Για να επιστρέψει η ελληνική οικονομία στα προ κρίσης επίπεδα θα χρειαστεί να κινητοποιηθούν επενδύσεις ύψους άνω των 100 δισ. ευρώ, τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με το σχέδιο του αναπτυξιακού νόμου που κατατέθηκε στη βουλή,  οι διαθέσιμοι πόροι για τη χρηματοδότηση νέων επενδυτικών σχεδίων μόλις που υπερβαίνουν το 1 δις ευρώ. Συγκεκριμένα, τα 3,6 δισ. ευρώ που δεσμεύονται για κρατικές ενισχύσεις στο πλαίσιο του νέου αναπτυξιακού νόμου, τα 2,5 δισ. θα κατευθυνθούν στην αποπληρωμή παλαιών υποχρεώσεων και το υπόλοιπο 1,1 δισ. ευρώ, σε νέες ενισχύσεις.

Στο πεδίο των εντυπώσεων κινείται και η δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα υπερασπιστεί  τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Εκτός του ότι η χώρα δεν έχει αναλάβει τέτοια υποχρέωση στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου –  το οποίο προβλέπει γενικότερα την εφαρμογή «καλών ευρωπαϊκών πρακτικών» – η συζήτηση αυτή αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η εκτίναξη του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας. Αυτό το δυσβάστακτο κόστος είναι που διαβρώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, μειώνει το εισόδημα των εργαζομένων, αποτρέπει την αύξηση των θέσεων εργασίας και λειτουργεί ως αντικίνητρο για επενδύσεις.

Η επόμενη ημέρα για την ελληνική οικονομία θα έρθει με αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής, προς την κατεύθυνση της μείωσης των φόρων, της μείωσης των καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου και αντίστοιχης αύξησης των πόρων για δημόσιες επενδύσεις. Θα έρθει με επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και με συγκεκριμένες παρεμβάσεις για τη βελτίωση του επενδυτικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Οι εξαγγελίες και οι προθέσεις είναι καλές, είναι όμως τώρα καιρός για πράξεις.