Σε αυτές τις εκλογές οι ψηφοφόροι λειτουργούν με τον πανικό ή με την οργή. Οι μεν ψηφοφόροι της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, τρέμουν μήπως γίνει καμιά «στραβή» και «μπλέξουμε» με τον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα το οποίο για αυτούς θα προκαλέσει ανυπολόγιστη ζημιά στην οικονομία, ανατροπή στις εξωτερικές μας σχέσεις, προοπτική κινδύνου των συνόρων, ανατροπή της μεταναστευτικής πολιτικής, διακοπή όλων των ξένων επενδύσεων, αύξηση της φορολογίας των «πλουσίων» (που παίρνουν μισθό νεοπροσλαμβανόμενου σε σύγκριση με τους ευρωπαϊκούς μισθούς ), απόλυτο ξεχαρβάλωμα της παιδείας μέχρι κατάρρευσης όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από το νήπιο μέχρι το πανεπιστήμιο, εκτροχιασμό της οικονομίας και των ελλειμμάτων, διακοπή όλων των μεταρρυθμίσεων, δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία παντού, επικράτηση του Πολακισμού στο δημόσιο λόγο και πολλά άλλα καταστροφικά σενάρια. Οι ίδιοι θεωρούν ότι ο Μητσοτάκης εξασφαλίζει σταθερότητα σε μια σταθερά ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, σε μια αναπτυσσόμενη οικονομική πορεία με μείωση των φόρων και αύξηση των εισοδημάτων, σε μια πορεία αναγκαίων μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς, ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων, ασφάλεια του πολίτη, σταθερές σχέσεις με τον δυτικό κόσμο, ραγδαίο εκσυγχρονισμό του κράτους .
Όποιος βλέπει τα πράγματα έτσι, ασφαλώς και ψηφίζει με τα δυο χέρια Μητσοτάκη και φυσικά τρέμει μήπως συμβεί η «στραβή» και «μπλέξουμε» με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη μεριά, όποιος ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ βλέπει με φρίκη τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, θεωρεί ότι λειτουργεί υπέρ των πλουσίων και εις βάρος των φτωχών, ότι έχει καταλύσει κάθε δημοκρατικό θεσμό και κάθε δημοκρατική διαδικασία, ότι λέει ψέματα για την οικονομία, ότι έχει ξεπουλήσει τη χώρα στους Αμερικανούς, ότι έχει δημιουργήσει αυτό που ονομάζουν «Χούντα Μητσοτάκη».
Θεωρούν ότι πρέπει οπωσδήποτε να φύγει αυτή η κυβέρνηση επειδή είναι «δεξιά» - αν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα πρόβλημα να συγκυβερνήσει με τον δεξιότατο Καμένο , ούτε να ξεπλύνει τις ευθύνες της Καραμανλικής δεξιάς ρίχνοντας όλη την ευθύνη της πτώχευσης στο ΠΑΣΟΚ, ούτε έχει πρόβλημα τώρα που καλεί τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ κλείνοντας τους το μάτι ότι η Χ.Α. δεν είναι αντισυστημική ψήφος (ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι). Καλεί τους πάντες – που του αρνούνται – να συγκυβερνήσουν υπό τον Τσίπρα σε μια κυβέρνηση που ξεκίνησε να λέγεται προοδευτικών δυνάμεων, μετά κυβέρνηση χωρίς τον Βαρουφάκη, μετά κυβέρνηση με ψήφο ανοχής και τώρα κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ότι κι αν σημαίνει αυτό – προφανώς ο ειδικός σκοπός είναι να φύγει ο Μητσοτάκης.
Καλούν λοιπόν τους πάντες να ψηφίσουν «αντισυστημικά» με ότι ασαφές σημαίνει αυτό στο μυαλό του κάθε ψηφοφόρου και παράλληλα διαβεβαιώνουν τους πάντες ότι δεν θα συμβεί κάτι τρομερό, ότι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας θα διατηρηθεί, ότι όλοι θα περνάνε πολύ καλύτερα και ότι η δημοκρατία θα θριαμβεύσει. Επισημαίνουν δε ότι θα είναι η πρώτη φορά που θα κυβερνήσουν διότι η προηγούμενη δε μέτραγε λόγω μνημονίων και τρόικας.
Αυτοί που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ κατά βάθος επιθυμούν να αλλάξει θέση το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργηθεί ένας νέος πόλος κεντροαριστερής ιδεολογίας και διακυβέρνησης ο οποίος θα έχει τα καλύτερα χαρακτηριστικά από τους δύο κόσμους, δηλαδή συνετή και σταθερή πολιτική σε όλους τους τομείς μέσα κι έξω από τη χώρα και ανεμπόδιστη λειτουργία όλων των δημοκρατικών θεσμών. Ο νέος αυτός χώρος περιμένουν ότι θα προχωρήσει σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις, θα εκδημοκρατήσει ακόμη περισσότερο τη χώρα, θα διατηρήσει σταθερή ευρωπαϊκή πορεία και εξωτερική πολιτική, θα διασφαλίσει τα σύνορα και την ασφάλεια του πολίτη.
Πέραν αυτών των τριών κομμάτων, υπάρχει πάντα το ΚΚΕ με τις γνωστές απόψεις του το οποίο σε κάποιο βαθμό μπορεί να θεωρηθεί και πυλώνας σταθερότητας όσο δεν εκλέγεται και ένα πλήθος άλλων λίγο πολύ αντισυστημικών κομμάτων που επενδύουν στο λαϊκισμό και τη μπαρουφολογία.
Όπως είναι λογικό, η παρουσίαση των διαφορών μεταξύ των κομμάτων που κυβέρνησαν ή ενδέχεται να κυβερνήσουν στο μέλλον, με αυτόν τον δραματικό τρόπο, προκαλεί αναστάτωση, φόβο και ανασφάλεια στους πολίτες, ότι κι αν ψηφίζουν. Είναι λογικό να αναβάλει κάποιος όλες τις αποφάσεις του μέχρι να δει ποιος θα γίνει κυβέρνηση για να ξέρει που πατά και τι θα κάνει.
Δυστυχώς οι Έλληνες πολιτικοί, δεν έχουν ούτε την ωριμότητα, ούτε τη διάθεση να συμφωνήσουν έστω στα πολύ βασικά σημεία δηλαδή στο τι είναι εθνικά συμφέρον και στο που θέλουν να πάνε τη χώρα, ώστε οι ψηφοφόροι να μην βρίσκονται διαρκώς σε καθεστώς ανασφάλειας. Πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχει αδυναμία συνεννόησης και αυτό είναι που λένε με διάφορους τρόπους οι πολιτικοί μας, ότι «με αυτό δεν μιλάω, ούτε συνεργάζομαι, απέχουμε όσο η μέρα από τη νύχτα κλπ». Όμως δεν είναι αδυναμία, υπάρχει σκοπιμότης στην πόλωση, στη διατήρηση της «δεξιάς – αριστερής» ετικέτας, η οποία υπερβαίνει το εθνικό συμφέρον, διχάζει τους πολίτες και συντηρεί στο «επάγγελμα» τους Έλληνες πολιτικούς. Χωρίς αυτές τις ψευδεπίγραφες διαφορές, θα κρίνονταν εκ του αποτελέσματος της διαχείρισης τους, δεν θα ένιωθαν «ηγέτες» δεν θα είχαν κομματικούς στρατούς, θα ήταν απλοί πολίτες. Και δεν θέλουν. Προτιμούν να πορεύονται με λαϊκισμό, προκαλώντας κυρίως συναισθήματα φόβου, οργής και αγανάκτησης στους ψηφοφόρους, παρά να τους προσεγγίζουν με σοβαρά επιχειρήματα και βλέπουν το κράτος ως τρόπαιο το οποίο θα απολαύσουν όπως τους αρέσει.