουθούν όποιον θέλουν και λογαριασμό δε δίνουν. Και ίσως αυτή να είναι τελικά και η έννοια της μυστικής υπηρεσίας που εκτελεί μυστικές αποστολές. Να κάνει ότι κρίνει, για την ασφάλεια της χώρας - μυστικά.
Υπό αυτή την οπτική, πρέπει να αποδεχθούμε ότι οι μυστικές υπηρεσίες εκτελούν μυστικές αποστολές και ότι όλα είναι καλά μέχρι να αποκαλυφθούν. Διότι όταν αποκαλυφθούν, παύουν να είναι μυστικές και τότε κάποιος ή μάλλον κάποιοι, την πληρώνουν. Την πληρώνουν, διότι όλοι θέλουμε να νομίζουμε και να αισθανόμαστε πως ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο και ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα, αλλά δεν είναι έτσι η πραγματικότητα.
Οι μυστικές υπηρεσίες, σε αντίθεση με όλους εμάς τους υπόλοιπους που ζούμε εν ειρήνη, αλλά και με τον στρατό που πολεμάει μόνο στον πόλεμο, λειτουργούν σαν να βρίσκονται σε πόλεμο με αόρατους εχθρούς καθημερινά. Μόνες τους διαλέγουν τους εχθρούς και κανείς στην πραγματικότητα δεν τις ελέγχει. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς, αλλά μου φαίνεται ότι το να παίρνουν μια τυπική νομιμοποίηση από έναν Εισαγγελέα που δεν ξέρει τι εγκρίνει είναι μάλλον κοροιδία. Από την άλλη, αν ήξερε ο Εισαγγελέας ποιού το τηλέφωνο θα παρακολουθήσουν και για ποιο λόγο, η αποστολή των μυστικών υπηρεσιών θα έπαυε να είναι μυστική. Άσε που θα έπρεπε να ελεγχθεί ο Εισαγγελέας και να απολογηθεί γιατί ενέκρινε την παρακολούθηση του ανθρώπου στον οποίο ανήκει το κινητό τηλέφωνο. Με λίγα λόγια, πιασ’ τ’αυγό και κούρευτο…