Η πτώση των εσόδων από τον τουρισμό δεν οφείλεται σε μείωση των αφίξεων, οι οποίες – αντίθετα – αυξήθηκαν κατά 1,1%, αλλά στη μείωση της μέσης δαπάνης ανά ταξίδι κατά 6,3%.

Οι διαδοχικές αυξήσεις των συντελεστών ΦΠΑ και η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά, αλλά και η επιβάρυνση όλων των κλάδων που σχετίζονται με τον τουρισμό με νέα τέλη και φόρους, είχαν ως αποτέλεσμα να αυξηθεί κατά 10% το συνολικό κόστος για τον επισκέπτη. Φυσική συνέπεια της αύξησης, ήταν η αλλαγή στην καταναλωτική συμπεριφορά και η συγκράτηση των δαπανών.

Εξίσου ανησυχητική είναι και η πορεία των εξαγωγών αγαθών, η συνολική αξία των οποίων υποχώρησε κατά 8,1% το πρώτο εξάμηνο του 2016, σε σύγκριση με το 2012, επίδοση που είναι η χαμηλότερη από το 2012. Η υπερφορολόγηση, σε συνδυασμό με τα συνεχιζόμενα προβλήματα ρευστότητας, αποτελεί βασικό ανασταλτικό παράγοντα και σε αυτή την περίπτωση.

Οι δύο κατ’ εξοχήν εξωστρεφείς τομείς της ελληνικής οικονομίας, στους οποίους θα έπρεπε να στηρίζεται η προσπάθεια ανάκαμψης, ακολουθούν πτωτική πορεία εξαιτίας της εμμονής σε ένα καταστροφικό δημοσιονομικό μείγμα. Εάν η φορολογία δεν διαμορφωθεί σε ανταγωνιστικά επίπεδα σε σχέση με τη διεθνή αγορά, εάν δεν βελτιωθεί η κατάσταση στο μέτωπο της ρευστότητας και δεν διαμορφωθούν ισχυρά κίνητρα και αναπτυξιακά εργαλεία, η δυναμική του τουρισμού και των εξαγωγών θα συνεχίσει να φθίνει, με σοβαρές συνέπειες για την οικονομία και για την απασχόληση. Το σήμα κινδύνου έχει ηχήσει.