Η καθυστέρηση στερεί από την πραγματική οικονομία περίπου 918 εκατ. ευρώ, τα οποία μάλιστα δεν εμφανίζονται μεταξύ των ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου προς ιδιώτες, αφού οι επιστροφές αυτές δεν έχουν αναγνωριστεί επισήμως από το κράτος. Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο όπου όλο και περισσότερες επιχειρήσεις – ειδικά μικρομεσαίες –κινδυνεύουν με λουκέτο, λόγω ανείσπρακτων τιμολογίων αλλά και λόγω αδυναμίας να ανταποκριθούν στην όλο και πιο δυσβάσταχτη φορολογία.

Το ίδιο το κράτος, βεβαίως, διατηρεί το δικαίωμα να επιβάλει βαριά πρόστιμα ακόμη και για μια ημέρα καθυστέρησης στην εκπλήρωση φορολογικών υποχρεώσεων. Διατηρεί επίσης το δικαίωμα να δημοσιεύει κατά καιρούς λίστες οφειλετών, στιγματίζοντας αδιακρίτως ως φοροφυγάδες ακόμα και έντιμους επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν άντεξαν στις πιέσεις ρευστότητας.

Η αποκατάσταση της ισότητας στις σχέσεις κράτους και φορολογουμένου είναι πάγιο αίτημα της επιχειρηματικής κοινότητας, ως βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός σύγχρονου, δίκαιου και ταυτόχρονα αποδοτικού φορολογικού συστήματος. Είναι αλήθεια ότι η κρίση επιδείνωσε μια κατάσταση που ήταν ήδη προβληματική. Όμως τώρα η αγορά δεν αντέχει άλλο. Μετά από επτά χρόνια ύφεσης, οι επιχειρήσεις χρειάζονται μια ανάσα ρευστότητας, την οποία το κράτος υποχρεούται να δώσει, μέσα από την έγκαιρη επιστροφή του οφειλόμενου ΦΠΑ.